| ...chwila ogólnego chaosu,powrót do rzeczywistości był conajmniej... był?
- Do jasne ciasnej!A co TO znowu?
Obaj stali z rozdziawionymi ustami chłonąc każdy nowy szczegół tej sielskiej scenerii.
Nawet z tej odległości było widać iż kamienie różnią się od tych które były tam przed chwilą,jedne jakby przemieniły się w płyn by znów zastygnąć w fantastyczne kształty,inne uległy roztrzaskaniu a ich kawałki były nawet powbijanie w pnie drzew.
Dziwne że nikomu nic się nie stało.
Całość ozdabiały fasforyzujące chmurki-strzępki czegoś na pół przezroczystego i będącego w ciągłym ruchu.
Po środku zaś stał chłopak,gdyby nie dosyć ekscentryczne ubranie z dziwnych,kolorowych tkanin mogliby przysięgnąć że patrzą w lustro.
Nie żeby byli bardzo podobni ale jego twarz zdecydowanie wyrażała to samo - absolutne zdziwienie. |