maciek.bz

Drzwi gospody "Pod Dumnym Kogutem" po raz kolejny otwarły się tego wieczoru. Stanął w nich krępy krasnolud o ciemno-brązowej brodzie. Był ubrany w niebieskie szaty oraz zbroję łuskową. Przy pasie dumnie zwisał mu wspaniałej roboty młot bojowy a na szyi zawieszony miał drewniany amulet w kształcie młota. Przybysz rozglądnął się ciekawie po gospodzie. Główna sala nie była zbyt duża, ale i tak mieściło się tu około 20 osób, szczerze mówiąc ledwo się mieściło. Sala nie była zbyt czysta, jak to zwykle bywa w niższej klasy lokalach. Naprzeciwko drzwi był barek obok którego wisiała tablica ogłoszeń za którym stał gruby, wysoki człowiek o dużym nosie i bielmie na jednym z oczu. Właśnie zaczął rozdawać posiłki. Karczmarz spojrzał na przybysza i odezwał się donośnym głosem godnym trubadura :
Witamy mości krasnoluda w gospodzie "Pod Dumnym Kogutem". Prosimy się rozgościć w naszych skromnych progach. Nazywam się Jarny i jestem tu karczmarzem.
Jarny zaprowadził krasnoluda to stolika w rogu sali. W międzyczasie przybysz rozglądał się po twarzach przyjezdnych. Byli to głównie podróżnicy, którzy zrobili sobie tutaj postój w czasie drogi do największego miasta w okolicy, Procambur. Byli to głównie ludzie, choć można było dostrzec kilku niziołków, dwóch krasnoludów, a nawet elfa. Wszyscy byli lekko ubrani, w końcu wreszcie po ciężkiej zimie od kilku dni w te strony zawitała wiosna. Przy jednym ze stolików kilku zapalonych graczy namiętnie grało w kości. Krasnolud usiadł przy stoliku, odłożył tarczę i broń i rozglądał się po gospodzie.

Tymczasem do lokalu niemal wszedł kolejny klient. Był to elf, którego krasnolud kojarzył ze wspólną służbą przy eskorcie karawany. Niedaleko tej gospody Rethgar von Blauth, kupiec podziękował im za służbę płacąc kilka złotych monet. Przybysz był wysoki jak na elfa. Ubierał się dość dziwnie, miał na sobie czarny płaszcz z kapturem narzuconym na głowie sięgający aż do kostek. Spod kaptura można było dostrzec srebrny błysk. Czyżby to były srebrne włosy? Elf miał również na plecach wielki miecz. Wzrokiem szukał wolnego stolika, rozglądając się po sali. Jego wzrok zatrzymał się dopiero na krasnoludzie. Na jego twarzy pojawił się lekko dostrzegalny uśmiech. Pewnym krokiem podszedł do stolika, przy którym siedział krasnolud.

Nie minęła chwila, a drzwi kolejny raz się otworzyły. Tym razem był to półelf ubrany w elegancką koszulę i kamizelkę. Do kamizelki przypięta była czerwona róża, Jego długie zadbane czarne włosy aby nie opadały były przewiązane opaską. Było coś w tym mężczyźnie, co sprawiało, że należy mu okazywać szacunek. Tak samo z resztą sądził również karczmarz, który w głębokim ukłonie witał już gościa. Podprowadził go do stolika, przy którym siedzieli już elf z krasnoludem. Półelf również pracował w eskorcie karawany, ale tylko jeden dzień znikając równie szybko jak się pojawił. Usiadł przy stoliku.


Po chwili znowu do stolika podszedł karczmarz.
-Przepraszam, że nie przyjąłem zamówienia, ale dziś tu straszny tłok. Czym mogę służyć ?

Tylko to powiedział, a wiatr dostał się do wnętrza gospody. Drzwi lokalu znowu się otworzyły. Stanął w nich średniego wzrostu człowiek w skórzni nabijanej ćwiekami. Do pasa przypasane miał dwa stalowe miecze. Jeden krótszy, a drugi duży. Ma brązowe oczy przechodzące niekiedy w żółć, gęste brwi, dość duży nos, cienkie, łamliwe jak patyki brązowe włosy sięgające do ramion i nieogoloną brodę. Pewnym krokiem skierował się do jedynego wolnego miejsca, przy którym siedział już krasnolud, elf i półelf.