„Powiadają, że Fortuny potrafią obdarzać tych których kochają czasem, wydawałoby się oczywistymi wadami, jakimi te nie są, a tych których nienawidzą tym, co wydaje się zaleta, a nią nie jest…”
Czy uroda może być czymś niechcianym, wadą?
Dla większości ludzi nie.
Ale niektórym takową się zdaje…
Bo gdy oceniają cię za twarz, a nie za to kim jesteś?
Gdy zawiści tych którzy nie są tak obdarzeni jest stokroć silniejsza od przychylności innych?
Gdy każdego dnia musisz udowadniać, że za twarzą kryje się tez umysł i osobowość warta poznania?
Daidoji Yuuki dokładnie zna wagę tej ceny…
Raczej wysoka, o smukłej, pełnej wdzięku sylwetce.
Piękne, długie gładkie białe włosy, zazwyczaj starannie upięte, okalają łagodnie twarz o zaskakująco jasnej cerze, ładnie wykrojonych oczach, niedużych, acz pełnych wyrazu ustach.
Twarz, która czasem wydaje się być wizerunkiem z świątyni, ożywionym malunkiem artysty.
Uroda niezwykła, niepokojącą dla niektórych, fascynującą, oryginalną .
Twarz na jakiej nie maluje się kokieteria, czy chęć użycia urody jako broni.
Twarz czasem jak maska.
Chroniąca wnętrze….
Oczy, które powinny uśmiechać się do obserwatora, zazwyczaj chłodno oceniają otoczenie.
Mimo młodego wieku, wyrażają dystans, ostrożność.
I tęsknotę.
Za kim, za czym?
Chyba za tym czego już nie ma i nie powróci nigdy.