Liga Niezwykłych LIczów - Sala Szkoleń

[MTM]

Tutaj pokażę Wam, jak zainstalować i obsługiwać program, w którym jako członkowie Ligii Niezwykłych LIczów spędzicie trochę czasu i napsujecie oczy Poza tym będę się starał podrzucać jakieś podstawowe zasady oraz przydatne wskazówki dotyczące samej gry karcianej Magic: The Gathering.

Cockatrice

Czym jest Cockatrice pisałem już w ankiecie. Jeśli jeszcze raz potrzebujecie się z tym opisem zapoznać, odsyłam tutaj -> (Magic: The Gathering - Na wirtualnym stole – ankieta). A teraz przechodzimy do rzeczy.

Instalacja

Instalacja Cockatrice jest bardzo prosta i zajmuje mniej niż 5 minut. Starałem się w miarę logicznie wypunktować każdy krok instalacji. Jeśli jednak dla kogoś ten proces okaże się zbyt zawiły, nie będzie przeszkód, by przebyć go z moją pomocą podczas pierwszej gry testowej.

1. Wchodzimy na stronę https://cockatrice.github.io/.
2. Po lewej pod logiem programu mamy dostępne trzy różne instalki w zależności od systemu (Windows, Mac OS, Ubuntu). Klikamy na interesującą nas pozycję, po czym automatycznie rozpocznie się pobieranie instalacji.
3. Po pobraniu instalki odpalamy ją i przeprowadzamy typową instalację, klikając Next itp. (w karcie „Choose Components” możemy zostawić wszystko, jak jest).
4. Po zakończonej instalacji odpalamy program. Przy pierwszym uruchomieniu program wyświetli komunikat „Cockatrice is unable to load the card database”, klikamy wtedy Yes. Otworzy nam się programik Oracle, który zaimportuje nam bazę wszystkich kart do MTG (sama baza bez obrazków kart).
5. W importerze Oracle wybieramy język i klikamy Next.
6. W karcie „Wybór źródła” zostawiamy wszystko, jak jest i klikamy Next.
7. Po zakończonym importowaniu zostawiamy „Zapisz do domyślnej ścieżki” i znowu przyciskamy Next. Powinno nam wyświetlić komunikat „Z powodzeniem zapisano bazę kart do (i tu ścieżka do pliku)”. To znaczy, że import bazy kart poszedł dobrze, więc klikamy OK.
8. Teraz Oracle będzie chciał zaimportować bazę tokenów. Wykonujemy podobne kroki jak w przypadku bazy kart.

Na koniec wszystko zatwierdzamy i voila, program jest już gotowy do użytkowania.

Konfiguracja

Jeśli chcemy zmienić ustawienia naszego programu (jak np. język, dźwięki czy skróty), na głównym pasku, z góry po lewej klikamy w Cockatrice i wybieramy Settings.

Na razie nie będę tłumaczył wszystkich ustawień z osobna, bo i też na początek nie jest to potrzebne. Dla zainteresowanych polecam tylko w zakładce General ustawić sobie język na Polski. W razie potrzeby będę tu zamieszczał dalsze poradniki.

Dodawanie gotowych talii

Zbudowanie własnej talii, która na dodatek będzie praktyczna i śmiertelna dla przeciwnika to wyzwanie dla niejednego gracza MTG. Oczywiście zachęcam do eksperymentowania, jednak dla początkującego gracza dobrym rozwiązaniem będzie gra na gotowych taliach (czy jak kto woli deckach). Dodawanie gotowych talii w Cockatrice jest banalnie proste.

Załóżmy, że mamy taki spis kart:
1 Eager Cadet
2 Glory Seeker
1 Grizzly Bears
2 Trained Armodon
3 Forest
2 Plains

Takie spisy będę podsyłał Wam ja, bądź sami będziecie znajdywać/robić. By przenieść tę talię do programu, wystarczy, że zaznaczycie taki spis, a następnie go skopiujecie (zwykłe CTRL+C).
Teraz przechodzimy do programu i w pasku na górze klikamy w Edytor talii i wybieramy opcję Wczytaj talię ze schowka.
Otworzy Wam się okienko, w którym program powinien automatycznie wkleić Waszą skopiowaną listę kart. Jeśli tak się nie stało, wklejacie/przepisujecie ją tam ręcznie. Klikacie OK i program automatycznie wygeneruje te karty.

Wrócicie do głównego okna. Teraz po prawej w oknie Deck, pojawi się Wasza talia. Tutaj możecie ją nazwać lub dodać do niej komentarz, ale przede wszystkim zobaczyć cały spis, razem z poglądem każdej karty z osobna.
By zapisać talię na późniejsze rozgrywki, ponownie przechodzimy do Edytor talii, a następnie wybieramy Zapisz talię.
I tyle. Talia jest gotowa do wykorzystania w grze. Na dobrą sprawę cały proces dodawania talii można wykonać w trzech szybkich kombinacjach klawiszy (CTRL+C, CTRL+V, CTRL+S). Proste, co nie?

Rejestracja i logowanie na publiczny serwer

By zacząć grać z innymi przez Cockatrice, trzeba się jakoś odnaleźć w sieci. Robi się to oczywiście przez serwery. Cockatrice ma na szczęście kilka publicznie dostępnych serwerów. Nic też nie stoi na przeszkodzie, by założyć swój, nawet na domowym komputerze.

Ogólnie dla mnie nie jest to ważne, na jakich serwerach będziemy grać. Wszędzie sama rozgrywka wygląda tak samo, więc jest to po prostu kwestia sposobu, w jaki będziemy się łączyć. Wybrałem serwery publiczne, ponieważ one cechują się większą stabilnością i dostępnością. W przypadku, jeśli podczas gry jeden gracz się rozłączy, wciąż będzie miał możliwość powrotu do stołu. Poza tym na serwerach publicznych można spotkać innych graczy i w ramach odskoczni od rygoru mojej Akademii, będzie możliwość pogrania sobie z kimś innym

Zaczynamy od tego, że w pasku na górze klikamy Cockatrice, a następnie wybieramy Połącz.
Otworzy nam się nowe okienko. Zaznaczamy w nim Poprzedni host i listy rozwijanej wybieramy cockatrice.woogerworks.com.
Następnie w polu Port wpisujemy „4747”. Z kolei przy Nazwa gracza dajecie swój nick (najlepiej z forum). Klikamy OK.
Wyskoczy nam komunikat „This server requires user registration”, dajemy Yes.
Teraz otworzy nam się okienko rejestracji. Wypełniamy następujące pola:
Host tu wklejamy: cockatrice.woogerworks.com
Port w tym przypadku to będzie: 4747
Nazwa gracza wiadomo
Hasło i Email też chyba nie trzeba tłumaczyć.
Kraj jak ktoś się chce do niego przyznawać, niech wybiera
Prawdziwe imię to pole z tego co wiem nie jest wymagane, ale można zaszaleć.

Po wykonaniu tych czynności będziemy już mogli bez przeszkód zalogować się do serwera w okienku Połącz z serwerem.

Dołączanie do gry

By dołączyć się do trwającej rozgrywki, lub by założyć własny stół, trzeba najpierw zalogować się na serwer (opisane wyżej). Kiedy już to zrobimy u góry, pod paskiem narzędzi pojawią nam się nowe karty takie jak Serwer, Konto itp.
Po zalogowaniu na serwer automatycznie powinna nam się otworzyć karta pokoju zatytułowana Main. Jeśli jednak tak się nie zrobiło, przechodzimy do zakładki Serwer, wybieramy w polu poniżej Main i klikamy Dołącz.
Przechodzimy do karty Main. Naszym oczom ukaże się lista toczących gier po lewej oraz graczy po prawej.
Pierwsze, co robimy, to naciskamy w Filtr rozgrywek na lewo pod listą gier.
Z okna filtrów zaznaczamy pole Pokaż gry wymagające hasła i naciskamy OK.

By dołączyć do gry, po prostu wynajdujemy interesujący nas stół z listy i klikamy przycisk na prawo pod oknem Dołącz.
By utworzyć grę, naciskamy Utwórz i uzupełniamy ustawienia gry. Na razie nie będę jednak wyjaśniał wszystkich opcji.

Gra

Tutaj będę zamieszczał wyjaśnienia dotyczące zasad gry oraz inne przydatne wskazówki. Nie będę tu jednak pisał instrukcji dotyczącej całej gry, bo i po co, skoro można ją znaleźć w wielu miejscach, a i napisanie takowej zajęłoby mi dużo tekstu i czasu. Zresztą, jak już wspominałem, wolę Was uczyć osobiście, co sprawi mi więcej przyjemności. Czasem jednak będzie trzeba coś wyoślić, więc wtedy takie informacje będę zawierał tutaj.

Karta

Jako że MTG to gra karciana, może najlepiej będzie na początku wspomnieć o samej karcie. To tylko krótki poradnik, który pomoże niedoświadczonym zacząć się orientować w tym, co też autorzy gry chcieli zamieścić na swoich kartonikach.

W sieci znalazłem jakiś obrazek, więc na jego przykładzie postaram się wyjaśnić elementy znajdujące się na karcie.

[MEDIA]https://s3.amazonaws.com/isleofcards/beginners_guide/card.png[/MEDIA]

A – nazwa karty
B – koszt zagrania karty. Zazwyczaj jest to jeden z pięciu kolorów many występującej w grze. W tym przypadku mamy coś takiego: liczba jeden w szarym kółeczku i jeszcze jakieś czerwone kółko. Oznacza to, że do zagrania tej karty na stół gracz będzie musiał (czytając od prawej) użyć jednej czerwonej many (czerwone kółeczko) oraz jednej dowolnej (jedynka na szarym tle. Może to być kolejna czerwona mana lub każda inna). Czyli w sumie do wystawienia tej karty potrzeba aż dwóch „punktów many”.
C – obrazek karty
D – typ/rodzaj karty. W tym przypadku mamy do czynienia z kartą typu „Creature” (stworzenie). W grze występują jeszcze inne typy kart, jak „Instant”, „Sorcery”, „Enchantment” itd. Po typie karty mamy jeszcze jej rodzaj, tutaj „Goblin Warrior”. Czyli w skrócie karta ta jest stworzeniem, a konkretnie goblińskim wojownikiem. W grze może występować wiele karty rodzaju „Goblin Warrior” i każda będzie się od siebie różnić. A po co jest ten rodzaj zapytacie? Ano załóżmy, że mamy stworzenie, które zadaje większe obrażenia wszystkim goblinom. Wtedy wszystkie karty, które są typu stworzenie i mają w rodzaju słowo kluczowe „goblin”, będą bardziej narażone na ataki od tej karty.
E – znaczek symbolizujący z jakiego dodatku pochodzi dana karta, w tym przypadku „Magic Origins”. Poza tym ważny jest jeszcze kolor danego znaczka. Czarny oznacza kartę „common”, czyli bardzo powszechną. Są to zazwyczaj najsłabsze karty. Srebrny oznacza kartę „uncommon”. Taka karta charakteryzuje się już bardziej skomplikowanymi zdolnościami oraz większą mocą. Złoty to karta „rare”. Takie karty są już droższe i z wyższej półki. Zazwyczaj charakteryzują się już naprawdę niszczycielskimi zdolnościami i podnoszą rangę gry na wyższy poziom. Ostatnim kolorem jest czerwony, a oznacza on „mythic rare”. Karty mityczne są najdroższe ze wszystkich i najpotężniejsze. Jedna taka karta może kosztować od kilku, do kilkuset a nawet kilku tysięcy dolarów.
F – tutaj zamieszczane są zdolności danej karty. Wszystko, co może zrobić i na co ma wpływ oraz jej specjalne umiejętności. Poza tym na dole, kursywą oraz w cudzysłowie zamieszczany jest również tekst fabularny (który rzecz jasna nie ma wpływu na mechanikę gry).
G – siła ataku/punkty wytrzymałości. Te liczby oznaczają, ile dana karta stworzenia jest w stanie zadać obrażeń oraz ile obrażeń może na siebie przyjąć, zanim zginie.
H – w tym polu mamy zawartych kilka informacji. Liczba „151/272” oznacza, że jest to 151 karta na 272 wydanych w danym dodatku. „ORI” to skrót od danego dodatku, czyli w tym przypadku „Magic Origins”. „R” symbolizuje wartość karty, podobnie jak kolor znaczka dodatku (tutaj „rare”). Na końcu jest jeszcze imię oraz nazwisko autora obrazka danej karty.

Wszystkie typy kart oraz ich umiejętności to już temat na osobny artykuł. Tego jednak najlepiej jeśli dowiecie się już podczas gry.

Kolory

W Magic: The Gathering mamy do czynienia z pięcioma podstawowymi kolorami many. Różne karty wymagają różnych kombinacji tych kolorów, by można było je zagrać. Manę uzyskuje się przede wszystkim przez wystawianie i tapowanie kart lądów (o samych kartach typu „land” będzie więcej mówione podczas szkoleń). Im więcej many mamy do dyspozycji, tym więcej i tym silniejsze karty możemy zagrywać.

Biały – symbolem tej many jest słońce, a uzyskuje się ją z równin (plains). Kolor ten dobrze się sprawdza do gry defensywnej, dzięki kartom leczącym gracza oraz wzmacniające jego stworzenia. Biały potrafi również skutecznie rozbrajać stworzenia przeciwnika i zaniżać ich wartość ataku. Wiele stworzeń tego koloru charakteryzuje się zdolnością latania, co na pewno jest dużą przewagą przeciw nieprzygotowanemu przeciwnikowi. Często przewijają się tu wszelkiego rodzaju aniołowie, gryfy czy pegazy. Biały nie może się jednak pochwalić czarami ofensywnymi.
Czarny - symbolem tej many jest trupia czaszka, a uzyskuje się ją z bagien (swamps). Kolor bazuje na jak największym osłabianiu przeciwnika. Często mamy tu do czynienia ze stworzeniami typu nieumarły, wampir, bądź demon. Jego czary pozwalają wysysać życie ze stworów, bądź przywracać zmarłe z powrotem na stół. Kolor bardziej ofensywny od białego, który swoją potęgę uzyskuje nawet kosztem posługującego się nim gracza.
Niebieski - symbolem tej many jest kropla wody, a uzyskuje się ją z wysp (islands). Mamy tu więc do czynienia ze stworzeniami morskimi, ale też i takimi, które potrafią latać. Kolor bardzo ciekawy, bowiem balansuje na granicy defensywy oraz ofensywy. To, co ten kolor robi dobrze, to kontrola stołu. Niebieskie czary potrafią wracać zagrane karty przeciwnika z powrotem na jego rękę. Czary zresztą są tu główna siłą, których można w tym kolorze znaleźć bez liku. Kolor bardzo magiczny przeznaczony dla uważnych graczy, którzy uwielbiają kontrolować sytuację na stole. Trzeba jednak pamiętać, że karty tego koloru wymagają dużo many, więc talie niebieskie są zazwyczaj wolniejsze.
Czerwony - symbolem tej many jest ogień, a uzyskuje się ją z gór (mountains). Kolor najbardziej ofensywny ze wszystkich. Przodują tu różnego rodzaju stworzenia ognia, demony, smoki, ale też orki i gobliny. Kolor nastawiony na szybką eksterminację przeciwnika. Jego czary pozwalając zadawać masywne obrażenia stworom przeciwnika, ale też i jemu samemu. Mamy również karty zwiększające atak naszych stworów. Nie ma co jednak liczyć na większe podwyższanie ich obrony.
Zielony - symbolem tej many jest drzewo, a uzyskuje się ją z lasów (forests). Kolor związany z siłami przyrody, więc często napotkamy tu wszelaką dziką zwierzynę, pająki, elfy i duchy. Kolor podobnie jak biały zawiera zaklęcia wzmacniające stwory oraz też takie, które zwiększają nasz zasób many. Z pomocą zielonej magii możemy zaplanować prawdziwy wysyp stworzeń, którym dodatkowo możemy wzmocnić atak oraz obronę. Wiele też stworzeń charakteryzuje się zdolnością strącania latających przeciwników. Niektóre zielone stworzenia to prawdziwe, ogromne bestie, do których wystawienia trzeba mnóstwa many. Kolor bardziej ofensywny od białego, ale lepie radzi sobie z obroną niż czarny czy czerwony.