| Czołganie się po polu przypomniało mu ćwiczenia na unitarce w Kolorado. Pamiętał jak pierwszy raz podczas nich użyto ostrej amunicji. Wtedy zatrzymał się na chwilę, nie będąc pewien co ma zrobić, ale seria którą sierżant posłał obok jego nóg uświadomiła mu,że powinien czołgać się do przodu. Zaraz po nich uważał to za niepotrzebną głupotę, ryzyko nie przynoszące rekrutom żadnego pożytku. Mylił się. Kiedy pierwszy raz wszedł do walki w jakiejś małej wiosce na Sycylii nie wystraszył się strzałów padających naokoło. Nie zauważał ich, byli tylko jego wrogowie, których miał zabić i koledzy, którzy mieli mu w tym pomóc. Nic więcej się nie liczyło.
Geniusz armii polegał na tym, żeby zmusić człowieka do walki bez myślenia, do zawierzeniu instynktowi.
Przerwał na chwilę swoje rozmyślania, gdy wylądował w rowie. Po krótkiej chwili, w której przeanalizował swoją sytuację i możliwości, uznał że powinien jeszcze trochę się przysunąć do przodu. Zrobił to bardzo ostrożnie, centymetr po centymetrze. Miał pewien plan, ale żeby go zrealizować musiał znaleźć się bliżej. W końcu zatrzymał się i znieruchomiał. Wydawało mu się, że jeden z niemieckich żołnierzy go zauważył ... ale nie odwrócił się do niego plecami!. Colt wyciągnął swoją broń przygotowując się do ataku. Jego ruchy były instynktowne, wyćwiczone na licznych treningach w USA i poza nim, jak i na
polach bitwy frontu włoskiego. Teraz wystarczyło poczekać. Za chwilę przelecą kolejne samoloty, a obronna przeciwlotnicza wznowi kanonadę z nową siłą. Wtedy będzie mógł szybko zdjąć dwóch szwabów przy karabinie maszynowym ... szybki bieg i seria w plecy ich 5 kolegów.
... już niedługo ...
__________________
We have done the impossible, and that makes us mighty |