Issander

Witam.

Jak łatwo się domyślić, będę się bawił kolejną rekrutacją i sonduję brać sesyjną żeby sprawdzić, który pomysł zyska sobie najwyższą ilość zwolenników.

Jako że ci, którzy mnie znają, wiedzą, że preferuję systemy autorskie, to będzie trochę tłumaczenia, o co tak właściwie chodzi

1. Gaia

Postapokalipsa, ale z typowymi postapokalipsami ma niewiele wspólnego.

Uśpiony Duch Ziemi obudził się i postanowił ukarać ludzkość za zniszczenia, jakich dokonała. Chciał sprawić, by ludzie na nowo musieli walczyć z siłami natury - i to na równym poziomie. Ponadto chciał sprawić by większa część terenów na nowo stała się nietknięta ręką człowieka. I tak, pewnego pięknego dnia, wszyscy ludzie nagle zorientowali się, że ich rozmiary zmalały stukrotnie.

Akcja będzie działa się około 200 lat po katastrofie na realnych terenach. Ludzie powoli zaczęli na nowo odbudowywać swoje społeczeństwo, jednak nadal zajmują tylko niewielki procent wszystkich terenów.

Istnieje coś w rodzaju magii, są to druidzi, którzy uzyskują moc od rozbudzonego obecnie Ducha Ziemi. Poza tym, poziom techniki można nazwać późnym średniowieczem, ale cała wiedza ludzkości jest przechowywana i istnieję naukowcy czy wynalazcy ze sprzętem wykraczającym poza ramy.

Ci, którzy grali w moje sesje wiedzą, że nie ma w nich zbyt wiele starć, staram się raczej kłaść nacisk na intensywnie rozbudowaną fabułę. Cóż... ta sesja byłaby inna. Oczywiscie fabuły również byłoby sporo, ale rozgrywka polegałaby raczej na zabijaniu kolejnych przeciwników. A tych by było mnóstwo do wyboru. Od łatwych, takich jak mrówki czy biedronki, przez średnie jak osy, ważki, szerszenie, modliszki, po potężne bestie takie jak szczury, jaszczurki, żaby, czy małe ptaki...

Skąd taka zmiana? Ano, generalnie poraża mnie nierealistyczność walk w większości systemów, a przeniesienie rozgrywki w skalę mikro zmienia trochę jej zasady, bo fizyka ułatwia sporo rzeczy małym istotom. Na przykład w tej skali nie razi już noszenie ciężkich pancerzy niemal non-stop, co z kolei sprawi, że postacie będą bardziej wytrzymałe i walcząc nie będą jakoś bardzo ryzykować utratą zdrowia. Oprócz tego fizyka w skali mikro wpływa też na kilka innych elementów, na przykład upadki (mniej śmiertelne) czy też latające bestie. Chyba wszyscy wiedzą, że smoki czy im podobne potwory w wersjach, w jakich znamy je z podręczników i książek nie byłyby w stanie wznieść się w powietrze... W skali mikro nie jest to problemem.

Jeżeli chodzi o miejsce, gdzie wytworzyło się państewko mini-ludzi, jest to szczeciński Cmentarz Centralny. Znajomość okolic oczywiście nie będzie wymagana Ale dla ludzi z "Jedynego nadmorskiego miast leżącego 100 km w głębi lądu" może być szczególnie interesująca.

2. Inanis

Niektórzy mogą pamiętać moją nieudaną rekrutację z czasów, gdy moja bytność na LI była jeszcze bardzo krótka... W ramach wyjaśnienia poza settingiem ta sesja nie będzie miała z tamtą wiele wspólnego.

Inanis - w dużym skrócie - to świat, do którego trafia wszystko, gdy jego czas przeminie. Ot, taka uniwersalna szuflada na wspomnienia. Nie należy ona do naszego wszechświata i nie podlega większości jego praw. Nie ma tam życia. Nie tyle, że nie wyewoluowało w tym miejscu - jest to świat w całym swoim jestestwie sprzeciwiający się czemuś takiemu jak życie. Myśl o życiu jest bluźnierstwem.

Mimo to, z nieznanego nikomu powodu (a może i w ogóle bez powodu) niektórzy ludzie i inne żywe istoty trafiają do Inanisa. Nikt nie jest w stanie powiedzieć, jak to się dzieje, dlaczego i w po co. Jedno jest pewne - droga powrotu nie istnieje.

Ludzie z różnych światów, czasów, kultur - muszą walczyć o przetrwanie w tym niegościnnym świecie, błądząc wśród wszechobecnych Wspomnień i Snów.

Ta sesja zawierałaby elementy ekstremalnego survivalu. Ktoś mógłby powiedzieć, że w sesjach postapokaliptycznych postać musi zadbać o przetrwanie. Dla porównania - w takiej Neuroshimie mając rewolwer można być całkiem pewnym, że prędzej czy później znajdziemy do niego trochę naboi, a wiedząc gdzie szukać, nawet na pustyni znajdziemy jakąś jaszczurkę (być może trochę napromieniowaną) która będzie się nadawać na papu. W Inanisie znalezienie pasujących naboi graniczy z cudem, gdyż każdy przedmiot w Inanisie jest nietypowy i znalezienie drugiego takiego samego jest niemal niemożliwe. A pojawiające się wspomnienia i żywe istoty rozlokowywane są mniej-więcej losowo, więc mając pecha możemy nie natrafić na nic do jedzenia przez bardzo długi czas.

Oprócz tego, ta sesja w znacznej części opierałaby się na tworzeniu fabuły i przeżyciach bohaterów, więc jest to raczej zabawa dla tych, którzy lubią pisać długie posty i współtworzyć świat gry. Motywami przewodnimi w Inanisie są melancholia i szaleństwo. Przebywanie w tym świecie wypacza umysł każdej istoty, która się w nim znajdzie.

Z interesujących dla ewentualnych graczy rzeczy mogę dodać, że w Inanisie jest możliwość grania praktycznie dowolną istotą, jako że do Inanisa trafiają istoty z różnych światów - a losy części z nich potoczyły się zupełnie inaczej niż naszego. Jednak ze względów fabularnych zero magów, nie wykluczam natomiast naturalnych magicznych zdolności. Beholder - tak, elfi mag - nie.

3. Jednolinijkowy

Jest to moje podejście do zabawy w apokalipsę, którą znamy wszyscy z gier Anonima. Gracze wcielają się w zwykłych ludzi, którzy nagle orientują się, że w ich miasteczku zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Celem jest uciec bądź po prostu przetrwać jak nadłużej, gdy obok nas świat wali się w gruzy. Krótka sesja i krótkie odpisy, trochę oryginalnych pomysłów dla urozmaicenia formuły. Chyba nie trzeba dodawać wiele więcej.

4. Ostatni Bastion - Inna opowieść

Jest to sesja częściowo związana z z sesją Ostatni Bastion - Przygoda na Północy.

Jest to dość typowy świat fantasy, no, może poza tym, że w planetę w 70% pokrywa ląd, więc mimo dziesięciotysięcznej historii sporą jej część stanowią pustkowia. No i może poza tym, że wszystkie bestie poza nielicznymi magicznymi mutacjami są dość logicznymi efektami ewolucji.

W Ostatnim Bastionie świat gry (planeta) jest związana z drugim światem, Światem Demonów. W dużym skrócie, przypomina on gąbkę - jest ogromną siecią "rur" o średnicy wielu kilometrów. Nie ma w nim gwiazd - przepływ energii bierze się stąd, że węzły w których rozgałęziają się "rury" mają różne potencjały.

Demony zamieszkujące ten świat żywią się przepływającą energią. Każdy demon jest inny, choć niektóre są podobne ze względu na typ. Są wśród nich i istoty zbliżone do żywiołaków, i bestie, i istoty eteryczne, jak i też zupełnie dla nas niewyobrażalne. Na początku istnienia tego wszechświata, energia niektórych węzłów była tak ogromna, że pozwalała na utrzymywanie wyższych ilości wymiarów niż cztery, innych z kolei tak niska, że nie było w nich nawet 4 - tak więc łatwo sobie wyobrazić, jak dziwaczne mogą być niektóre demony - jednak w obecnych czasach większa część węzłów jest "zwyczajna" ze względu na wyrównywanie się poziomów energii.

Niektóre demony wiążą się z ludźmi ze świata, w którym dzieje się gra Ostatniego Bastionu: Przygody na Północy, a także innych światów. W ten sposób powstają Zaklinacze. Demony mają swój typ - czyli motyw, który jest sygnaturą mocy, jakich mogą udzielać Zaklinaczowi. Może być np. demon ognia, lodu bądź demon z motywem wilka pozwalający Zaklinaczowi na przemianą w wilkołaka.

"Rury" wszechświata demonów też mają swój motyw, jednak nie wiadomo, czy to one wpływają na motyw demonów które je zamieszkują, czy odwrotnie. I tak np. w jednej z "rur" może panować motyw pogorzeliska, a podróżnicy idąc przezeń szli by we mgle, wśród opadających czarno-szarych płatów popiołów, mijając ruiny nadpalonych domostw, spopielone ciała...

Czasem zaciera się granica pomiędzy światami - dzieje się to wtedy, gdy świat rzeczywisty ze światem demonów połączy motyw. Na przykład idąc przez zgliszcza spalonego miasta bohater mógłby się dostać do świata demonów, do opisanej przeze mnie przed chwilą "rury".

Przechodzimy do meritum - człowiek od zawsze spychał mniej istotne rasy na niezamieszkałe tereny, samemu zajmując te lepsze. Niektóre istoty, spychane w głąb potężnych lasów, przedostały się do Świata Demonów, gdzie zaczęły zakładać własne spokojne osady, nie musząc już uciekać przed ludźmi. Ten eksodus zgromadził spore ilości różnych ras, choć część ich ziomków nadal żyje w Kulistym Świecie.

Niektóre bowiem "rury" nadają się do podtrzymywania życia, jakie znamy z Ziemi. Jednak ciągły przepływ "magicznej" energii nie pozostał na nie bez wpływu - zaszły pewne magiczne mutacje. I tak niziołki stały się skrzatami, elfy leśnymi elfami, a ich konie centaurami - dziwnymi, nieprawdopodobnymi istotami, nie istniejącymi w Kulistym Świecie. Jednak nie przeszkadza im to w spokojnym życiu w Świecie Demonów.

Pewnego dnia na środku jednej z osad pojawia się znikąd kilku ludzi. Gracze wcielą się w nich, ale także w przedstawicieli innych ras, którzy razem utworzą drużynę mającą na celu sprawdzić, dlaczego ludzie pojawili się w tym miejscu, jak to się stało oraz... kto za tym stoi

Rozgrywka bardzo przypominałaby Ostatni Bastion: Przygoda na Północy.