Armiel

Chciałbym Wam zaproponować nową formę dyskusji w tym wątku. A mianowicie - prosiłbym, aby każdy chętny podał swoje TRZY propozycje na najlepszy ich zdaniem film z gatunku horror i uzasadnił swój wybór.

Aby ułatwić analizę tematu proszę podawać Wasze propozycje, jak na podium 1 - to "złoty" medal, 2 - to "srebrny" itp.

Uzasadnienie nie musi być długie, ale fajnie gdyby wskazywało powód dla którego ten właśnie film zrobił na Was wrażenie.

Ja postaram się moje typy wrzucić wieczorem, na spokojnie.

Ciekawi mnie, czego na ekranie lękają się nieustraszeni Licze

Zachęcam do aktywności w tym wątku. Dzielenia się swoimi faworytami.

 

Armiel

Zatem przedstawię moje kandydatury, chociaż miałem straszliwy problem ze zrobieniem tej "listy".

Generalnie ja filmy "horror" kategoryzuję za pomocą prywatnej miary zwanej "podskoki". Czyli jak często podskoczę na krześle.

Dwa podskoki - "Klątwa" - film durny w sumie, pokazuje japoński etos pracy (duch zamordowanej japońskiej dziewczyny wracający do pracy w stadium ostrego poranienia ). Ocenę zawyża fakt, że widziałem go w kinie przy mojej kochanej żonie - której na horrory powinni dawać zniżkę, bo i tak połowę ogląda przez palce biadoląc "nie patrzę, nie patrzę". Toż to prawdziwy horror jest (wybacz Ravanesh za te zdradzieckie wynurzenia ).

Jeden podskok - "Duch" - fenomen z czasów mojej młodości - PRLu - horror "hamerykański" gdzie pod kinem ustawiały się karetki na ludzi Jak byłem młody, zrobił na mnie wrażenie. Teraz na nim zasnąłem

Jeden podskok - "Lśnienie" - film bardzo lubię za nieodpowiedzenia, za to, że budował klimat i za grę Jacka Nicholsona

Nie są to faworyci. Takich mi ciężko wybrać. Ale taki ranking "filmów" bardzo niespełniający kryterium rankingu

Trzy podskoki - gra komputerowa "Fantasmagoria" -- co prawda, nie jest to film ale dopisałem


Zachęcam do dzielenia się własnymi filmami.

 

Anonim

Dla mnie to ciężko wymienić 3 straszne filmy. Ogółem filmy nie są straszne. Patrząc na listę filmów, które są zwane horrorami na filmweb, w które wysoko oceniłem to większość w tym czy innym momencie mnie śmieszy - pozytywnie - nie boję się. Tak jak serię, którą lubię: Oszukać Przeznaczenie. Oglądam dla rozrywki, a nie dla strachu. Albo najlepszy komediohorror: Wysyp Żywych Trupów. Czy brutalne Srpski Film i Ba Xian fan dian zhi ren rou cha shao bao. Przezabawne. Czy niepokojący The X Ray Fiend.

Zamiast tego wymienię 3 filmy ze specyficznym klimatem:
1. Spalovač mrtvol. (1969) - to raczej lekko psychodeliczny dramat, a nie horror, ale równocześnie wskazuje strach przed szaleństwem i jak łatwo można przekroczyć granicę.
2. The Bunker. (2001) - ludzie mówią, że nudny, ale mi się podoba.
3. El Páramo. (2011) - coś jak The Bunker, ale ciężko się go ogląda. Oglądąłem go przez kilka dni, ale gdy zobaczyłem całość stwierdziłem, że warto było walczyć ze sobą, żeby to obejrzeć.

Prawdziwe horrory:
1. Grave Encounters (2011) - ekipa telewizyjna daje się zamknąć w rzekomo nawiedzonym szpitalu psychiatrycznym kręcąc paradokument o duchach. Kręcone z kamer trzymanych przez nich. Strach tutaj odwołuje się do wszystkich tych ludzi, którzy stają się zaginieni każdego dnia. No i w zwykłych filmach, gdy już widać potwory to nie jest takie straszne - ci milusińscy, którzy tutaj się pojawiają wcale nie psują klimatu. Kino zakrzywionej czasoprzestrzeni gdzie idąc schodami w górę możesz dojść na niższe piętro. Główni bohaterowie może do najsprytniejszych nie należą, ale nie są też głupi. Walczą o przetrwanie jak każda normalna osoba próbowałaby walczyć. Nie mając żadnych szans.
2. Insidious (2010) - autorzy filmu postarali się i poczytali trochę na temat nawiedzeń przedstawiając niezwykle realistyczną wizje. Złe duchy szwędające się po domach, maski gazowe dla lepszego odbioru astrum, astralna projekcja jako przyciąganie uwagi demonicznych istot z innego wymiaru, podejrzane halucynacje, niepokojące melodie - i fotografie ukazujące coś czego nie widać. Do tego główni bohaterowie, którzy są przygnieceni pełnią rzeczywistości - nie mają szans nie przez swoją głupotę, ale przez to, że po prostu takie jest życie.
3. Noc żywych trupów (1968 ) - tu nie trzeba komentarza. Może niektórych śmieszy, ale to jest właśnie Horror. Wersja z 1990 roku już nie jest taka straszna, choć ma więcej dialogów i całej tej otoczki. Warto obejrzeć oba, ale do tego z 1968 trzeba się wkręcić.

Na marginesie wymienię jeszcze klasyki również warte obejrzenia, choć nie są straszne to również mają swój klimat:
1. Das Kabinett des Doktor Caligari (1920)
2. Freaks (1932)
3. Frankenstein (1910)

 

Lomir

Moje trzy typy to:

1. The Thing (1982) - klasyczny horror z gęstą atmosferą i uczuciem niepewności towarzyszącym oglądającemu cały czas. Nic nie jest powiedziane wprost i mimo fizycznej obecności potworów (i ich ukazania) to ich fizjonomia i krótkie ujęcia pozostawiają wiele niedopowiedzeń i dużo miejsca dla wyobraźni. A i samo zakończenie robi robotę. Kto nie widział to musi zobaczyć koniecznie! (tylko nie zaczynać od nowszego sequela, którzy był co najwyżej marny)

2. Blair Witch Project (1999) - kolejny klasyk, w którym główną rolę odgrywa niewiadoma i niepewność. Dodatkowo uczucie grozy podbudowuje stylizacja filmu na dokument kręcony przez uczestników. Ani razu w filmie nie jest wyjaśnione co jest tym złym, co dzieje się w lasach ani co dzieje się z członkami ekipy. Zakończenie tak jak w przypadku poprzednika pozostawia wiele niedopowiedzeń. Trzeba zobaczyć!

3. [Rec] (2007) - część pierwsza, hiszpańska. Podobnie jak w Blair Witch akcja filmu ukazana jest przez nagrania z kamery reporterki filmującej pracę strażaków. Mimo, że "zło" jest tu zmaterializowane to jednak nie jest powiedziane w prost o co chodzi, a zamknięcie bohaterów w kamienicy i odcięcie jej od świata potęguje uczucie osamotnienia, izolacji i klaustrofobii. Tak jak i poprzednicy, tak ten film cechuje się zakończeniem, które na dobrą sprawę daje więcej pytań niż odpowiedzi.

Dorzuciłbym jeszcze poza podium pierwszy Paranormal Activity (2007) i wszystkich Obcych (bez Prometeusza).

 

__________________
Może jeszcze kiedyś tu wrócę :)

Mira

Trudny wybór, ale na tę chwilę, widziałabym to tak...

3. miejsce - Klątwa (2004) - w sumie zastanawiałam się czy The Ring czy The Grudge (biorę pod uwagę tylko wersje japońskie, bo amerykańskie były śmieszne raczej niż straszne), ale chyba Klątwa miała straszniejsze momenty, choć fabularnie bardziej spójny jest Ring.

2. miejsce - Blair Witch Project (1999) - jako napisał Lomir klasyk, a jednocześnie w czasie, gdy ten film wyszedł był czymś zupełnie nowym i rył psychę na tyle, by ludzie faktycznie łapali film, ze to dokument lub paradokument.

1. miejsce - Sierociniec (2007) - ten hiszpański, żeby nie było niedomówień. Film który nie jest straszny z uwagi na wyskakujące stwory przed kamerą, lejącą się krew czy jakieś obrzydlistwa, ale z uwagi na ciężką atmosferę, która mistrzowsko narasta w miarę rozwoju fabuły.
Normalnie mam raczej znieczulicę na horrory, a Sierociniec to jedyny przypadek, który pamiętam, gdy oglądałam film sama przed monitorem i stwierdziłam "dobra, ja chyba jednak włączę światło i usiądę trochę dalej".


PS. Poza tym jest kilka filmów, które niby zaliczane są do grona horrorów, ale dla mnie horrorami nie są, choć uważam je za dobre filmy z dreszczykiem, np. Jestem legendą, Jeździec bez głowy, pierwsze dwa Obce, Underworld, Zombieland...
PPS. Przy okazji zobaczyłam, że w bazie Filmweba Zmierzch również widnieje w kategorii horroru (sic!).

 

__________________
Konto zawieszone.

Armiel

Sierociniec jest super. Mnie przy okazji wzruszył. Tylko cicho, bo się wyda że ja wrażliwy jestem

A moja 3 to:

1. Klątwa.
2. Blair Witch Project.
3. Duch (czyli Poltergeist) - z czasów, jak byłem młody i miałem włosy.

Gdzieś tam jeszcze Freddy - czyli Koszmar z Ulicy Wiązów się znajduje.

 

brody

Może najlepsze, to nie jest właściwe określenie, ale na pewno filmy które zapadły mi w pamięć.

1. Inni (2001) - niby klasyczny film o duchach, a jednak nie do końca. Jak dla mnie, to było spore zaskoczenie.
2. The Devil's Candy (2015) - bardzo przyjemny i pomysłowy. Niemal gotowy scenariusz na szybką horrorową sesję.
3. Trylogia Trzech Matek - "Odgłosy" 1977, "Inferno" 1980 i "Matka łez" 2007
Klimatyczne, choć momentami nierówne, ale jednak pomysłowe kino. Ogólnie polecam zapoznać się nurtem "Giallo" każdemu miłośnikowi horroru i grozy.

Poza konkursem dorzucę seriale w klimacie grozy i horroru.
1. Twin Peaks - uwielbiam go w każdym calu. Mistrzostwo moim zdaniem i czekam z niecierpliwością na mającą nadejść nową odsłonę.
2. The Exorcist (2016) -bardzo klimatyczny serial, który z opowieści o opętaniach potrafi coś jeszcze wycisnąć.
3. Carnivale - (2003-2005) - niestety niedokończona opowieść o mistycznej walce dobra ze złem w czasach wielkiego kryzysu. Sporo inspiracji dla fanów Zewu.

 

__________________
Konto usunięte na prośbę użytkownika.

Nami

Z ponad 180 obejrzanych wybrać tylko 3? Nie umiem, nie dam rady, nie potrafię Najwyżej usuną mi posta, bo niezgodny z zasadami tematu[*] Za bardzo lubię, uwielbiam horrory, by tak wybrać 3 i na tym skończyć, więc wybiorę "po 3"!

3. Gothica (2003) - Lubię do niej wracać ze względu na klimat, rozwiązywanie tajemnicy krok po kroku, wątek psychologiczny i tajemniczość. W sumie taki luźny do obejrzenia.
Klucz do koszmaru (2005) - Tajemnica od początku do końca, wydaje się być czymś innym, niż okazuje się na samym końcu. Może wydawać się nudny i bez akcji, mocno nastawiony na fabułę, ale ja takie lubię.
Amityville (2005) - Podobnie jak wyżej, choć tutaj już mniej tajemniczo. Jeśli kogoś nie przekonuje sam film, to może przekona Ryan Reynolds (szczególnie panie).

2. Lustra (2008) - Zakończenie, które mnie wbiło w fotel. Sam motyw z lustrami był dla mnie czymś interesującym - pewnie dlatego, że go lubię. Nie chcę za dużo zdradzać, trzeba zobaczyć.
Obecność (2013) - Urzekł mnie, cóż więcej mogę rzec? Historia małżeństwa Warrenów, którzy pomagają rodzinie uporać się z żerującym na nich demonie. Niby oklepane, ale aktorzy grający Warrenów mnie przekonują.
Oculus (2013) - Mimo iż nie oceniłam tego filmu jakoś nadmiernie wysoko, to mocno zapadł mi w pamięć i każdemu, kto pyta mnie o horror o nim wspominam. Niby zwykła historia, opowiedziana z przerażającej perspektywy, a napięcie ładuje się stopniowo. Nie zdziwiłabym się, gdyby się wielu ludziom nie podobało lub ich nużyło, dla mnie jednak było hipnotyzujące. Scena z jabłkiem wciąż w mej głowie - i znowu motyw z lustrem.


1. Dziewiąte Wrota (1999) - Uwielbiam ten klimat, fabułę oraz grę aktorską. Zawsze gdy film mi się gdzieś przewija, to go oglądam. Polecam, bo jest naprawdę intrygujący, z ciekawymi nawiązaniami religijnymi (bez nachalności).
Jeździec bez głowy (1999) - Tim Burton i jego dzieła, jednych zachwycają, inni nie mogą tego przełknąć. Ten film jest nasączony tajemnicą, troszkę smutkiem no i krwią wraz z latającymi głowami. Dobry. Bardzo dobry. Czy straszny? Nie wiem, mnie nic nie straszy.
1408 (2004) - Niesamowity film, opowiadający o autorze książek paranormalnych, który próbuje "zdemaskować" każde - według niego - niby przeklęte miejsce. Adaptacja powieści Stephena Kinga. To, co się tam dzieje, jest naprawdę nie do pojęcia. Zaskakujący. Polecam bardzo!

 

__________________
Discord podany w profilu

legrasse

Widziałem milion horrorów, ale w zasadzie mam tylko kilka faworytów, które naprawdę potrafią przestraszyć. Na przykład Evil Dead kocham całym sercem, ale nie jest to straszny horror, tylko trawestacja tego gatunku, więc wypada z listy.
Na pierwszym miejscu film The VVITCH. Nie da się lepiej tego zmontować. Nie da się zrobić lepszego scenariusza i dialogów. Film opowiada o rodzinie, która zostaje skazana na banicję z wioski przez poglądy ojca. Zamieszkuje więc teren przy lesie. Odosobnione miejsce, mroczny las, wiedźma i przerażający klimat zaszczucia.
Na drugim wymienię film Autopsja Jane Doe. Spodziewałem się straszydła, zwykłego filmu, ale historia, którą obejrzałem, nie należy tylko do gatunku ghost story; jest o wiele, wiele głębsza i bardziej zawiła. Mamy tutaj klaustrofobiczną scenerię, kameralny klimat i historię zwłok leżących na stole w prosektorium. Nie dało się tego lepiej zrobić.
Trzecie miejsce należy do niskobudżetowego horroru The Last Shift. Policjantka ma wytrzymać 12 godzin na nocnej zmianie w komisariacie, który opustoszał dzień wcześniej i przekierowywać z niego telefony do nowej siedziby. Tylko tyle. I uwierzcie mi, będzie to trudne zadanie.
Najbardziej w filmach typu ghost story uwielbiam niedopowiedzenia. Tutaj nie ma łzawej opowieści. Tutaj motywy są tylko pretekstem do pokazania prawdziwego oblicza strachu. I nie jest tak, jak w większości horrorów tego typu, że bohater nie może uciec. Może, ale nie chce, bo straciłby pracę.

Jest jeszcze wiele innych horrorów wartych uwagi, może co opiszę jeszcze.

 

__________________
Ta jesień - Stare są Nawet ptaki i chmury. ~ Matsuo Bashô

Armiel

No. Na mnie "Autopsja Joe Doe" też zrobiła wrażenie. Naprawdę przypadła mi do gustu zarówno w sferze wizualnej jak i jako pomysł na scenariusz. Chociaż wiele scen i zwrotów akcji przewidziałem z wyprzedzeniem, co obniża ogólną ocenę.

Całkiem dobra była "Obecność". Podobał mi się ten klimat. Ogólnie chyba najbardziej przemawiają do mnie opowieści o duchach. Najmniej trawię filmy tupu "Piła" różne "Masakry piłami, siekierami, hakami itp.", chociaż oglądam, ze tak powiem, z "zawodowej" ciekawości.

I polecam też serial "Slasher" - niedawno emitowany. Spodziewałem się czegoś słabego, a dostałem serial, który mnie zaintrygował i w którym śledziłem z uwagą losy bohaterów zastanawiając się kim jest (są) morderca(y). Warto zerknąć, jak ktoś nie widział.