Bohater romantyczny czy krwawa bestia??

Milly · 26-02-2005, 16:46

Wampiry - stworzenia nocy, potężne istoty żywiące się ludzką krwią... Od dawnych czasów postrzegane przez legendy jako złe, okrutne istoty. Ich wizerunek uległ zmianie dzięki książkom i filmom. Wampiry stały się niekiedy nawet bardziej ludzkie, niż sami ludzie (mowa tu o filmach bardziej ambitnych niż "Blade wieczny łowca").
Zastanawia mnie koncepcja postaci wampira. Czy wampir to zimny drapieżnik, który troszczy się tylko o siebie, za wszelką cenę dąży do potęgi i władzy? Czy może nieszczęśliwy romantyk, przeklęty cierpiętnik, który zostaje potworem z ludzkim sercem? Być może prawda leży gdzieś po środku. Zazwyczaj odgrywanie roli wampira w świecie gry sprowadza się do zachowań w zasadzie typowo ludzkich, z tym małym wyjątkiem, że BG sypia w dzień i posiada swoje niezwykłe moce. Niewielu jest graczy, którzy naprawdę przeżywają swoją wampirzą naturę. Najlepszym przykładem odgrywania dwóch rodzajów postaci jest film "Wywiad z Wampirem". Luis, który był niepoprawnym romantykiem, nie potrafił zabijać ludzi, a każda śmierć przyprawiała go o niezliczone cierpienia. Oraz Lestat, który mimo równie romantycznej natury (polecam książkę "Wampir Lestat"), był drapieżnikiem niewiele robiącym sobie z ludzkiego życia. Moim ideałem koncepcji postaci w "Wampirze" jest odegranie zachwytu nad nowym (nie)życiem, rozterek moralnych przy zabijaniu ludzi czy choćby picia ich krwi, oraz pytania o istotę wampiryzmu - błogosławieństwo czy klątwa?
Wiem, że można stworzyć postać, którą kwestie moralne, czy choćby piękno świata po przemianie nie interesują. Można grać wampirem nastawionym wyłącznie na bycie "krwawą bestią". Czy jednak wówczas gracz nie traci czegoś ulotnego, co daje świat "Wampira"?

inwyt · 30-11-2005, 23:19

1111111

Milly · 01-12-2005, 12:35

Em... AIDS i wampiryzm? Przyznam szczerze, że nawet nie słyszałam o takiej koncepcji. A gdzie o tym słyszałaś? Z chęcią poczytałabym sobie co też ciekawego na temat tej choroby przekazuje "Wywiad...". Jedyne o czym słyszałam i jest związane z AIDS i wampirami, to fakt, że w Świecie Mroku wampiry przenoszą różne choroby, którymi zarazić się można poprzez kontakt z krwią. W końcu pijąc krew tylu setek osób nietrudno na jakąś trafić i puścić ją dalej. Pod tym względem wampiry to prawdziwe źródło zarazków.
Ale nie o tym był chyba temat

inwyt · 01-12-2005, 20:08

1111111111

Solfelin · 05-07-2006, 11:43

Cytat:

Napisał inwyt

Tylko, że równie ważkie możnaby wymienić różnice - chociażby "nieśmiertelność" i niepodatność na choroby i "uszkodzenia" wampirów w porównaniu z sytuacją chorych na AIDS.

Były przypadki wyleczonych z AIDS. To jeszcze większa kontrowersja, ale prawdziwa. Kto zawinił? Kto sfałszował dane? Nasza kochana międzynarodowa polityka, ale to już sprawa na inny temat.

Cytat:

Napisał Milly

Wiem, że można stworzyć postać, którą kwestie moralne, czy choćby piękno świata po przemianie nie interesują. Można grać wampirem nastawionym wyłącznie na bycie "krwawą bestią". Czy jednak wówczas gracz nie traci czegoś ulotnego, co daje świat "Wampira"?

Na jednej sesji wziąłem coś innego pod ostrzał.

Była to walka pomiędzy wampirami, a wilkołakami.

Graczom zaserwowałem dyskusję na przemian z pojedynkiem. 1 wampir na 1 dużego wilkołaka, reszta Lupinów stała i pilnowała dwójkę pozostałych wampirów. W międzyczasie przeprowadziłem jako przywódca watahy rozmowę filozoficzną z wampirami na temat zanieczyszczania środowiska.

Kto jest większą bestią? Tu nie ma słusznego terminu "bestia", albo "nie-bestia" (jagniątko), ale jest już mowa tylko o tym, kto jest mniej, a kto bardziej bestią...

Wampir już z samej swojej istoty jest romantyczny. Choć... po tym, że ktoś stworzył "Żul: Zaćmienie" widać, że nawet z tego można zrobić parodię.

Zaś o tym, jak można sprawić, by wampir był bohaterem romantycznym, możecie przeczytać w tym artykule.

http://www.nilfheim.pl/eonline/nilfh...mantykach.html

pioq · 14-07-2006, 20:43

Cytat:

Napisał Solprinc

Wampir już z samej swojej istoty jest romantyczny.

No tak. Tak samo, z samej swojej istoty jest stworzeniem nocnym, jest krwiopijcą i jest długowieczny (czy też nieśmiertelni, zależnie od wersji) - ale cóż takie stwierdzenia wnoszą do dyskusji? Moim zdaniem, ważniejszym dylematem od romantyczności jest kwestia na ile wampir jest człowiekiem, a na ile czymś zupełnie innym od człowieka. Nie chodzi mi tylko o kwestie moralności i takie tam banały. Myślę raczej o czymś bardzo podstawowym, a chyba całkowicie pomijanym: jak bardzo Przemiana zmienia osobowość człowieka? Nie chodzi tylko o to, że musi pić krew by żyć i unikać światła słonecznego. A co z całą masą innych rzeczy, jak chociażby fakt, że jego ciało jest martwe. MARTWE!!! Wyobrażacie sobie nie czuć zmęczenia, bólu mięśni i potu, nie słyszeć własnego oddechu i właściwie wszystkiego co do tej pory było oczywiste i naturalne dla człowieka. Teraz tego nie ma! Jak to wpływa na psychikę? Nie wspominając o całej masie innych rzeczy, z głodem krwi na początek.

A teraz ad rem: jeśli traktujemy wampira jak człowieka, który nieco się zmienił i teraz pewnych rzeczy nie może robić, a inne i owszem, jak najbardziej - to nie ma problemu z romantycznością. Może być romantykiem albo i nie. Zależy od człowieka, khem, znaczy się wampira. Ale jeśli wampir jest czyć zupełnie innym, tzn. na tyle innym na ile pozwala nam nasza wyobraźnia i "playability" (bez którego nie ma sensu rpg-ować właściwie) to kwestia romantyczności nie ma przyłożenia bo to kategoria, która nie przystaje do modelu. Czy kaktus jest romantyczny? A ameba, dżdżownica lub młot pneumatyczny? Pewnie dla niektórych tak, ale generalnie to nie stosujemy tych kryteriów dla tych kategorii.

Nie wiem czy zostanę zrozumiany... ale liczę na jakiś odzew. 8)

Solfelin · 14-07-2006, 22:45

Myślę, że nie poobserwowałeś siebie dobrze.

Krażenie krwi? Wampir ma nieco inne, można je poczuć.

Oddech? Bez czy z oddechem... nie zauważamy tego, że oddychamy. To naturalne tak bardzo, że gdyby znikło i "żylibyśmy" dalej, nie zauważalibyśmy tego.
Bólu? Ja nie czuję, jestem zimny i wytrwały.

Kolega kiedyś wbijał mi kredkę w palec (paznokieć) i dopiero, gdy krew wypłynęła, powiedziałem mu, żeby przestał. Nie znoszę widoku krwi (zresztą, właśnie dlatego ją zlizuję).

To byłoby naturalne.

Ważniejsza jest psychika.

Czemu z natury wampir jest romantyczny? Jest samotny, jest drapieżnikiem. Zawsze. Ponieważ ma Braci i Siostry, których instynkty w każdej chwili mogą sprawić, że go zabiją. Dlatego musi uważać. Dlatego jest samotny i jest drapieżnikiem.

I właśnie dlatego jest romantyczny. Samotność daje w kość, w towarzystwie nie jest lepiej. Ani ludzi, ani wampirów.

Pamiętajmy, że Wampir: Maskarada to dramat. Maskarada to też przebieranka wampira przed samym sobą - udawanie przed samym sobą, że się nie jest wampirem.

Pozdrawiam

pioq · 15-07-2006, 00:48

Cytat:

Napisał Solprinc

Krażenie krwi? Wampir ma nieco inne, można je poczuć.

Naprawdę...? Nie wydaje mi się to takie oczywiste, ale to zależy od własnego wyobrażenia nt. wampirzej fizjologii (albo podręcznikowego, jak kto woli). W moich wizjach krew w wampirzym ciele nie krąży, ale to temat na inny post.

Cytat:

Oddech? Bez czy z oddechem... nie zauważamy tego, że oddychamy. To naturalne tak bardzo, że gdyby znikło i "żylibyśmy" dalej, nie zauważalibyśmy tego.

Hu hu hu... (Przepraszam, ale się uśmiałem) Mam dla Ciebie małe ćwiczenie - wbiegnij szybko na 4 piętro ze dwa razy w tę i z powrotem i wtedy pogadajmy nt. oddychania i tego czy je odczuwasz, czy nie. Oddychanie jest tak naturalne dla nas właśnie dlatego, że je czujemy non-stop od urodzenia i niemal nieświadomie. Myślę, że byłoby to przerażające doświadczenie (z pewnością na początku), gdybyśmy przestali oddychać i żyli dalej.

Cytat:

Bólu? Ja nie czuję, jestem zimny i wytrwały.

Rozumiem, że to niby "in character", bo jeśli nie - współczuję. :P

Cytat:

Ważniejsza jest psychika.

O to właśnie mi chodzi. Psychika jest najważniejsza, ale też nie da się jej oddzielić od fizyczności. (Tylko proszę bez wchodzenia w filozofię i wszelkie dualizmy bo to rozmowa bez końca)

Co do reszty posta: wybacz mi proszę bezpośredniość, ale to wyświechtane banały. Samotnik? Jasne, ale przeważnie gramy w grupie ergo "nasze wampiry" pałętają się w grupie. Od cholery jest klanów, covenantów, sekt, rodzin, koterii i wszelkich innych terminów z obu settingów (stary i nowy WoD), które wypełniają kolejne dodatki i podniecają rzesze umysłów graczy, itd. Rozumiem, że rozmawiamy o rpg-owym, WoD-owym wampirze, a nie kulturowym archetypie. Bo to są nieco inne koncepcje, czyż nie? Jedna z drugiej czerpie i wykorzystuje, rzecz jasna, ale nie są tożsame - tak, jak nie są wizje różnych MG-ów i graczy.

Cytat:

Maskarada to też przebieranka wampira przed samym sobą - udawanie przed samym sobą, że się nie jest wampirem.

A to jest ciekawe stwierdzenie. Gratuluję.

Przy okazji - bohater romantyczny czy krwawa bestia? Przecież to się nie wyklucza!

Solfelin · 15-07-2006, 01:12

Cytat:

Napisał pioq

Naprawdę...? Nie wydaje mi się to takie oczywiste, ale to zależy od własnego wyobrażenia nt. wampirzej fizjologii (albo podręcznikowego, jak kto woli). W moich wizjach krew w wampirzym ciele nie krąży, ale to temat na inny post.

Anatomia Vampirica. Jeśli nie znasz tego hasła, to nie mamy o czym mówić...

Cytat:

Napisał pioq

Hu hu hu... (Przepraszam, ale się uśmiałem) Mam dla Ciebie małe ćwiczenie - wbiegnij szybko na 4 piętro ze dwa razy w tę i z powrotem i wtedy pogadajmy nt. oddychania i tego czy je odczuwasz, czy nie. Oddychanie jest tak naturalne dla nas właśnie dlatego, że je czujemy non-stop od urodzenia i niemal nieświadomie. Myślę, że byłoby to przerażające doświadczenie (z pewnością na początku), gdybyśmy przestali oddychać i żyli dalej.

Zauważ, że ja mówię o oddychaniu. Nie o bieganiu.

Cytat:

Napisał pioq

Rozumiem, że to niby "in character", bo jeśli nie - współczuję. :P

Nie współczuj, ja jestem kimś.

Cytat:

Napisał pioq

O to właśnie mi chodzi. Psychika jest najważniejsza, ale też nie da się jej oddzielić od fizyczności. (Tylko proszę bez wchodzenia w filozofię i wszelkie dualizmy bo to rozmowa bez końca)

Jak wolisz.

Cytat:

Napisał pioq

Co do reszty posta: wybacz mi proszę bezpośredniość, ale to wyświechtane banały. Samotnik? Jasne, ale przeważnie gramy w grupie ergo "nasze wampiry" pałętają się w grupie. Od cholery jest klanów, covenantów, sekt, rodzin, koterii i wszelkich innych terminów z obu settingów (stary i nowy WoD), które wypełniają kolejne dodatki i podniecają rzesze umysłów graczy, itd. Rozumiem, że rozmawiamy o rpg-owym, WoD-owym wampirze, a nie kulturowym archetypie. Bo to są nieco inne koncepcje, czyż nie? Jedna z drugiej czerpie i wykorzystuje, rzecz jasna, ale nie są tożsame - tak, jak nie są wizje różnych MG-ów i graczy.

Wiesz, mówię Ci to, ponieważ tych banałów chyba nie znasz.

Ty też mi mówisz banały, które wcześniej specjalnie pominąłem.

Przypatrz się wampirowi. Nie PODRĘCZNIKOM.

Cytat:

Napisał pioq

A to jest ciekawe stwierdzenie. Gratuluję.

To przecież było zamierzenie autorów Wampira, a właściwie autora. (Hagena.)

Cytat:

Napisał pioq

Przy okazji - bohater romantyczny czy krwawa bestia? Przecież to się nie wyklucza!

Nawet, jeśli się zgadzam, zrobię na złość:
W niektórych wypadkach wyklucza się.

Romantyk nie zabija ot tak. Słynny przypadek Louisa z powieści Anne Rice.

Pozdrawiam

Sir_herrbatka · 26-07-2006, 10:35

Hm...

Romantyk czy krwawa bestia? To ja będe orginalny i powiem że krwawa bestia.

Spójrzmy prawdzie w oczy, wampiry nie są ludźmi aby żyć muszą pić krew, a żeby pić krew czasami muszą zabijać. W końcu dojdzie do momentu w którym wampir traktuje swoje ofiary jak bydło. Pomyślcie tylko w jaki sposób odgrywacie łowy!

To, że wampir stara się myśleć o sobie jak o romantyku... Zawsze wydawało mi się, że jest to taki syndrom wypierania. Wampir stara się stać na poziomie duchowym wyżej od "jedzonka", no bo jak inaczej?

I dla tego gram harmonitą...

26-02-2005, 16:46	#1
Milly Reputacja: 1	Bohater romantyczny czy krwawa bestia?? Wampiry - stworzenia nocy, potężne istoty żywiące się ludzką krwią... Od dawnych czasów postrzegane przez legendy jako złe, okrutne istoty. Ich wizerunek uległ zmianie dzięki książkom i filmom. Wampiry stały się niekiedy nawet bardziej ludzkie, niż sami ludzie (mowa tu o filmach bardziej ambitnych niż "Blade wieczny łowca"). Zastanawia mnie koncepcja postaci wampira. Czy wampir to zimny drapieżnik, który troszczy się tylko o siebie, za wszelką cenę dąży do potęgi i władzy? Czy może nieszczęśliwy romantyk, przeklęty cierpiętnik, który zostaje potworem z ludzkim sercem? Być może prawda leży gdzieś po środku. Zazwyczaj odgrywanie roli wampira w świecie gry sprowadza się do zachowań w zasadzie typowo ludzkich, z tym małym wyjątkiem, że BG sypia w dzień i posiada swoje niezwykłe moce. Niewielu jest graczy, którzy naprawdę przeżywają swoją wampirzą naturę. Najlepszym przykładem odgrywania dwóch rodzajów postaci jest film "Wywiad z Wampirem". Luis, który był niepoprawnym romantykiem, nie potrafił zabijać ludzi, a każda śmierć przyprawiała go o niezliczone cierpienia. Oraz Lestat, który mimo równie romantycznej natury (polecam książkę "Wampir Lestat"), był drapieżnikiem niewiele robiącym sobie z ludzkiego życia. Moim ideałem koncepcji postaci w "Wampirze" jest odegranie zachwytu nad nowym (nie)życiem, rozterek moralnych przy zabijaniu ludzi czy choćby picia ich krwi, oraz pytania o istotę wampiryzmu - błogosławieństwo czy klątwa? Wiem, że można stworzyć postać, którą kwestie moralne, czy choćby piękno świata po przemianie nie interesują. Można grać wampirem nastawionym wyłącznie na bycie "krwawą bestią". Czy jednak wówczas gracz nie traci czegoś ulotnego, co daje świat "Wampira"?

30-11-2005, 23:19	#2
inwyt Banned Reputacja: 1	1111111 Ostatnio edytowane przez inwyt : 02-10-2008 o 17:34.

01-12-2005, 20:08	#4
inwyt Banned Reputacja: 1	1111111111 Ostatnio edytowane przez inwyt : 02-10-2008 o 17:34.

14-07-2006, 22:45	#7
Solfelin Reputacja: 1	Myślę, że nie poobserwowałeś siebie dobrze. Krażenie krwi? Wampir ma nieco inne, można je poczuć. Oddech? Bez czy z oddechem... nie zauważamy tego, że oddychamy. To naturalne tak bardzo, że gdyby znikło i "żylibyśmy" dalej, nie zauważalibyśmy tego. Bólu? Ja nie czuję, jestem zimny i wytrwały. Kolega kiedyś wbijał mi kredkę w palec (paznokieć) i dopiero, gdy krew wypłynęła, powiedziałem mu, żeby przestał. Nie znoszę widoku krwi (zresztą, właśnie dlatego ją zlizuję). To byłoby naturalne. Ważniejsza jest psychika. Czemu z natury wampir jest romantyczny? Jest samotny, jest drapieżnikiem. Zawsze. Ponieważ ma Braci i Siostry, których instynkty w każdej chwili mogą sprawić, że go zabiją. Dlatego musi uważać. Dlatego jest samotny i jest drapieżnikiem. I właśnie dlatego jest romantyczny. Samotność daje w kość, w towarzystwie nie jest lepiej. Ani ludzi, ani wampirów. Pamiętajmy, że Wampir: Maskarada to dramat. Maskarada to też przebieranka wampira przed samym sobą - udawanie przed samym sobą, że się nie jest wampirem. Pozdrawiam __________________ Soulmates never die...

26-07-2006, 10:35	#10
Sir_herrbatka Reputacja: 1	Hm... Romantyk czy krwawa bestia? To ja będe orginalny i powiem że krwawa bestia. Spójrzmy prawdzie w oczy, wampiry nie są ludźmi aby żyć muszą pić krew, a żeby pić krew czasami muszą zabijać. W końcu dojdzie do momentu w którym wampir traktuje swoje ofiary jak bydło. Pomyślcie tylko w jaki sposób odgrywacie łowy! To, że wampir stara się myśleć o sobie jak o romantyku... Zawsze wydawało mi się, że jest to taki syndrom wypierania. Wampir stara się stać na poziomie duchowym wyżej od "jedzonka", no bo jak inaczej? I dla tego gram harmonitą... __________________ Arriving somewhere but not here

01-12-2005, 12:35	#3
Milly Reputacja: 1	Em... AIDS i wampiryzm? Przyznam szczerze, że nawet nie słyszałam o takiej koncepcji. A gdzie o tym słyszałaś? Z chęcią poczytałabym sobie co też ciekawego na temat tej choroby przekazuje "Wywiad...". Jedyne o czym słyszałam i jest związane z AIDS i wampirami, to fakt, że w Świecie Mroku wampiry przenoszą różne choroby, którymi zarazić się można poprzez kontakt z krwią. W końcu pijąc krew tylu setek osób nietrudno na jakąś trafić i puścić ją dalej. Pod tym względem wampiry to prawdziwe źródło zarazków. Ale nie o tym był chyba temat