Solfelin

Zróżnicowanie terenu, w którym toczy się akcja, to poważny atut w grze fabularnej. Drugim atutem, a należącym również do tej kategorii, jest przystosowanie otoczenia do nastroju oraz fabuły głównego motywu sesji. O ile zróżnicowanie terenu można łatwo rozwiązać, poprzez jego dość częstą zmianę (np. podróżowanie, wychodzenie ze znanych miejsc i ukazywanie innych), to wystarczająco dostosowanie atmosfery danej lokacji do fabuły jest o wiele trudniejszym zadaniem, wymagającym trochę wyczucia od Mistrza.

Szczegóły postaci to z jednej strony wada, zabierająca sporo czasu, wysiłku oraz właściwego, głównego opowiadania, a z drugiej strony wielka głębia, podłoże i skarbnica, z którego można wyciągnąć wiele cennych wskazówek do stworzenia misternej i przepięknej w swym rozmachu lub realności fabuły. Ona zajmuje w grach RPG największe miejsce, dlatego każde jej ubarwienie, pogłębienie czy rozszerzenie daje wiele korzyści, zarówno w celach rozrywkowych, jak i edukacyjnych. Chociaż przeważnie funkcję zabawy spełniają proste postacie, szybko i jasno przedstawione, bez wnikania w szczegóły. Rolę nauki przejmuje tutaj właśnie ukazanie wnętrza postaci - jej odczuć, planów, marzeń, oczekiwań, siły. Wyszczególnione powinny zostać jej rozterki, porażki, uczucia.

Trzeba dać postaci wystarczająco wiele konkretnych, klarowanych rysów. To ważne, bo nadaje jej dozę realności, a więc i prawo bytu. Nawet, jeśli wiele nie przeżywała, mało przeszła postać, to zawsze cokolwiek myślała o życiu, zawsze na coś natrafiła i to coś mogło próbować ją albo zniszczyć, albo pomóc. Wiele okoliczności w naszym życiu ma odźwięk w naszej psychice, postarajmy się to przenieść na grunt naszych postaci. One też znajdywały się dużą ilość razy w takich zdarzeniach, na które nie były wystarczająco przygotowane, albo były przygotowane i udawało im się jakoś przez nie przejść. Lecz skutkiem ubocznym na pewno były zmiany w myśleniu oraz patrzeniu na świat, na to wszystko, co przeżywają i czego chcą. Można to zilustrować dla nadania twardości, odczuwalności postaci. Im więcej takich szczegółów, to tymbardziej postać staje się ludzka i przez bardzo bliska nam, zatem i zrozumiała.

Są jeszcze dwie istotne sprawy, o którym mówi się, jeśli chodzi o pisanie wszelkich opowiadań. Sesja RPG to w rzeczywistości sesja, na której kilka osób opowiadanie, tak więc te zasady dotyczą również ich. Pierwszą jest to, że należy opisywać biorąc pod uwagę wszystkie 5 zmysłów, a nawet więcej, jeśli Gracz zdoła. Nie tylko to, co widzi i słyszy, ale także to, co czuje, co smakuje, co wącha, co dotyka i co przeczuwa.

To prosta zasada, ale często się o niej zapomina pisząc opowiadanie lub prowadząc narrację na sesjach. Należy o tym pamiętać i postępować według niej, dla największego dobra tworzonego opowiadnaia. Zatem została nam druga zasada, jest to opisywanie elementów otoczenia z myślą o tym, że te akcentowane zostaną użyte w następnych częściach opowiadania. Słynna reguła, że jeśli w pierwszym akcie opisana jest strzelba, to musi ona wypalić w 3 akcie. To już do Mistrzów Gry, że jeśli szczególnie opisują jakiś element, np. kołek czy laskę, to ona musi być znacząca dla przygody. W pewnym momencie gry musi być opisane ich znaczenie lub w zaskakujący sposób odkryte.

Opisałem drugie z najważniejszych elementów, tworzace tło i głębię opowiadania, jakie będziecie tworzyć, jakie tworzyliście i jakie tworzycie. To powinniście wiedzieć, jeśli chodzi o cały podkład fabularny. Możecie oczywiście skorzystać z informacji tutaj umieszczonych, albo nie, ale z pewnością, jak skorzystacie, nauczycie się czegoś ważnego i wprowadzicie do swoich sesji wiele głębii, realności i życia.