Wiek XVII w obrazach
 

Ten temat ma na celu zebranie możliwie dużej ilości wszelakiego rodzaju ikonografii dotyczącej strojów, moderunku, detali ubiorów, nawet przedmiotów użytku codziennego (łyżki noszone przez szlachciców zazwyczaj w butach często bogato zdobione i opatrzone różnymi sentencjami).


Jak się noszono ?

Rozpoczynamy od duchowieństwa. Purpuraci i dostojnicy kościelni :








Magnateria, posesjonaci i szlachta osiadła (nie szaraczki i gołota):











Bogaci mieszczanie :





Żołnierze :





I wreszcie chłopi :







Chłopi ukraińscy


I jeszcze raz żołnierze :





I rzemieślnicy :




Na razie tyle.

Oto kilka ilustracji przedstawiajacych żołnierzy lekkiej jazdy i lisowczyków

Tym razem różnego rodzaju wozy używane w taborach (nie tylko polskich zresztą)

--

Dziś nie Sarmaci, a coś z nad Bosforu.



Sułtan w otoczeniu gwardii janczarskiej




Wielki Wezyr


Janczarzy :

Skoro byli janczarzy, czas na sipahów, albo spahisów, czyli wyborna jazdę turecką.

Kolejna porcja rysunków przedstawiających żołnierzy lekkich znaków, chorągwi kozackich, wołoskich i tatarskich :

bardzo ważnym elementem stroju Sarmaty był pas słucki którym przewiązywano się w pasie. Były ona zazwyczaj bogato zdobione, świadczyły o zamożności właściciela.
Oto kilka przykładów :

Czas na formacje nielicznie występująca w wojskach Rzeczypospolitej, za to podstawową w kawalerii państw zachodnich.

Oto rajtarzy



Hieronim Augustyn Lubomirski w zbroi rajtarskiej




Rajtar gdański













Oficerowie rajtarów kurlandzkich (I polowa XVII wieku)




Zbroja rajtarska (I połowa XVII wieku)

Skoro była jazda lekka, czas na pancernych.
Była to najliczniej reprezentowana formacja polskiej kawalerii w XVII wieku. Jej uniwersalizm pozwalał używać jej zarówno do rozbijania szyków przeciwnika, jak i pościgów za lżej uzbrojonym przeciwnikiem, czy też gdy zostali spieszeni do obrony.
Była też (co było ważne dla borykającej się z kłopotami finansowymi Rzeczypospolitej) znacznie tańsza od husarii.
Można śmiało powiedzieć, że to właśnie na pancernych, chorągwiach lekkich i dragonach opierała się obrona Polski.
Pancerni byli również nazywani jadą kozacką, (co wprowadza czasem niemało zamieszania) lub też na Litwie petyhorcami.