Revan

- Chwała Sigmarowi – pokłoniła się mężczyźnie w habicie, gdy tylko wyszedł im na przywitanie. Miała już dosyć tej podróży, mimo, iż nie było wcale tak ciężko. To wędrówka z tymi mężczyznami była męcząca. Podczas tejże podróży opowiedziała nieco o sobie, jak to dostała się do zakonu, wiernie służąc Morrowi, nie przebierając specjalnie w słowach, żeby wyglądało, że faktycznie nic nadzwyczajnego w jej życiu się nie zdarzyło. Magdenburg… cel jej podróży właśnie się spełnił, czekała cicho na reakcję sigmaryty, być może rozpozna w niej kapłankę Morra, która miała tu wezwana przybyć.

Ciekawe też jakiej pomocy mogą oczekiwać... nie wygląda jednak na to, aby ktoś zszedł z tego świata, może jakaś lokalna epidemia? "Przestałabyś ciągle gdybać, dowiesz się w odpowiednim czasie." - Wyobraziła sobie, jak jej Przeorysza mówi do niej. Taka sztuczka zawsze działała, nigdy nie szanowała nikogo bardziej od swojego mentora. To on podał jej pomocną dłoń, kiedy wydawało się, że nie ma dla niej nadziei. Wskazał jej drogę, którą kroczą wszyscy ludzie na tym świecie. I doskonale wiedziała, że nie wiedza może kosztować czasem wieczny spokój, dlatego nie spieszyło się jej poznawać tajemnicze szczegóły.

Uśmiechnęła się nieznacznie do zakonnika. Zdjęła swój kaptur, pokazując łysinę. Twarz miała pokrytą w piegach, oczy osadzone głęboko. lewe ucho było trochę nienaturalne, jakby mniejsze, w przeszłości musiała być ofiarą jakiegoś wypadku, gdyż widać na nim i na skroni kilka mniejszych blizn. Nieznacznie drgnęła, jej towarzysze dokładniej nie wiedzieli jak wygląda, na czas podróży chroniła się kapturem od pogody... i nie tylko.