Wolfgang ucieszył się, że zbiegowisko przed karczmą nie było spowodowane nowymi problemami. W końcu coś szło po ich myśli, a przynajmniej na to wyglądało.

- Nie ludzie, nie wypalimy wszystkich. - Uniósł uspokajająco dłoń kiedy chłop zapytał o los pszczół. - Widywano tu normalne roje szukające schronienia. Uciekające. Tych nie ruszymy. Pozbędziemy się tylko siedliska tych morderczych. - Uspokoił i zajrzał do jednego z worków. - Doskonale. To da nam przynajmniej chwile. Jak tylko będziemy coś wiedzieć, powiemy. - Zarzucił worek na ramie i pożegnał chłopów machnięciem ręki. - Dojeść? - Odpowiedział Arvidowi. - Ja tam zjadłem już, reszte swojej porcji spakowałem. Chcesz to poczekam, albo będę już powoli szedł. I tak mnie pewnie dogonisz. - Zaproponował wspierając się na kosturze i stawiając swój worek obok płotu okalającego karczme. - Byle żwawo.


Gdy dotarli w końcu do domu Agathy, zastali tam "przybitego" elfa. A temu co? Konar uwiędł? - Pomyślał De Velde stawiając swój wór pod ścianą. Poza znajomą dwójką była tam jeszcze wioskowa starucha. Wolfgang nie pamiętał czy wcześniej z nią rozmawiał i jakoś umknęło mu jej imie. Postanowił jednak tego nie ujawniać i robić dobrą minę do "złej" gry. I faktycznie, starucha nie wydawała się zachwycona nowym dniem.

- A powitać, powitać. - Zaczął żwawo. - I jak tam wieści? My mamy ubrania ochronne, kapelusze i takie tam. więc u nas w sumie sukces. - Wskazał na worki. - Jeszcze dobrze by chrustu zebrać. Moge mieć już jakiś plan.

Wirle nie umiała ukryć zaskoczenia i przerażenia na wiadomość o zwierzo-ludziach. Zachwiała się ale udało jej się złapać za krzesło stojące przy stole.
- Najpierw pszczoły teraz to...chyba rzeczywiście jesteśmy przeklęci…- Powiedziała bardziej do siebie niż do obecnych. Chwile milczała patrząc w nicość by w końcu popatrzeć na Agathe.
- Mówisz że nadal nad tym pracujesz. Pokaż mi co masz do tej pory pomogę ci. - Powiedziała staruszka Agatha chwilę milczała i kiedy już miała coś powiedzieć do chaty weszli Wolfgang i Arvid. Ten drugi dojadał trzymany w ręce kawałek mięsa. Zapewnienie nie czekali tylko przyszli tutaj od razu po obudzeniu łapiąc coś na drogę.
Starucha odwróciła się i odpowiedziała pozdrowieniem.

- A witajcie, witajcie. Widzę że wasza obecność mocno rozruszała całą okolicę…. To dobrze przynajmniej coś się robi a nie czeka aż nas chaos pochłonie. Choć chciałabym usłyszeć co macie zamiar zrobić ze zwierzoludźmi...macie jakiś plan cokolwiek? - Wolfgang i Arvid spojrzeli na nią zaskoczeni końcu nie spodziewali się kolejnego problemu.

Strumień wyjaśnił swoje znalezisko, chwilowo pomijając orgie i udział w nich dwóch sióstr Timma. Uznał że nie jest to może najlepsza chwila i że zawsze z żołnierzami można wyjść na podwórze i tam dodać te “rewelacje”.

Agatha natomiast musiała zdecydować czy powinna pomóc staruszce pomóc z jednej strony każda para ra byłaby pomocna z drugiej...czy na pewno mogli ufać każdemu z wioski?

- Ha! Zwierzoludzie. Wiedziałem. - Wolfgang uderzył pięścią w dłoń gdy tylko usłyszał wieści. - Samo z siebie, złe rzadko się dzieje. Wczoraj też trafiliśmy na jakieś ślady jeśli się nie mylę. - Przywołał w pamięci kiedy Agatha już ich wypychała na zewnątrz.

Gdy tylko Strumień opowiedział im na osobności wcześniej pominięte szczegóły, Wolfgang zacisnął dłoń na kosturze, wstrzymując na chwile złość i oddech.

- A to parszywe suki! - W końcu wycedził przez zęby rozglądając się na boki i uważając żeby nikt ze wsi go nie usłyszał. - Trzeba na nich zapolować. Wszystkich i wybić co do nogi, najlepiej z wieśniaczkami ściągającymi zło na okolice. Tylko jakoś dyskretnie, żeby ich teraz nie spłoszyć. A potem... potem pomyślimy. Teraz trzeba pomyśleć nad zasadzką. Powiadasz Strumieniu ile ich było? Bo chyba będzie nam trzeba pomocy. - Mag zasępił się w zamyśleniu.

- Ja to bym się na nich zasadził tam, gdzie Strumień ich widział na schadzce. Tak przed wieczorem. A nuż często tam łażą? Tylko pomocy nam będzie trzeba. Może jakiego łowce z łukiem albo dwóch? Jak ich zaskoczymy to będziemy mieć przewage. - Wolfgang pokiwał głową. - Taa... trzeba nam jeszcze kogoś do pomocy. Teraz pytanie, czy chcemy się zasadzać już tej nocy?

- Mało nas. - Zawyrokował Wolfgang patrząc na ich trójkę. - Jeden łuk, jeden miecz i moja odrobina magii nie wytrzyma naporu grupy parszywych mutantów. Nawet w zasadzce. Pokręcił głową.

- Izabela! Ona zdaje się być pewna jeśli o brak kontaktów z mutantami idzie. Zwerbuje Izabelę. To da nam już dwa łuki. - Zaczął wyliczać na palcach. - Trzeba by też znaleźć jakąś dwójkę zaprawionych myśliwych. Takich co to nie raz stanęli naprzeciw szarżującego dzika i od dziecka ćwiartowali zwierzynę. Oni na początku ostrzelali by wrogów, ale po chwili złapali by włócznie albo choćby i widły i stanęli w linii razem z Arvidem. A Strumień z Izabelą robili by za wsparcie. Ja w razie potrzeby rusze z wami do zwarcia. Az mnie świerzbi żeby rozwalić jakiś rogaty ryj moim kosturem. - Wyszczerzył się zarysowując plan.

- Sześciu to już dobra liczba na zasadzkę i ciągle na tyle mało, że można zachować dyskrecję. Strumień, pójdziesz ze mną znaleźć i porozmawiać z odpowiednimi ludźmi? Polujesz w okolicy od dawna to pewnie ich przynajmniej pobieżnie znasz. Izabela nam pomoże znaleźć kogoś pewnego. Jak dotąd pomagała. Tylko musimy zachować dyskrecje. Puścimy plotkę, że idziemy na daleki zwiad i nie będzie nas nawet dwa dni. Na wypadek jakby nic się w dzisiejszą noc nie stało i trzeba by się przyczaić. Uśpimy ich czujność. - Zaproponował elfowi. -A poza tym sza! I nikomu więcej nic nie gadać. No może Aghacie, bo to pewnie ona będzie nas opatrywać jak co źle pójdzie.

- Ty Arvid, mógłbyś razem z Agathą zorganizować jakieś zapasy. Polując na pewno nie będziemy palić ognia. Oczywiście jak już upora się z tą maścią. Do tego czasu mógłbyś dyskretnie przyjrzeć się naszej dwójce młodocianych czarownic. A nuż coś odkryjesz? - De Velde rozłożył pytająco ręce. - W sumie mamy cały dzień na przygotowania. Spotkajmy się w chacie Agathy najpóźniej przed zachodem, albo jeśli wszystko wcześniej przygotujemy. Jeszcze jakieś pomysły? - Zapytał na koniec z wyraźną determinacją w głosie.

Wolfgang i Szemrzący Strumień

Czarodziej i łowca udali się do chaty gdzie mieszkałą Izabella i jej ojciec. Dziewczynę zastaliście w małym ogródku karmiącą małe stadko kur. Była ubrana jak dnia poprzedniego choć brakowało jej łuku i strzał. Co było normalne, przedmioty te nie były potrzebne do karmienia kur.
Widząc ich dziewczyna trochę zbladła, może pomyślała że zmienili zdanie i zamierzali powiedzieć jej ojcu i całej wiosce o jej próbie odwleczenia poszukiwań zaginionego Tima.

Wolfgang szybko jednak wyłożył z czym przyszli mężczyźni. Dziewczyna zaprosiła ich do izby. W środku zastali rosłego, barczystego mężczyznę, Izabella przedstawiła go jako swojego ojca. Gustav Istner. Ich chata wyglądała mniej jak chata chłopa a bardziej jak chata myśliwego. Czarodziej miał podejrzenia że Gustav był kiedyś żołnierzem. Strumień pamiętał że słyszał kiedyś jak ludzie gadali że Istner służył kiedyś w wojsku.

Z początku ojciec Izabelli nie chciał wierzyć w przyniesione przez mężczyzn rewelacje o zwierzoludziach. Ale Izabella poparła tą informacje przedstawiając historię o pszczołach i drzewie z poprzedniego dnia. A skoro już mieli w okolicy plugawe pszczoły chaosu to dlaczego nie i mutantów.
Gustav zgodził się pomóc ale uczestnictwie swojej córki w nocnym ataku nie chciał słyszeć. spędziliście dobre parę godzin próbując go przekonać ale im więcej cała trójka (Izabella też) przekonaliście do jej udziału tym bardziej Gustav się zapierał. Musieliście w końcu dać za wygraną a dziewczyna zaproponowała by Gustav przeszedł się z nią po niektórych domach i spróbować zwerbować jeszcze parę osób.

To było tyle co udało wam się osiągnąć do południa.

Agatha Knoblauch

Praca ruszyła od razu po wyjściu mężczyzn. Pomoc staruchy była nieoceniona, choć Agatha zauważyła że Wirle tak jakby postarzała się bardzo od ostatniego razu kiedy się widziały. Czyli poprzedniego dnia w domu Gervainy.
Do południa udało im się odkryć kolejne składniki maści. I napotkały na jeden problem.
Szałwia Królewska, rosnąca w okolicach wody (rzeki, strumienie, jeziora) zazwyczaj zbierało się ją w czasie lata i to w nocnym porach. Agatha wiedziała że jej zasoby się skończyły. Wirle nie umiała sobie przypomnieć czy ma jeszcze jakieś resztki suszonego ziela. Być może Gervaina miała coś ale trudno było to powiedzieć.
Inaczej trzeba było liczyć że jakieś pierwsze młode rośliny postanowiły kiełkować wcześniej. Można też było wysłać kogoś do miasta do zielarza. Choć najpewniejszym miejscem były bagna, gdzie mikroklimat był cieplejszy i być może roślina była już wyrośnięta. Tylko nikt nie zapuszczał się tam, na bagnach były niebezpiecznie.

Arvid Fischer

Wojak został wysłany na przeszpiegi poinstruowany przez wieśniaków szybko znalazł dom cieśli. Chowając się w krzakach obserwował otoczenie i siostry Timma. Obie pokazały się na gospodarstwie dosyć późno jakby dopiero co wstały mimo że był już późny ranek. Niedbale i od niechcenia krzątały się po gospodarstwie. Arvid nie zauważył by któraś pomagałą sobie ogonem czy dodatkową parą rąk.
Dochodziło południe i żołnierzowi zaczynało się po prostu nudzić. obserwacja nudnych wieśniaczek nie była szczytem jego aspiracji.

-Jesteś tym żołnierzem co przyszedł pomóc z pszczołami? - Dziecięcy głosik odezwał się koło Arvida. Mężczyzna podskoczył zaskoczony i już miał rękę na rękojeści noża kiedy zobaczył małą, może siedmioletnią, dziewczynkę. Miała mysio-blond włosy, niebieskie oczy. Ubrana była w prostą wiejską sukienkę, jeden rękaw był zawinięty. Dziecko miało jedną rękę w miejscu drugiej był częściowy kikut. W zdrowej ręce trzymałą koszyk, w nim było trochę ziemniaków które pewnie wygrzebała z pola. Patrzyła na Arvida bez strachu, za to z wielką dziecięcą ciekawością.