Orgi_M

- Szybko chodźcie to bardzo podejrzana sprawa
Ciągle zabezpieczam teren i oczekuję na resztę, Wrodzony rozsądek mówi mi, aby nie "podkreść" bizuterii i sakiewki, treść pergaminu i tak będzie dla mnie nie zrozumiała, zatem czekam na towarzyszy.
\

 

Ulrich

Podchodzę cały czas się rozglądając. Widząc szlachcica lekko się cofam. No cóż, przynajmniej wnętrzności ma na miejscu. Przyglądam się, czy nie ma jakiejś formy pułapki. Nim cokolwiek dotknę...

- Może druga osoba wyjaśni, co się tu wydarzyło. Możemy nieboszczyka chwilowo zostawić w spokoju. Chyba nie ucieknie.

Z nożem w ręku zbliżam się do stangreta. Sprawdzam, czy coś mu dolega, czy reaguje na słowa, szturchnięcie. Generalnie będę starał się najpierw ustalić, w miarę możliwości, co tu się odsigmamłotodzierżyło. Bo na dobrowolny datek na rzecz gorzelni to nie wygląda.

Może to dziwne, ale aż uśmiechnąłem się do swoich myśli. Tutejsi ludzie nie tyle cenią co czczą ostlandzką. Datki na rzecz wznowienia płynnej łaski, znaczy produkcji, to może być nie najgorszy pomysł.

 

Lexa

Staram się zajrzeć Ralfowi "przez ramię". Później szturcham go delikatnie, wskazuję na stangreta i ziemię - sugerując zrzucenie go z kozła z zaskoczenia i przepytanie.

 

Reinhard

Po mocniejszym szturchnięciu stangret powoli przewraca się na bok. Albo bardzo mocno śpi, albo jest nieprzytomny. Brak na nim śladów jakichkolwiek obrażeń albo walki. Oddycha. Mimo ukłucia nożem nie obudził się.

Leżący przy zwłokach pergamin został rozłożony przez podmuch wiatru. Lexa odczytuje staranną kaligrafię:

Na cóż mu oczy, gdy krzywd nie dostrzega
Dziś jego życie kresu dobiega

Sam nie odejdzie, z nim przyjaciele
Waszego czasu jest już niewiele

 

Lexa

Lexa delikatnie podnosi pergamin przez jakiś materiał - jeśli ma rękawiczki to w nich, jeśli nie to przez chusteczkę lub coś podobnego i zwraca się do Richarda:
- Herb na karocy to herb rodu von Zellern. Czy mi się wydaje czy wspominałeś Panie, że masz się do nich udać? Biorąc pod uwagę tekst listu został zamordowany, a jego bliskim grozi podobny los. Co o tym myślisz? - i wyciągam w stronę Richarda pergamin, żeby sam mógł go przeczytać.
- Co z tym robimy?

 

Orgi_M

Cholerny "mordercpoeta" słyszałem o takich, nadają swoim działaniom pozory głębszej idei, a prawda jest taka, że im nie staje. Erudycja wymieszana z poczuciem wyższości i misją zbawienia świata od "niegodziwców". Takiego nie przekupisz, nie nastraszysz, nawet na stosie będzie wrzeszczał, że jednak się kręci. Utrapienie syf i sromota, na szczęście (dzięki niech będą wszystkim bogom) to nie nasze zmartwienie. Trzeba jeno odprowadzić karocę, zameldować co trzeba komu trzeba i niestety pożegnać się z łupem. Można by, owszem udać, że to sprawka rabusiów, ale wtedy trzeba by stangreta zaciukać, a nieprzytomnego jakoś tak słabo.
- Ja nic nie pojmuję Piękna du... piękna duszyczko, poza tym, że to nie nasza gorzelnia, znaczy się nie nasz interes. Powozić tym tałatajstwem nie umiem, ale konie za uzdę zawsze poprowadzić można, stangreta do środka, a wam obojgu na koźle będzie dość wygodnie. Jak się na śladach miarkujecie, to możecie się rozejrzeć, na moje to starannie zaplanowane morderstwo z użyciem magii.- Ależ mnie korciło, by się erudycją wykazać, opowiedzieć o mordercach salwowych (nazwa od salwy łuczników się bierze, że niby wiele osób z sobą dyskretnie powiązanych na cel wiodą). Ale udało mi się Powstrzymać.

------------------------------------------------------------------------------------

Ralf stangreta chciał zdjąć z kozła jedną ręką (raczej mu się ta sztuka uda chyba, że doszedł do wniosku, ze nie da rady wtedy pomógł sobie drugą). Gdy stangret już leżał na ziemi pobieżnie go przeszukał i obwąchał (może jakieś dziwne zapachy alkoholu, ziół?)
Obejrzał tez ślady karocy, nie jest w tym specjalnie utalentowany, ale czasami i ślepej kurze trafi się dobre ziarno.

 

Ulrich

- Zgadzam się z Twoim rozumowanie Ralf. Stangreta do środka, jak się przebudzi to cicho siedzieć raczej nie będzie. Na magii się nie znam psia mać. Trupa i jego majątek rodzinie trzeba by oddać. Nie takiego wejścia w łaski szukałem.

Ale nieszczęście jednego, to okazja dla drugiego - dodałem pod nosem.

- Oprócz listów, nieboszczyka dostarczymy. Zobaczmy jednak, dla pewności, czy innych wskazówek przy sobie nie ma.

Szukam jakiegoś materiału, może chusty, którą można by twarz zakryć. Warto by ją przysłonić, nim pomiędzy ludzi wjedziemy. Ostrożnie także przeszukuję, by spokoju zmarłego nie zburzyć. No i śladów w sumie nie pozostawić.

Co do dalszej podróży, zdaje się że jeszcze wóz mamy. Także jakkolwiek dwa zaprzęgi podciągnąć musimy.

 

Reinhard

Richard
Odkrycie tego niemal graniczyło z cudem, ale coś cię podkusiło, by zdjąć zakrwawiony dublet i koszulę zmarłego. Na jego klatce piersiowej znajdował się mały ślad, jak od ukłucia grubej igły.

Wszyscy
Prowadząc dwa wozy, zbliżaliście się powoli do obozu Wolfenburczyków, stanowiącego przedmurze Salkalten. Otaczająca go palisada była niedbale postawiona.
Na wasze pojawienie się zareagowało kilku jeźdźców na jakże cennych tu koniach wierzchowych. Byli obwieszeni bronią, podjechali do was z naszykowanymi do strzału kuszami.
-Stać! Kim jesteście? Skąd macie tą karetę? - zawołał jeden z nich, weteran o twarzy pokrytej bliznami, na widok której zimny dreszcz przeszedł wam po plecach.

 

Ulrich

Informacją o nakłuciu dzielę się z resztą.

- Witajcie mości panowie. Jam jest Richard Krupse, potomek wielmożnego Christophera. W drodze do miasta nieszczęścia spotkały nie tylko nas, ale i rodzinę von Zallen. Karetę w drodze napotkaliśmy i niezwłocznie ich właścicielom zwrócić ją musimy. Jeśli zajrzysz miły panie do środka, zrozumiesz powód. Wspomnę też, iż listy od szanownego Otgerda von Zellerna wiozę, które dostarczyć rodzinie się zobowiązałem. Strudzeni ucieczką przed niebezpieczeństwami, i ciężarem złych wieści, prosimy o umożliwienie wjazdu do miasta.

Ew dialog prowadzę w podobnym tonie. Jesteśmy utrudzonymi szlachcicami i nie straszenia bronią a eskorty potrzebujemy. Przekonywanie i ogół społecznych może się przydać.

Zależy też co Lexa wtrąci. Bo nie wątpię, że w dialogu będzie uczestniczyć.

 

Lexa

- Lexa von Leven, szanowni panowie. Jak już zostało wspomniane jesteśmy po dość długiej podróży. Panowie towarzyszą mi w podróży z Nulln. Pragniemy jedynie dojechać na miejsce przeznaczenia i odpocząć po niespodziewanych zdarzeniach, które nas w trakcie tej podróży spotkały. Mam szczerą nadzieję, że umożliwią nam panowie bezpieczne pokonanie pozostałej nam odległości i odnalezienie kogoś z rodu von Zellern.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

mam cechę Charyzmatyczny, Intrygant, Przekonywanie na +10 i Gadaninę na +10