Tymon natknął się na dwa problemy. Po pierwsze: Obwieś i jego ludzie przegonili tych których wysłał po beczki. Po drugie: gadając do ściany z zawieszonym obrazem przedstawiającym Panią czuł się jakby gadał do, no cóż, ściany. Natknąłby się i na trzeci, ale pisarczykowie jeszcze nie wrócili. Bo że wrócą z pustymi rękoma domyślił się gdy tylko przypomniał sobie, że przecież nie będzie tam żadnych dokumentów. Podczas ich przygody kilka lat temu dowiedzieli się przecież, że wszystkie dokumenty zostały zniszczone i została tylko książka, którą znaleźli w mieszkaniu Nezzie von Hore i oddali Bohaterom.
Za to jego spokój i opanowanie na murach dało taki skutek, że i w mieście ludzie byli spokojni i opanowani.

Jacek upewnił się, że Dom Morra będzie szczelnie zamknięty i udał się na cmentarz zobaczyć czy trupy wstają, oraz czy jeśli wstaną to jakie będzie ich nastawienie.
Trupy wstawały. A ich nastawienie było łatwe do przewidzenia. Przede wszystkim starały się wyjść z cmentarza a kilka z nich zbliżało się do Jacka.

Jagoda kombinowała jak wyleczyć ludzi (co było o tyle łatwe, że chwilowo nie było rannych) i pomagać św. Jackowi i szefowi gildii. Wykombinowała, że warto byłoby naprawić to co zepsuli podczas poprzedniej wizyty Bohaterów w mieście.

A Bergowi mowę odjęło.
Częściowo dlatego, że dowiedział się, że całe zło nie tylko przez elfów i wozaków, ale spora jego część także przez... właściwie to nie wiedział dokładnie przez kogo, ale bicie głową w ziemię przez Tymona dawało pewne wskazówki...
A częściowo dlatego, że Szlachcic właśnie kombinował liny by obrońcy mogli spuścić się na nich na dół i zaatakować zombich.

Jacek nie wiedział, czy został oszukany przez demona i przyzwał sobie on nowe jednostki wewnątrz miasta, a może to Morr wysłuchał modlitw swego wybrańca i przyzwał umarłych by ci uratowali Gluckwunschen. Patrząc na to iż nieumarli byli za cmentarną bramą Jacek postanowił zaryzykować.
Chwycił święty symbol Morra co nosił go na szyi, podniósł w górę i zakrzyczał.
-Zaklinam was w imię Pana mego Morra bądźcie mi posłuszni!- chcąc przetestować czy to się udało zaczął wydawać rozkazy.
-Krok w przód, krok w tył, zatańcz taniec prawdopodobnie estalijskiego pochodzenia zwany flamenco.

Berg postanowił nieco zmodyfikować samobójczy brawurowy plan Szlachcica.
- W końcu ktoś zrozumiał mój plan! - wyraźnie ucieszył się Bohater, który szybko dał się przekonać, że cały czas myślał dokładnie o właśnie takim manewrze.

Mistrz Małodobry szukał możliwości wyjścia z miasta w miejscu, w którym nie będzie nieumarłych, ale nie znalazł takiego. Już chciał się przebijać siłą tam gdzie było ich niewiele, gdy wtem dostał pomoc z nieoczekiwanej strony.
Czarodziej, wyraźnie ucieszony, że jemu nikt nie kazał nigdzie leźć wymamrotał coś brzmiącego jak "invisiblumanypiplu" i pomachał rękami z grubsza w kierunku ludzi Berga. Potem upadł na twarz i zaczął się rzucać niczym wyrzucona na brzeg ryba. Najwyraźniej miał pecha. Niemniej sam czar musiał mu się udać, ponieważ wycieczka opuściła miasto niezaczepiona przez nieumarłych. Ludzie Berga (i on sam) byli najwyraźniej niewidzialni. Gdy Czarodziejem zajmowała się Jagoda i Medyk, wycieczka zaatakowała zombie od tyłu. Początkowo weszli jak gorący nóż w masło, jak dzik w szkodę, jak dobrze naostrzony miecz katowski między kręgi szyjne. Obserwując przewagi wycieczki ludzie na murach wznosili radosne okrzyki, a morale rosło.
Ale kiedy czar przestał działać, a oni sami utracili impet przestało być zabawnie. Zombie może nie były "dowodzone" ani "wyszkolone taktycznie" ale za to były ich setki. I w miejsce dziesięciu zabitych pojawiało się dwadzieścia nowych. Ale za to odciążył mury i bramy, wielu nieumarłych zaprzestało atakowania umocnień i szukało bliższych celów. Dodatkowo, z mgły wychodziły coraz to nowe żywe trupy i zbliżały się do miasta.
Berg i jego ludzie byli otoczeni - póki co dosyć luźno, ale w kolejnej rundzie walki to już wokół nich zrobi się tłok.


Jacek także miał do czynienia z nieumarłymi. Ci tańczyliby jakby im zagrał, gdyby tylko im grał. A tak jedynie tańczyli, jak im mówił. Krok w tył, krok w przód. Po raz pierwszy w życiu użył imienia Morra na serio. I Morr odpowiedział. Tym razem głos był inny niż ostatnio.
- Zgrzeszyłeś wobec mnie. Co jesteś w stanie poświęcić za moją łaskę? - zapytał, a Jacek poczuł się bardzo słaby i bezbronny. I mokry - pocił się krwią. Ale czuł także w sobie moc pochodzącą od Morra pozwalającą mu na pewną kontrolę nad nieumarłymi.

Jacek jako kanciarz nigdy nie wierzył w pieniądz obiecany. Liczył się tylko taki, który mógł zobaczyć i dotknąć. Identyczne podejście miał do wiary. Sprawiało to iż pomimo żywotu wybrańca i namaszczeń kapłańskich wiódł żywot jaki wwiódł. Teraz jednak zobaczył i uwierzył.
-Wsssszysstko Panie. Ocal mój mierny żywot jak i innych mieszkańców Gluckwunschen i tych, którzy przybyli szukać tu schronienia. Błagam oddam wszystko co sprzeniewierzyłem z twego kościoła i postaram się wieść lepsze życie. Błagam wspomóż swego mizernego sługę.- mówił w modlitwie padając na kolana.

Do murów dotarła mniej niż połowa ludzi Berga. Dotarłoby i mniej, ale w końcu Szlachcic mógł się wykazać wiodąc natarcie, które przerodziło się w odsiecz. Dołączyli do niego Krasnolud, Kapłanka Myrmydii oraz Wojownik i choć stracili wielu ludzi odepchnęli nieumarłych od murów, umożliwiając przy okazji ucieczkę Małodobremu. A potem ugrzęźli w masie żywych trupów i sami także musieli się wycofać.

Ani działania NPC ani Bohaterów nie wystarczyły do zwycięstwa. Nieumarłych było zwyczajnie za dużo. Ale przynajmniej zombie zajęły się pożeraniem zabitych. Luźne watahy wciąż krążyły wokół, a jedna z nich wpadła do rzeki i gdy utknęła na kratach bramy wodnej zablokowała ją. W końcu jednak masa wody i żywych trupów wyłamała ją i zombie dosłownie wlały się do miasta.
Obwieś właśnie na to czekał. Wylał do rzeki oliwę i podpalił ją, niszcząc ich ogniem i przy okazji podpalając nadbrzeżne magazyny i przystań.


Jacek poczuł jak Morr zastanawia się nad jego losem. Wiedział, że użył dobrych argumentów i że jest jedyną osobą mogącą powstrzymać nieumarłych, o ile dostanie wsparcie Boga, który ich przecież nienawidzi.
Póki Morr się zastanawiał, aura "świętego" odstraszała nieumarłych, którzy przez to wyglądali jakby robili krok do przodu i do tyłu chcąc się do niego zbliżyć lecz nie mogąc. W końcu bóstwo podjęło decyzję.
- Dopóki w mieście będą przestrzegane moje przykazania, będziesz miał moje błogosławieństwo. Obyś okazał się go godny - powiedział.

-Tak Panie!- wywrzeszczał w niebo Jacek i uniósł jak najwyżej swój święty symbol. Nie chcąc tracić czasu rozpoczął inkantacje czegoś co miało być zaklęcio/modlitwą. Zamierzał wykorzystać boską siłę jaką domniemanie wyczuwał w swym ciele.

- Z mocy nadanej mi przez Morra boga śmierci i snów, władcy podziemnego świata ogłaszam iż Gluckwunschen i okalające je ziemie są przez Niego pobłogosławione i oddane pod Jego piecze. Wszelkie plugastwa, demony, nieumarli i tym podobne cholerstwa precz z stąd i nigdy nie wracać. Tak ogłaszam ja Jacek Dydus Dydulski skromny sługa Morra wybrany na Jego wybrańca i herolda w tym świecie.- ogłaszając to machał energicznie świętym symbolem w każdym kierunku chcąc jakoś nakierować moc.

Liczył na efekt godny pieśni, która umocni legendę świętego i jego boskiego Pana.

Dzięki bohaterom dzieje się wiele rzeczy. Zwykle zresztą są o to proszeni. Ale akurat tym razem chodziło o to, żeby dziać się przestało.

Święty Jacek ogłosił Gluckwunsch świętą ziemią Morra. Odepchnął prawdziwą bożą mocą wszystkich nieumarłych. Tych z cmentarza co prawda odepchnął prosto w miasto, gdzie zasiały panikę, ale ostatecznie dotarły do bramy, gdzie sprawnie je przepuszczono (ponieważ obrońcy uciekli). Ale że żadne zewnętrzne trupy nie wykorzystały tego, nikt nie oskarży go o upadek miasta. Przynajmniej dopóki Morr jawnie wspiera swojego wybrańca. Ale i nikt mu nie podziękował. Szybko wyjaśniło się dlaczego.

- Ha, odparliśmy ich! - cieszyli się bohaterowie.
- Wiwat bohaterowie - cieszyli się mieszkańcy.
- Niech żyje Mistrz Gry - nie cieszył się nikt w ten sposób. Ale czy to był powód, dla którego sesja się jeszcze nie skończyła? Czy może powód był inny?

Tymczasem jednak wszystko wyglądało nieźle.
Perspektywy Jacka wyglądały nieźle. Cycki i tyłek dziwki wynajętej przez Berga wyglądały nieźle. Podobnie jak jej koleżanki. Ba, nawet Gluckwunsch wyglądało nieźle. A i pożar szalejący w porcie wyglądał nieźle z daleka.
Bohaterowie podejrzewali, że sesja nie dobiegła końca z powodu pożaru, o którym zupełnie zapomnieli, licząc że zajmą się nim enpececi. Co do tego drugiego, mieli rację - drużyny gaśnicze przygotowane na taką ewentualność zapobiegły rozlaniu się ognia na całe miasto i dogaszały magazyny w porcie.
Dziesiątki jego ofiar nie zasłużyły nawet na wzruszenie ramion bohaterów, którzy przygotowywali się do świętowania.