Arango

Jonasz

Sierżanta wyrwał z otępienia głos Wiernego. Akcja, walka, to było coś, co pozwalało zapomnieć na chwilę o paraliżującym strachu, zająć umysł czymś innym, przestać karmić się własnym strachem. Przysunął sie do dowódcy.

- Panie poruczniku. U Niemców panuje porządek, jeśli wrzucają granaty to regularnie. Cofnijmy się i poczekajmy.

Przez właz wpadł następny i wybuchł na szczęście nieszkodliwie, obrzucając ich tylko lepkim błotem. Jonasz otarł z twarzy parę kropel wstrętnej mazi i kontynuował.

- Między jednym a drugim "tłuczkiem' jest przerwa, jakieś 2-3 minuty. Szkopy nic nie robią bez planu. U nich musi być ordnung. Możemy wtedy przeskoczyć parami. To zajmie jakieś 20 minut. Z Chmurą pójdziemy na końcu.

Chciał jak najdłużej przeciągnąć chwilę przed zanurzeniem sie w mroczny mrok kanałów, jak najdłużej zostać tu, gdzie przynajmniej raz na jakiś czas docierał lekki powiew świeżego powietrza.