| Kufel miodu przyjemnie grzał ręce Władimira. Wszystko to coraz bardziej mu się podobało. Tak jak sądził Jurij wysłał go tu po to, aby odpoczął. Do tej pory nie dowiedział się niczego ciekawego poza tym, że jeden leśniczy oszukuje swojego pana. Zresztą nic mu do tego. Nie przyjechał tu, żeby ingerować w tak błahe sprawy. Z zadowoleniem młody człowiek przeciągnął się i napił odrobiny miodu. Zastanawiał sie właśnie czy by nie zamówić czegoś mocniejszego kiedy do karczmy wpadł mężczyzna. Tylko ślepy nie zauważyłby, że jest ranny. Trzymając się za krwawiący bok rozejrzał się po sali. Po chwili odszukał wzrokiem jednookiego mężczyznę, którym Władimir zainteresował się wcześniej. Nerwowym krokiem podszedł do niego i rzuciwszy sakiewkę na stół powiedział coś, czego niestety młodzieniec nie usłyszał. Od razu potem ruszył do wyjścia.
Tam zatrzymało go kilku zbrojnych, jednego udało mu się trafić z krócicy ale zaraz potem sam oberwał od tych, którzy pozostali. Władimir nie zwlekał, postawił kufel z miodem na podłodze po czym wywalił stół na bok (o ile da radę) zapewniając sobie osłonę przed strzałami. następnie spokojnie usiadł za prowizoryczną barykadą z rapierem na kolanach i popijając miód czekał na rozwój wypadków.
Po chwili usłyszał jak ktoś zamawia nowa porcje gulaszu na czyjś koszt. Zaraz potem nieznajomy siedzący na bok od Władimira krzyknął:
"- Przestać! Przestać prostaki! – wydarł się wściekły na całą gospodę. Uszanujcie, bydlaki, skurwysyny brudne, spokój tego zajazdu! I honorowo, kurwa, honorowo! Jeden na jednego ma być, przed budynkiem, z zasadami!" po czym cisnął pustą butelką i wskoczył na stół.
""No. Zobaczymy zaraz czy mają z czego strzelić. Ciekawe jak zareagują? Na pewno czegoś takiego się nie spodziewali."" |