| Dużo głośniejszy niż szept Olgi był trzask kości Wiernego spowodowany zbyt szybkim i zbyt mocnym zaciśnięciem pięści. Rzadko kiedy pozwalał sobie na jakiekolwiek przejawianie swej wściekłości, to odsuwało go od celu, od doskonałości- wystarczyło więc pomyśleć tylko, jak bardzo wrzał w tej chwili, jak mocno jego serce wypełniało się wściekłością...
- Tak. Później. Ale przejdziemy tędy w takim szyku, jak ustaliłem. Nikt normalny nie puszcza rannej łączniczki przodem.- rzucił cicho, wystarczająco cicho by jego słów nie usłyszał nikt poza Olgą. Szczególnie Jonasz. Już słyszał jego drwiące "Nikt normalny nie wierzy w cud boży w takiej chwili".
Czy przyjdzie mu sprzeczać się ze wszystkimi swoimi ludźmi? Nie wiadomo. Bał się tego, ale był również do tego zdolny- wiedział bowiem, iż przejdą ten fragment kanałów bez najmniejszej ranki, że właz nie stanowi dla nich żadnego zagrożenia. Że Bóg nad nimi czuwa...
Niechaj będzie to dowód dla nich! Niechaj uwierzą, bądź pogrążą się w otchłani!
__________________
Kutak - to brzmi dumnie. |