Ratusz
Burmistrz gotował się i wściekał... Zachowywał się jakby rozmawiał z kilkoma żebrakami i miał za sobą drużynę gwardzistów... Tyle że był sam z Gwidonem, a wśród sześciu Bohaterów byli i lepiej urodzeni od niego i bardziej wygadani.

- Jak śmiesz oskarżać lepszych od siebie?! - zagrzmiał sławny Szlachcic.
- Bogini pokarze Cię za Twe obelgi! - dodała Kapłanka Myrmydii, Bogini Wszystkiego.
Choć kłamstwa były oczywiste, ćwiczona pewność siebie i potęga ich głosu sprawiła, że byli w stu procentach wiarygodni i jeśli nie mieli pecha, mieszczanie musieli uwierzyć.

- Możemy pomóc odzyskać skradzione przedmioty i złoto - zaproponował Łowca Nagród, wampirów i wiedźm -za czterdzieści procent wartości odzyskanego mienia


Miasto

Zamieszki były nieuniknione. Burmistrz był zajęty, reszta Rady, nie licząc Jacka poszła na zebranie. Straty przyjdzie ocenić później, ale będą wysokie. Straż Miejska była zajęta chronieniem Burmistrza (choć kto wie czy jutro też to będą robić, skoro Rada zapłaciła im lepiej), Cechy Miejskie się zbierały, Tera i Zara ruszyły w miasto, a dziecięce łzy miały sporą moc (choć i ryzyko było spore. W czasach takich jak te dziewczynki nie były bezpieczne).

W Złotym Prosiaku spotkali się Tymon, Jagoda, Berg i Rudi. Gdy pojedli i popili, trzeba było zacząć gadać na poważnie. Mieli o czym.

Jacek w tym czasie otwierał bramę. A dokładniej usłużny strażnik otwierał brane jego wielmożności - kiedy ludzie myślą o śmierci, Kapłani Morra mają duże poważanie.

Przed akcją pod bramową.

Sklep Mariana:
Obwieś chciał się targować i co tu dużo mówić był bardzo przekonywujący. Jacek dał mu ile chciał. Jak zaczął dopytywać się o prace to Dydus liczył na specjalną zdolność jaką podobno takie awanturnicze ekipy posiadały. Podobno jak gadasz z jednym to jak byś gadał ze wszystkimi. Cała drużyna widzi, słyszy i doradza temu jednemu z którym się gada. Dizwne to~ dodał Jacek na koniec myśli.

Na głos za to powiedział:
- Pieniędzy wam nie zabraknie, a tak to otrzymacie świętą relikwie z naszej świątyni, oraz otrzymacie namaszczenia na czempionów Morra, a wraz z nimi stanowiska przywódcze w jego świętej wielkiej armii. Uratujcie tylko tego biedaka z piwnic ratuszowych. Biedak wiele wycierpiał i może być w szoku. Przyprowadźcie go do Domu Morra jak mówiłem i czyńcie jego boską wolę, a na pewno jego łaski na was spłyną.


Po bramie i zabezpieczeniu Kapłana Jakuba, jego akolitów i 3 wozów dydusówki:

Wszystko poszło wyśmienicie, a Jacek wraz z przyjacielem jego uczniami, połową swej straży i dwoma wozami ruszył czekać na gości w umówionym wcześniej miejscu. Jeden wóz z resztą ruszył do Qnia by każdy mógł się napić, ugasić i w ten sposób gniew i niepokoje na ulicach wyciszyć. Choć trupy są mile widziane. W końcu jako kapłan Morra ma się monopol na usługi pogrzebowe i związane z nimi zarobki mogą pokryć wynagrodzenia dla dzielnych bohaterów.

Ratusz

- Zapłaty za wykonanie zadania - twardo powiedział Krasnolud. Ale Kapłanka Myrmydii zareagowała zgodnie z oczekiwaniami mieszczanina.
- Nie czas na rozmowę o pieniądzach. Mają rację, że trzeba zająć się obroną miasta przed kultystami i wrogami.
A szlachcic przypomniał sobie, że bez współpracy ze strony Burmistrza będzie miał problemy z dowodzeniem obrońcami, bo nie będzie ich miał kto mu zebrać.
- Dobrze już dobrze, zapłacicie nam potem. Na teraz potrzebujemy współpracować i sobie pomagać. Zobaczymy co się da zrobić z kradzieżą, a tymczasem potrzebujemy Waszych podpisów, Burmistrzu, żeby móc zgodnie z prawem zgromadzić wszystko co potrzebne do obrony miasta.

Zebranie Rady na uchodźstwie (wewnętrznym)
Radni radzili. I radzili. Ale niewiele uradzili. Odwołali Burmistrza, ale nie mając potrzebnej liczby głosów (dysponowali zaledwie trzema z sześciu) ich działanie było tak samo legalne jak jego, czyli nijak. Jagoda miała co prawda plan... Plan jej był taki, aby kogoś na rozmowy do PP posłać, a jak już ich skierujemy na front to wtedy burmistrza cap i zamienić go miejscem z tym dziadem-wariatem co teraz w celi siedzi. A Dziada-wariata na przesłuchanie. Ale jakoś nikt się nie zgłosił.

Inne miejsca
I tylko Jacek nie marnował czasu i zyskiwał przychylność ludu pracującego miast i wsi niepracującego miast i składał propozycje Obwiesiowi, które, jak nietrudno się domyślać, zostały przyjęte.

Jacek w Domu Morra usiadł sobie do stołu z szwagrem i swym kumem Jakubem. Siedli trochę pojedli i popili chmielowego napoju nie dydusówki. Na nią przyjdzie czas jak już w mieście będzie spokój. Po pewnym czasie Dydus posłał do Qnia dwóch kolejnych apostołów. Masa ludzka jaka się tam kręci już pewnie pijana to i łatwiej hasła polityczne podchwyci. Pierwszy ma wychwalać Morra, Jacka i wznosić ku ich czci toasty i mówić jak to o Gluckwunschen dbają. Drugi za to ma gadać paszkliwie i obrażać o wszelkie zło Volkmara, Karguna i Rudiego. Może taka retoryka połączy zwolenników triumwiratu i rady. Choć Rudiego specjalnie nigdy nie poznał, a Karguna nawet lubił w szczególności jego datki na świątynie to niestety taki jest biznes, a lud pragnie krwi. Jacek musi zadbać by to nie była krew Jackowa, a w Gluckwunschen większość mieszkańców to ludzie. Więc wybór koziołków był oczywisty. W razie pogromów to stanie Dydus dzielnie w obronie nieludzi, albowiem grzeszne były tylko jednostki, a nie wszyscy. Wyjdzie tak na prawdziwego świętego, lud się wyszumi, a bohaterowie będą mieli do wyboru walkę z całym miastem, albo przyjęcie propozycji Jacka. Przynajmniej tak to wygląda w dydusowej bani.

Ostatnia czwórka Jackowych strażników czuwała i obserwowała sytuacje w mieście, aby okazja nie minęła Dydusa.

- Dla porządku - wyciągnął z za pazuchy przygotowaną uchwalę, której dałby głowę wcześniej tam nie było - proszę o podpisy obecnych, Wolfgang przebiegnie się zaś jeszcze dzisiaj po mieście i zbierze brakujące dla ważności uchwały sygnatury. Tak czy inaczej uruchomię o poranku miejskich heroldów co by tą wiadomośc rozgłaszali. Myślę, że warto aby każdy z nas spotkał się z obywatelami naszego pięknego miasta, z którymi pozostaje w dobrych relacjach i przekazał im radosną wieść o dowołaniu burmistrza oraz mniej radosną o tym, że głównym celem Volkmara jest położenie łap na dobytku ludzi, którzy swą pracą, potem i krwawicą doszli do swego stanowiska. Na taką wszak niegodziwość nie można przystać. Zwłaszcza, że elf u władzy pewnie i krasnoludy wpuści do miasta coby się osiedliły i zarobek uczciwym mieszczanom zabierały. Macie jakieś inne pomysły rozwiązania problemu?

po zebraniu

Mistrz Tymon, aby nie marnować czasu po próżnicy wysłał Wolfganga aby po drodze zajrzał do karczmy pod czerwoną kozą aby poinformował właścicielkę o tym jak się sprawy mają. Brygida jaka była taka była ale kochała rodzinę dlatego był pewien, że już nie długo klienci tej karczmy usłyszą plotki o bezprawnie działającym burmistrzu, planowanych konfiskatach mienia, biciu zwykłych ludzi za mówienie prawdy o nadciągających nie umarłych.... i wielu innych rzeczach na temat Volkmara i jego popleczników których Tymon nie wie, a które z pewnością już dawno dotarły do pierwszego ucha w Gluckwunsh i tylko czekały na odpowiednią chwilę do ich wyjawienia. A nawet jeśli nie, Gitka na pewno będzie wiedziała co i komu powiedzieć aby osiągnąć zamierzony rezulat w końcu raz będzie miała moralne prawo aby puścić język i wodzę fantazji...

Sam zaś korzystając z faktu że był jeszcze trzeźwy, nie zwykł bowiem nadużywać trunków kierując się do domu po drodze zaszedł do przyjaznych mu a znaczących w mieście mistrzów, sącząc im do uszu jad o tym, że cały spór pomiędzy radą a burmistrzem wyniknął ze sprzeciwu rady wobec elfiego planu wpuszczenia do miasta nieludzkich mistrzów rzemiosł różnych, którzy nie chcą co cechu należeć a co za tym idzie składek placić i wspólnych zasad się trzymać a psują rynek robiąc dobra robotę za małe pieniądze. Tymon nie był co prawda gatunkistą, ale wiedział że nic tak nie zaboli kupców jak utrata zarobku a co za tym idzie ich pozycji w mieście na rzecz jakiś przybłędów. Jego zdaniem, żaden kupiec nie będzie chciał do tego dopuścić.


Gdy wrócił do domu było mu bardzo późno. Jakiś głos jednak kazał mu napisać pismo w którym darował cały swój majątek małżonce, które następnie wysłał do swego najlepszego przyjaciela. Co by nie było solę rodzinny trzeba zabezpieczyć ale małżonka nie koniecznie o tem wiedzieć musi. Następnie zasnął w poczuciu dobrze wypełnionego obowiązku.

Miał plany na poranek.

Milicja cechowa, czeladnicy Tymona i ochotnicy czekali w pogotowiu na właściwy moment do działania. Nikt nie wiedział właściwie na co i dlaczego czekają ale wszyscy byli pewni, że we właściwym momencie ich działanie zostanie wymuszone przez linię fabuły tej opowieści i wtedy zwarci i gotowi ruszą czynić swoją powinność.

PS
Mistrz Tymon obudził się w nocy wiedziony kolejnym złym przeczuciem i powiesił portret żony w mieście portretu pani fortuny, który schował poza domem w sobie tylko wiadomym miejscu odkrytym przypadkowo przez małego Timiego przed dwudziestu laty.