[Recenzja] Evangelion: Angelic Days

**fleischman** · 27-11-2005, 21:42

Ostatnio na fali łykania wszystkiego co ma związek z NG:E, przypomniało mi się, że Saya pisała kiedyś o tym tworze i postanowiłem go zdobyć.
Po poszukiwaniach, dowiedziałem się, że wydano 5 tomów po japońsku a po angielsku do tej pory pojawiły się 4 tomy (co miesiąc ukazuje się 1 na łamach czasopisma Newtype USA... szkoda, że mam tak daleko do EMPiKu...).
Spodziewałem się romansidła. I się nie zawiodłem

Chociaż trochę nie do końca, ale o tym trochę później.

Może coś dla tych, którzy nie wiedzą co to jest.
Jest to alternatywna historia wydarzeń z NG:E, tylko bez 2nd Impact.
Many tutaj wszystkich znajomych z normalnej serii TV.
Mamy Shinjiego, Asukę, Tojiego i... Kaoru i Rei. Pierwsze pytanie powinno tu padnąć. Skąd oni się tu wzięli skoro nie było SI? Pomyślałem, że Angelic Days nie będzie mieć zbyt dużo wspólnego z pierwowzorem.
Ale lecimy dalej, czemu NERV istnieje i czemu sprawdzają im synchro rate?
Pytania się mnożą, i w 2 tomie człowiek zauważa, że nie do końca będzie to zwykłe romansidło i jest nawet trochę tajemniczo, jednak nie na tyle żeby odciągnąć czytelnika od głównego tematu tej mangi, czyli kłopotów sercowych nastolatków.
A co do tych kłopotów. Nie mogłem się pozbyć wrażenia, że GAINAX jakby chciał dokończyć coś co zaczął w NG:E i kontynuować swoją misję kształcenia nowego pokolenia

W NG:E pokazywano problemy dorastania nastolatków, jednak ci nastolatkowie nie byli takimi typowymi, statystycznymi nastolatkami, każdy z nich przeszedł sporo w swoim krótkim życiu. Natomiast tutaj mamy przeciętnych bohaterów, rozejrzyj się po klasie i to może być o Zenku z 2 ławki. Wszystko jest bardziej urealnione i mówi właśnie o miłości i problemach (można to tak nazwać w takim wieku? umówmy się na potrzeby recenzji, że tak) właśnie u takich przeciętnych Zuź, Stefanów. Na dodatek jest to pokazane trochę inaczej niż w typowych romansidłach, wewnętrzne rozterki, monologi wewnętrzne, takie Evangelionowe, lekko psychodeliczne, retrospekcje i pojedyncze zdania ciągle siedzące w głowach bohaterów i zapętlające się. Wszystko to powoduje, że czyta się to trochę inaczej i mimo wszystko trochę skłania do zastanowienia się nad tym co się tam dzieje. Czyli oprócz zabawy ma to także jakąś wartość dydaktyczną ale tylko trochę, chociaż, może gdybym miał 14 lat to by mnie to jakoś bardziej ruszyło.
Mnie osobiście największą frajdę w tej mandze sprawia patrzenie na odmienność bohaterów w stosunku do NG:E.
Widać tu jakie piętno odcisnęły na nich wydarzenia po SI a jakie są te postacie tak naprawdę, naturalne, bez dewiacji, co tak naprawdę czują i jakie naprawdę są, co wypływa z przeżyć Impactowych a co z właściwego charakteru danej postaci. Ja się bawię przy tym świetnie i bardzo ładnie dzięki temu u się to wszystko uzupełnia i jeszcze lepiej rozumiem każdą osobę występującą w Evangelionie.
Na koniec wzmianka techniczna. Kreska, jest hmmm... Może i dobra ale kuje innością w stosunku do mangi NG:E (którą skończyłem czytać wczoraj). Chociaż może to i dobrze? Kreska jest lżejsza, jakby trochę niedbała jednak po trzech tomach uznałem, że pasuje do serii. Dzięki temu człowiek nie zapomina, że to mimo wszystko ma być lekkie i nawiązywać do NG:E a nie go kopiować.

Reasumując.
Mamy do czynienia z dramatem (nie chciałem już używać słowa romans ; )), z dodatkiem psychologii i intrygi. Jednak te elementy są na tyle punktowe, że niczym przyprawa dodają smaczku serii przez co czyta się to lekko i przyjemnie, jednocześnie nie będąc typową papką dla umysłu.
Czy podobało mi się?
Tak.
Komu bym polecił?
Na pewno fanom NG:E. Nie-fani nie mają tu raczej czego szukać

Natomiast nie wiem jakby się to podobało osobom nie znającym oryginału, myślę, że raczej by się podobało.
Osobiście czekam na kolejne części (łyknąłem 3, bo tyle u dało mi się zdobyć).

Sayane · 29-11-2005, 22:17

Ciesze sie, ze moje bazgroly kogos zachecily do czynu

fleischman, za to Ty nie zachecasz specjalnie :P Chyba taki urok sequeli...

**fleischman** · 30-11-2005, 16:34

Tak jak pisałem chyba już z założenia nie jest to samodzielny utwór.
Cały smaczek tej serii opiera się właśnie na konfrontacji postaci z NG:E z tymi "unormalnionymi", które tutaj występują.
Jako fan NG:E polecam wszystkim fanom tę mangę jako taka ciekawostka/rozluźnienie.
Idealnym uzupełnieniem byłaby recenzja jakiejś osoby nie tak mocno związanej z NG:E jak ja, ponieważ, jak pisałem, sam nie potrafię ocenić jak odebrałyby tę serię osoby "postronne". Jakby co mogę udostępnić

27-11-2005, 21:42	#1
fleischman Administrator Reputacja: 1	[Recenzja] Evangelion: Angelic Days Ostatnio na fali łykania wszystkiego co ma związek z NG:E, przypomniało mi się, że Saya pisała kiedyś o tym tworze i postanowiłem go zdobyć. Po poszukiwaniach, dowiedziałem się, że wydano 5 tomów po japońsku a po angielsku do tej pory pojawiły się 4 tomy (co miesiąc ukazuje się 1 na łamach czasopisma Newtype USA... szkoda, że mam tak daleko do EMPiKu...). Spodziewałem się romansidła. I się nie zawiodłem Chociaż trochę nie do końca, ale o tym trochę później. Może coś dla tych, którzy nie wiedzą co to jest. Jest to alternatywna historia wydarzeń z NG:E, tylko bez 2nd Impact. Many tutaj wszystkich znajomych z normalnej serii TV. Mamy Shinjiego, Asukę, Tojiego i... Kaoru i Rei. Pierwsze pytanie powinno tu padnąć. Skąd oni się tu wzięli skoro nie było SI? Pomyślałem, że Angelic Days nie będzie mieć zbyt dużo wspólnego z pierwowzorem. Ale lecimy dalej, czemu NERV istnieje i czemu sprawdzają im synchro rate? Pytania się mnożą, i w 2 tomie człowiek zauważa, że nie do końca będzie to zwykłe romansidło i jest nawet trochę tajemniczo, jednak nie na tyle żeby odciągnąć czytelnika od głównego tematu tej mangi, czyli kłopotów sercowych nastolatków. A co do tych kłopotów. Nie mogłem się pozbyć wrażenia, że GAINAX jakby chciał dokończyć coś co zaczął w NG:E i kontynuować swoją misję kształcenia nowego pokolenia W NG:E pokazywano problemy dorastania nastolatków, jednak ci nastolatkowie nie byli takimi typowymi, statystycznymi nastolatkami, każdy z nich przeszedł sporo w swoim krótkim życiu. Natomiast tutaj mamy przeciętnych bohaterów, rozejrzyj się po klasie i to może być o Zenku z 2 ławki. Wszystko jest bardziej urealnione i mówi właśnie o miłości i problemach (można to tak nazwać w takim wieku? umówmy się na potrzeby recenzji, że tak) właśnie u takich przeciętnych Zuź, Stefanów. Na dodatek jest to pokazane trochę inaczej niż w typowych romansidłach, wewnętrzne rozterki, monologi wewnętrzne, takie Evangelionowe, lekko psychodeliczne, retrospekcje i pojedyncze zdania ciągle siedzące w głowach bohaterów i zapętlające się. Wszystko to powoduje, że czyta się to trochę inaczej i mimo wszystko trochę skłania do zastanowienia się nad tym co się tam dzieje. Czyli oprócz zabawy ma to także jakąś wartość dydaktyczną ale tylko trochę, chociaż, może gdybym miał 14 lat to by mnie to jakoś bardziej ruszyło. Mnie osobiście największą frajdę w tej mandze sprawia patrzenie na odmienność bohaterów w stosunku do NG:E. Widać tu jakie piętno odcisnęły na nich wydarzenia po SI a jakie są te postacie tak naprawdę, naturalne, bez dewiacji, co tak naprawdę czują i jakie naprawdę są, co wypływa z przeżyć Impactowych a co z właściwego charakteru danej postaci. Ja się bawię przy tym świetnie i bardzo ładnie dzięki temu u się to wszystko uzupełnia i jeszcze lepiej rozumiem każdą osobę występującą w Evangelionie. Na koniec wzmianka techniczna. Kreska, jest hmmm... Może i dobra ale kuje innością w stosunku do mangi NG:E (którą skończyłem czytać wczoraj). Chociaż może to i dobrze? Kreska jest lżejsza, jakby trochę niedbała jednak po trzech tomach uznałem, że pasuje do serii. Dzięki temu człowiek nie zapomina, że to mimo wszystko ma być lekkie i nawiązywać do NG:E a nie go kopiować. Reasumując. Mamy do czynienia z dramatem (nie chciałem już używać słowa romans ; )), z dodatkiem psychologii i intrygi. Jednak te elementy są na tyle punktowe, że niczym przyprawa dodają smaczku serii przez co czyta się to lekko i przyjemnie, jednocześnie nie będąc typową papką dla umysłu. Czy podobało mi się? Tak. Komu bym polecił? Na pewno fanom NG:E. Nie-fani nie mają tu raczej czego szukać Natomiast nie wiem jakby się to podobało osobom nie znającym oryginału, myślę, że raczej by się podobało. Osobiście czekam na kolejne części (łyknąłem 3, bo tyle u dało mi się zdobyć). Ostatnio edytowane przez Sayane : 22-08-2007 o 08:54.

29-11-2005, 22:17	#2
Sayane Reputacja: 1	Ciesze sie, ze moje bazgroly kogos zachecily do czynu fleischman, za to Ty nie zachecasz specjalnie :P Chyba taki urok sequeli...

30-11-2005, 16:34	#3
fleischman Administrator Reputacja: 1	Tak jak pisałem chyba już z założenia nie jest to samodzielny utwór. Cały smaczek tej serii opiera się właśnie na konfrontacji postaci z NG:E z tymi "unormalnionymi", które tutaj występują. Jako fan NG:E polecam wszystkim fanom tę mangę jako taka ciekawostka/rozluźnienie. Idealnym uzupełnieniem byłaby recenzja jakiejś osoby nie tak mocno związanej z NG:E jak ja, ponieważ, jak pisałem, sam nie potrafię ocenić jak odebrałyby tę serię osoby "postronne". Jakby co mogę udostępnić