Macharius

Ostatnimi czasy przeglądałem temat w którym ludzie zamieszczają nazwy systemów lub koncepty sesji w których chętnie by wzięli udział. Ba, sam nawet w tym temacie napisałem posta. Całkiem sporo osób chciało wziąć udział w sesji osadzonej w uniwersum Warhammera 40 000. Cóż, mogę wam obiecać że będziecie mieli okazję ale nie o tym chciałem teraz pisać. Postanowiłem wziąć przykład z Tadeusa i jego tematu o Gasnących Słońcach i opowiedzieć wam o czterdziestym millenium. Otóż świat przedstawiony w podręcznikach do tego systemu bitewnego oraz RPG jest moim ulubionym światem fantastycznym. Mroczny, gotycki, ponury, czasami także epicki i przepełniony chwalebnymi zwycięstwami oraz szlachetnymi uczynkami.

Świat Warhammera 40 000 został przedstawiony w podręczniku który nosił tytuł Warhammer 40 000: Rogue Trader, miał on premierę w 1987 roku i został napisany przez Ricka Priestleya. W samych swych początkach istnienia WH40K miał być tylko żartem Games Workshop, z okazji urodzin Warhammera Fantasy Battle postanowiono jako żart wydać parę figurek Kosmicznych Elfów, Kosmicznych Orków, wojowników kosmicznego Imperium i parę innych. Pomysł żartu w głowie Ricka przerodził się jednak w pomysł stworzenia całkowicie nowej gry, osadzonej w futurystycznym świecie który jednakże przypomina mroczne średniowiecze. Napisał on wyżej wspomniany podręcznik który był dawał nam okazję grać w coś będące połączeniem RPG i bitewniaka, jednakże żadnym z tych dwóch nie było w pełni.

Pomysł jakim był Warhammer 40 000 przyjął się wśród fanów gier tej firmy bardzo dobrze, szybko też zdobył nowych fanów. Powstawały kolejne podręczniki i edycje, dziś możemy doliczyć się już piątej edycji systemu bitewnego. Kiedy wydawano jego drugą edycje postanowiono odejść od pomysłu erpego-bitewniaka i zrobiono samego bitewniaka. I tak fanom kazano czekać na system RPG osadzony w tym świecie całe dwadzieścia lat.

Warhammer 40 000 miał potencjał, miał ciekawy świat i dobrze rozpisane zasady, szybko zdobył fanów, na dodatek zdobył ich więcej niż Warhammer Fantasy Battle, to w świecie Warhammera 40 000 osadzone były pierwsze powieści wydawnictwa Black Library (konkretnie była to książka Space Marine Iana Watsona).


W 2008 roku wydawnictwo Black Industries wydało system Warhammer 40 000 Roleplay: Dark Heresy oraz zapowiedziało kolejne dwa - Rogue Trader i Deathwatch. Wydawca ten zdążył wydać parę dodatków (Character's Folio, GM Kit, zbiór przygód Purge the Unclean oraz The Inquisitor's Handbook zawierający to co nie zmieściło się w podręczniku podstawowym). Potem jednak ze względów finansowych Black Industries powzięło decyzję o zamknięciu interesu. Cisza trwała jednak krótko, okazało się że interes wykupiło wydawnictwo Fantasy Flight Games znane z planszówek oraz paru erpegów na mechanice d20. Kiedy dyskusja o tym czy Warhammery mają być przekonwertowane na d20 ucichły (wydawnictwo zaprzeczyło zamiarom konwersji oraz szykowania kolejnych edycji) przez jakiś czas trwała cisza. Potem FFG ruszyło z machiną wydawniczą, zrobiono dodruk podstawki do Dark Heresy oraz paru dodatków już wydanych i wydano trzy nowe suplementy - opisujący wszelakie mroczne kulty, zapowiedziane jeszcze przez Black Industries Disciples of the Dark Gods, bestiariusz Creatures Anathema oraz Tattered Fates - pierwszą część przygód wchodzących w kampanię The Haarlock's Legecy.


Dark Heresy to system w którym nasi gracze wcielają się w tak zwanych Akolitów, są ludźmi zatrudnionymi przez jednego z Inkwizytorów Sektora Calixis w którym osadzona jest gra. Zadaniem Akolitów jest dokonywanie śledztw i badań którymi sam Inkwizytor nie może się zająć ponieważ ma zajęcia o większym znaczeniu, ważniejsze śledztwa do poprowadzenia. System zanim został wydany wielu okrzyknęło jako radosny wygrzew do heretyków i obcych. Dark Heresy jednak takie nie jest. Spotkałem się z opinią że DH to "Cthulhu w kosmosie" i to chyba najlepiej oddaje ideę systemu. Nasi gracze są śledczymi którzy mają badać tajemnice mogące nie tylko zniszczyć ich fizyczne postaci i wypaczyć umysły tak że staną się bełkoczącymi szaleńcami ale także zniszczyć lub pożreć ich dusze lub... kupić je. Nasi gracze mierzą się z grozą często znacznie starszą niż sama ludzkość, której plany i zamysły są całkowicie obce człowiekowi i nie możliwe do pojęcia.

A co z heretykami? Owszem strzela się do nich ale nie są to bezmyślni głupcy rzucający się ze sztyletami na ludzi z karabinami, często posiadają oni nieludzką potęgę którą zapewniają im plugawe urządzenia obcych, mroczne czarnoksięstwo czy ohydni, demoniczni patroni. Kultyści też nie siedzą po byle cmentarzach czy lochach, na drogę ciemności wstępuje też szlachta a komuś takiemu trudno udowodnić paranie się mroczną sztuką czy też utrzymywanie kontaktu z podłymi xenos.

Na wspomniany przeze mnie radosny wygrzew w tym systemie nie ma co liczyć, nasi gracze to zwykli ludzie a ich przeciwnicy często posiadają nadludzką siłę, wytrzymałość czy inteligencję, są o wiele potężniejsi. Podejrzewam że na ów wygrzew pozwoli nam dopiero Deathwatch choć i tam trzeba będzie strzec się co niektórych bestii.

Mechanika Dark Heresy to zmieniona i odświeżona mechanika drugiej edycji Warhammera, osobiście nie wiem czemu ale wiele osób zaczynało pałać niechęcią do DH kiedy tylko to słyszały. Mechanikę jak jednak wspomniałem odnowiono i odmieniono a nie skopiowano, dodano parę modułów które są nieobecne w Warhammerze a parę poprawiono dzięki czemu jest ona prosta, szybka i grywalna. Owszem posiada błędy jak i każda inna mechanika ale zdecydowanie nie ma co na nią psioczyć.

Ciekawą kwestią są podręczniki do Dark Heresy, wydano je pięknie, na kredowym papierze i w twardych okładkach, na olbrzymią pochwałe zasługują rysunki zamieszczone w tych podręcznikach. Są po prostu wspaniałe i świetnie oddają klimat systemu.

Tym postem chciałem was zaprosić o dyskusji o Dark Heresy, w następnej części mojej opowieści przybliżę świat Warhammera 40 000