- Stary kumpel? A skąd? - zainteresował się Graniczny, który przegrał zakład. Bert skojarzył, że zawalił sprawę. Otto do Bitwy o przeprawę służył w Armii Wissenlandu.

Ich poprzedni rozmówca był zbyt pijany by to zauważyć i uśmiechnął się:
- Ty się mały nie gorączkuj, co? Dowódcy, dobre, co? Od ciebie i twojego zwierza wezmę połowę stawki, boś niewielki, co? A Otta to wszędzie teraz można spotkać, lata z tymi swoimi, wywozi wszystko co nie przybite, a że mu ludzi mało, to łapie każdego bez przydziału, rekwiruje każde zwierze, no zwariował, co?
O, i masz dużego kolegę, co? Było zostać z Cypchodem, a nie spieprzać do domu po jednej porażce... Korona na nogę i piątak od koła to standardowa stawka dla dezertera, co się tak oburzasz, co? Nie chciało się do domu opłotkami, co?
Ale dobra, wierzę, że łupy mniejsze niż gdzie indziej, co? A niech będzie nasza strata. Czterdzieści koron w sumie, i za przejście i za brak wspomnienia o Was w raporcie, co? - zaproponował, a wtedy jego kumpel rzucił nagle:
- Dwadzieścia. W końcu jesteśmy kolegami, co nie?

Ruszyli jak sierżant rozkazał i wszystko toczyło się według planu Gustawa poza jednym. Zabraniem głosu przez Berta i Karla.
Baron zacisnął zęby i nie reagował i słuchał rozmowy. Niby podwładni załatwili możliwość przejścia i to bez rozlewu krwi oraz prawdopodobnie bez informowania nikogo więcej.
- Słuchajcie. Droga przed nami długa a jak sami wiecie łupy na chłopach są mizerne. Miasta nie zdobyliśmy a przez to od groma innych wracających do domów napotkacie. Bądźcie ludźmi. Tyle złota co chcecie to nam obiecywano za służbę a teraz? Jak widzicie kompan nasz poparzony. Dajcie nam przejść bo kiedyś sami będziecie wracać. Chcielibyście podobnego losu? Wracać do domów z niczym? Jeśli w ogóle? Da radę za dychę? To i tak majątek.- Próbował Baron wysilić się na wysiłek. Nie znosił niekompetencji, chociaż cieszył się, że to dzieje się w szeregach wroga.

- Co? - zdziwił się opój na propozycję kolegi. A już słowa Barona zupełnie go zaskoczyły - Co? Dycha na czterech? Majątek? Dycha?
Ale jego kolega natychmiast się zgodził.
- Jasne, dycha starczy, musimy sobie pomagać - powiedział i zaczął odciągać pijanicę.
- Jedźcie, jedźcie, szerokiej drogi - pokazał.

Opój wyrywał się swojemu poważniejszemu towarzyszowi:
- Co? Co Ty chcesz, co? Czemu dajesz mi tajny sygnał bym się zatkał co? - ale usłyszał kolejne wypowiedzi Berta i zdziwiony zaczął mówić.
- Przecież przez chwilę mówiłem... - ale w końcu nawet jego przeżarty bimbrem mózg zaczynał powoli kojarzyć fakty. Dowodów było aż nadto.
- Jak to fuchę? Przecież za dezercję was powieszą... To kim wy jesteście, co?

A jego cichszy kolega zaczynał się powoli cofać z dłonią na rękojeści.

- Tak jest sir, co? Znaczy tak jest, sir. To ja tu dowodzę... to tylko takie żarty były, dezerterów zatrzymujemy albo dajemy znać dalej, jak w dużej kupie idą, sir - tłumaczył się opój. Drugi też stanął na baczność.