Reprezentacja Umysłowa Własnej Postaci u Graczy RPG [koment]
 

Dobre. Dla nie-psychologa to jest jak tureckie kazanie - muszę się wgryźć w to głębiej, ale niewątpliwie ciekawe. Wreszcie jakaś solidna wykładnia do psychologii postaci. To rozumiem koniec, choć zakończenie jest .... jak nie zakończenie. Ale musi wystarczyć. Świetna rzecz!

Ja, jako, że na psychologii znam się tyle co z filmów psychologicznych, uznaję ten tekst za zupełnie niezrozumiały i zbyteczny... dla mnie cała zabwa w RPG to odgrywanie się w kogoś zupełnie innego, o innej psychice i umyśle. Uważam, że każdy gracz, który bierze sobie do serca grę, staje się ,na te kilka chwil, kimś zupełnie innym. Ale czy można mówić o "zmianie" psychiki? Raczej nie... po prostu wczuciu się w inną.

no niestety, więcej umieścic mi nie pozwolono.
wrzucilam nie po to, zeby kazdy zrozumial jak sie zmienia - lol nad lole - tylko, jako ciekawostkę :) I tu nie idzie o zmiane psychiki tylko granie osobowością kompletnie oderwaną od własnej raczej, nie związanej z twoim pojęciem siebie.

Czyli masło maślane :wink: .

Nie do końca, bo sam w sobie sie nie zmieniasz, tylko odtwarzasz inną osobowość nie wkładając w nią nic z własnej... Chyba...

Np jesli grasz barbarzyncą - udajesz, że jestes nim, ale zachowujesz sie zgodnie z tym, jaki jestes czy chcialbys byc normalnie, i widać, że to ty odtwarzasz tę postać.
A jesli grasz... dajmy na to drowem albo jakąś złą postacią, i zostawiasz, dajmy na to, dziecko w podziemiach pełnych goblinów, normalnie byś tego nie zrobil, osobiscie to potępiasz, ale jest to zgodne z chartakterem i koncepcją postaci, ktora prowadzisz. Twoja i jej to dwie różne osoby.

Przynajmniej ja to tak rozumiem.

W zasadzie ja też. Dlatego napisałem, że można się wczuć w inna psychikę a nie można całkiem się kimś innym stać. Ale to bezsensowna debata bo wyszło na to ,że znowuż coś opacznie pojąłem :. .

11111111111