ImperatorK

W moim wcześniejszym temacie powstał offtop, więc przenoszę go do nowego wątku.

Aha. Czyli według ciebie miałem zrezygnować z konceptu fabularnego na rzecz optymalizacji? Czyli zrobić to o co zostałem oskarżony przez MG, czyli Powergamować? To jest twoja sugestia?

Nie rozumiem. W jaki sposób dokonałem Anty-Powergamingu, skoro ja najzwyczajniej w świecie wybrałem sobie koncept fabularny i próbowałem dopasować mechanikę do niego w taki sposób by nie być bezużytecznym ciężarem dla reszty drużyny?

Nie odpowiedziałeś na postawione pytanie.

- "Ogólnie -- za okropną i bezsensowną "dyskusję"" - Yzurmir

 

Anonim

Ten wątek powinien zostać przeniesiony do: Rozmowy ogólne na temat RPG. I zresztą ma złą nazwę, bo nazwa "antypowergaming" została użyta w konkretnym kontekście, który teraz został zatracony.

Granie wojownikiem, który ma współczynniki typowe dla wojownika nie jest "powergaming" tylko normalność.

Na ten koncept fabularny to nawet nie wiem co odpowiedzieć. Może to, że DnD to nie jest system gawędziarstwa? Byś był bezużytecznym ciężarem dla drużyny - no chyba, żebyś wybrał jakąś klasę prestiżową (np War Chanter), która sprawiłaby, że twoja postać miała jakikolwiek sens. Zresztą wyjaśniłem ci to w poprzedniej wypowiedzi - mogłeś wszystko zacytować i dopiero odpowiedzieć.

I odpowiedziałem na postawione pytanie.

To normalne, że MG sam wybiera z kim chce grać. = To normalne, że gracz jest "banowany" z rekrutacji z jakiegokolwiek powodu lub bez powodu przez MG. Nawet jak jest w błędzie, ma trąd i nie umie jeździć na rowerze. Ja tam nie pamiętam, żebym kogoś wyrzucił z rekrutacji kiedykolwiek - ale za to pamiętam, że i były selekcje zatem nie wszyscy zawsze się dostają.

Na tym forum jest sporo rekrutacji - sporo również do DnD z tego co widzę. Nie wiem skąd u ciebie panika.

 

ImperatorK

Granie wojownikiem który ma współczynniki najlepsze dla wojownika, brew temu jaki chciałbym aby był fabularnie jest Powergamingiem. Wybieranie lepszych opcji mechanicznych kosztem konceptu fabularnego to właśnie Powergaming.
Ty nazwałeś Anty-Powergamingiem zwykłe trzymanie się konceptu fabularnego, który nie jest optymalny mechanicznie.

Nie wydaje mi się by było czymś normalnym wyrzucenie gracza z rekrutacji przez to, że MG się myli.

 

Anonim

1. Luz, ale nie chciałbym być osłanianym przez wojownika, który jest mocny tylko w gębie. Jak było w Świętych z Bostonu: "Co chciałeś zrobić z pozostałymi dwoma? Zaśmiać ich na śmierć Śmieszny Człowieku?!" Podejrzewam, że ponad 95% rycerzy średniowiecznych była "powergamerami", reszta miała swoich ludzi, którzy byli "powergamerami" - no ale to tylko moje podejrzenia.
2. A gdyby tak wszyscy trzymali się takiego konceptu fabularnego to co by to było? No co? Umięśniony czarownik A znający jeden czar. Charyzmatyczny i wychudzony wojownik B. Bard C, który jest wytrzymały, ale nie umie śpiewać. Praktycznie ślepy tropiciel D, który jest za to zwinny. No i nie zapominajmy o mądrym złodzieju E, który nie radzi sobie ani z otwieraniem drzwi ani skradaniem się. Wystarczyłoby, żeby A był wojownikiem, B bardem, C barbarzyńcą, D złodziejem, a E czarownikiem. Wystarczyłoby, żeby żaden z nich nie odrzucał zdrowego rozsądku na rzecz niewiadomo czego.
3. W porządku. Nie wyrzucaj graczy z rekrutacji, gdy będziesz się mylił.

 

ImperatorK

Co to się na tym świecie porobiło. Jestem, że się tak przesadnie wyrażę, "jechany" za to że nie powergamowałem...

A więc wszyscy muszą być tacy sami? Wojownicy silni, Złodzieje zręczni, Czarodzieje inteligentni?
Wybacz, ale jest różnica między Czarodziejem, którego jedyna i najważniejsza zdolność polega na jednym konkretnym atrybucie, a Wojownikiem który może być słaby a mądry i nie być przy tym słabeuszem w walce. Do tego służy optymalizacja.

Pozwól, że o coś zapytam, Anonimie. Do której grupy należysz: Powergamerów czy Roleplayowców?

- "powergamerzy czy roleplayowcy" - no tak, albowiem gra w grę wyklucza RPG. - Mansfeld

 

Yzurmir

Według mnie błąd, jaki popełnia ImperatorK nie polega na tym, że tworząc postać, nie uległ stereotypom. Błąd polega na tym, że chciał równocześnie stworzyć postać słabą i silną. Nie na tym polega dopasowywanie bohatera do konceptu fabularnego — nie chodzi o to, by stworzyć kogoś, kto będzie wojownikiem kiepskim, ale i tak najlepszym. Chodzi o to, aby stworzyć kogoś, kto będzie kiepskim wojownikiem, ale ciekawym charakterem.

Przykładowo załóżmy, że wymyśliłem sobie postać wojownika-szaleńca, który uważa, że nie potrzebna mu broń i rzuca się na wrogów z gołymi pięściami. Warto zauważyć, że to postać, która mogłaby wykorzystać klasę mnicha, ale równocześnie nie pasuje to do niej, jeśli chodzi o otoczkę fabularną. Teraz — to, co ty robisz, to mówisz: "ok, mam zajefajny koncept postaci, ale jest ona niegrywalna. Więc chcę dodatkowych manewrów/zdolności klasowych mnicha/specjalnych magicznych przedmiotów" — czegokolwiek, nawet nie znam się na D&D na tyle, żeby stwierdzić, co byłoby dobrym oszustwem. Więc, w efekcie, specjalnie wybierasz niestandardowy i zwyczajnie nieefektywny styl walki, ale równocześnie robisz to tak, żeby twój bohater wciąż był świetnym wojownikiem. Jaki jest w takim razie sens tworzenia postaci, która z oczywistych względów powinna radzić sobie gorzej — nie tylko ze względu na mechanikę, ale na zdrowy rozsądek?

To, co powinieneś zrobić (czy raczej: powinien zrobić hipotetyczny gracz kierujący tym wojownikiem), to pokazać, że z powodu swojego charakteru nie potrafi on zaakceptować tego, że nie jest taki potężny, jak by chciał, i jakie są konsekwencje tego zaślepienia — albo może odwrotnie, przedstawić proces, w wyniku którego filozofia tej postaci ewoluuje, aż w końcu nasz wojownik zaczyna znowu stosować miecze, bo dochodzi do wniosku, że nie liczy się tylko surowa siła, ale także zdolność wykorzystania wszystkiego, co może dać przewagę nad wrogiem.

Spójrz po prostu na to, co chciałeś zrobić z tym barbarzyńcą. Najpierw dajesz mu wysoką charyzmę, a później dodatkowe korzyści, które mają mu pomóc w walce. Więc nie dość, że zyskujesz przewagę nad innymi graczami (którzy mają na przykład albo charyzmę, albo zdolności walki), to jeszcze sprawiasz, że twój pomysł na postać traci sens, bo po co robić barbarzyńcę, który zamiast walczyć — gada, skoro i tak będzie najlepszy w walce?

Jesteś więc "jechany" — przynajmniej przeze mnie — właśnie dlatego, że powergame'owałeś.

 

Nemo

Wtedy gram Unarmed Swordsage. Na temat reszty wypowiem się potem.

 

__________________
A true gamer should do his best to create the most powerful character possible! And to that end you need to find the most gamebreaking combination of skills, feats, weapons and armors! All of that for the ultimate purpose of making you character stronger and stronger!
That's the true essence of the RPG games!

ImperatorK

Nie rozumiesz, Yzurmir. Ja nie chce grać słabym wojownikiem. Ja chcę grać wojownikiem, który jest słaby ponieważ moje wybory fabularne są słabe w tym systemie. Czy mam zrezygnować z fajnego konceptu, ponieważ system go nie wspiera?

Tak, między innymi miałem poziomy Swordsage'a, lecz nie Unarmed.

 

Yzurmir

Nemo — nie piszę w moim poście o zawiłościach D&D i setkach klas prestiżowych (zresztą kiepsko się na tym znam); piszę o tym, że należy się trzymać swojego konceptu postaci, zamiast na siłę wszystko ulepszać. Gdyby ImperatorK wybrał klasę prestiżową, która wykorzystuje charyzmę jego barbarzyńcy, to zapewne nikt by nie miał obiekcji. Istnieje z pewnością jakieś uzasadnienie, dlaczego ta klasa wykorzystuje charyzmę. W przypadku ImperatoraK wszystko rozbija się o to, że rozwijał cechę niepotrzebną swojej postaci pomimo braku uzasadnienia (w opisie klasy) albo jakichkolwiek bezpośrednich korzyści, a później, rekompensując to, zaczął się uciekać do śliskich interpretacji zasad.

EDYCJA
ImperatorK — zawsze uważałem, że D&D nie nadaje się do odgrywania postaci, i dyskusje takie jak ta tylko utwierdzają mnie w tym przekonaniu. Niezoptymalizowana postać z pewnością boli tutaj dwa razy tak bardzo jak w innych systemach. Jednak nie widzę tego jako usprawiedliwienia. System jest, jaki jest, i skoro go sam wybrałeś, to się z tym pogódź. Albo robisz silną, lecz zwyczajną postać, albo robisz postać ciekawszą, ale słabszą. Próby zgarnięcia obu tych zalet są według mnie nie w porządku.

 

ImperatorK

Nie było żadnych śliskich interpretacji zasad. Wszyściutko było z nimi zgodne. To po pierwsze.
Po drugie - jeśli chciałbyś wiedzieć to miałem jeden poziom w klasie, która daje Cha do KP.
BTW. Nie wiem czy zauważyłeś, ale zarzucasz mi nie robienie czegoś co ja właśnie robiłem, trzymałem się mocno konceptu. Anonim sugeruje zmianę konceptu na taki mniej słaby. Zgodziłbyś się z nim?