Ulubiony potwor, czyli co w lochach siedzi... - Strona 8

Warlock · 24-07-2016, 17:22

No to prawda, choć nie ukrywam, że nawet takie sesje potrafią zapewnić sporo radochy jeśli znajdzie się grupę wyluzowanych zapaleńców, którzy zamówią dużą hawajską, wyciągną ołówki oraz kartki i stworzą owego bohatera "imię + miecz", by godzinę później, w przerwie na posiłek tworzyć nowego murderhobo.

Cytat:

Swoją wypowiedź głównie pisałem z myślą o nowicjuszach. Weź trzech zupełnych laików, zamknij w osobnych pomieszczeniach jednego z podręcznikiem Pathfindera, drugiego z AD&D 2, a trzeciego z OD&D. Wypuść po kilku miesiącach i u każdego zagraj sesję. Różnice będą pewnie przeogromne. Apples and oranges, vanilla and chocolate, i takie tam.

Fakt, ale nie bierzesz pod uwagę settingów, a te mają ogromne znaczenie (a dla fanatyków nawet za duże). Jeden, którego zamknąłeś w pokoju oznaczonym Pathfinder był fanem twórczości Tolkiena i stworzy ogromny, low-magic świat pełen barwnych postaci, a bohaterowie będą grupą podróżujących awanturników, którzy odkrywają ten świat i częściej rozmawiają, niż sięgają po oręż, natomiast ten, który wkuwał zasady drugiej edycji AD&D był ogromnym fanem przygód Conana i będziesz mieć sesję w stylu Wilderness Adventures pomieszaną z Dungeon Crawlem. To także ma wpływ i wydaje mi się, że dość duży, bo to właśnie literatura, a nawet gry cRPG wpłynęły na to jak prowadzę. Zaczynałem od prowadzenia, a nawet nie miałem Podręcznika Mistrza Podziemi. Nie miałem nawet Monster Manuala, ale w przeciwieństwie do swoich kumpli miałem Podręcznik Gracza i to mnie od razu awansowało na pozycję prowadzącego, bo jako jedyny znałem zasady. To właśnie w czasach, gdy królowała trzecia edycja i graliśmy wtedy w taki sposób, że słowa Gygaxa o nowych DDekach byłyby zupełnie nietrafione, o ile przyjrzałby się naszej rozgrywce. Bardziej klasycznie grać się wtedy nie dało

Lord Cluttermonkey · 24-07-2016, 17:47

Cytat:

Napisał Warlock

No to prawda, choć nie ukrywam, że nawet takie sesje potrafią zapewnić sporo radochy jeśli znajdzie się grupę wyluzowanych zapaleńców, którzy zamówią dużą hawajską, wyciągną ołówki oraz kartki i stworzą owego bohatera "imię + miecz", by godzinę później, w przerwie na posiłek tworzyć nowego murderhobo.

Jak najbardziej.

Zresztą próbowałem takie coś nawet w PBF prowadzić, ale trudno się przestawić na dłuższą metę.

Cytat:

Fakt, ale nie bierzesz pod uwagę settingów, a te mają ogromne znaczenie (a dla fanatyków nawet za duże). Jeden, którego zamknąłeś w pokoju oznaczonym Pathfinder był fanem twórczości Tolkiena i stworzy ogromny, low-magic świat pełen barwnych postaci, a bohaterowie będą grupą podróżujących awanturników, którzy odkrywają ten świat i częściej rozmawiają, niż sięgają po oręż, natomiast ten, który wkuwał zasady drugiej edycji AD&D był ogromnym fanem przygód Conana i będziesz mieć sesję w stylu Wilderness Adventures pomieszaną z Dungeon Crawlem. To także ma wpływ i wydaje mi się, że dość duży, bo to właśnie literatura, a nawet gry cRPG wpłynęły na to jak prowadzę. Zaczynałem od prowadzenia, a nawet nie miałem Podręcznika Mistrza Podziemi. Nie miałem nawet Monster Manuala, ale w przeciwieństwie do swoich kumpli miałem Podręcznik Gracza i to mnie od razu awansowało na pozycję prowadzącego, bo jako jedyny znałem zasady. To właśnie w czasach, gdy królowała trzecia edycja i graliśmy wtedy w taki sposób, że słowa Gygaxa o nowych DDekach byłyby zupełnie nietrafione, o ile przyjrzałby się naszej rozgrywce. Bardziej klasycznie grać się wtedy nie dało

Tak, ja tak "mansfeldowo" o zasadach tylko, a raczej jak ekonomista o modelach - ceteris paribus. Rzeczywistość jest bardziej skomplikowana, ale idąc modelem nasunęło mi się jeszcze na myśl pytanie: a co jeśli wszyscy czytali tylko Tolkiena?

Podpowiedź: Ten zamknięty z OD&D od razu rzuci grą w kąt, bo wylosuje grubego elfa i niziołka STR 18.

Niby żart, ale w Dragonach odpowiadano i na takie pytania, dlaczego "tolkienowskie" elfy mają mieć taki rozrzut statystyk w D&D, gdy w książce wszyscy tacy piękni i idealni...