lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post - [autorski] Postapokalipsa z woli Boga

sante · 13-02-2008, 21:35

Nicola zdjęła chustę z głowy I wydrzemała ją z wody. O ile na początku mogła jakoś chronić przed rozwianiem włosów, o tyle teraz jeżdżenie z mokra chustą na głowie mogło źle się skończyć. Właściwie to ją zastanawiało, dlaczego nie zajechali gdzie pod zadaszenie, przecież dalsza jazda w taką pogodę była nie dość, ze niebezpieczna dla motoru i zdrowia, to też i dla nich samych niewygodna. Spojrzała na przemawiającego kapłana. Gadał coś do tłumu. Najwyraźniej ktoś zwał się Sodoma i Gomora. Nicola z zaciekawieniem rozejrzała się po ludziach, szukając osób o które tez mogło chodzić. Dość nietypowe imiona jak na Japończyków, bo tylko oni tu byli. Jurobei Isayama siedział na swoim motorze tuż obok niej, toteż, że był najbliżej zapytała jego.
- Ciekawe, które to są laski, ta Sodoma i Gomora. Całkiem dziwne imiona. Zresztą facet też dziwny, bo tłum ludzi przed nim stoi, a on coś plecie na bezczelnego tylko do jakiejś dwójki. Handlarz może, jaki, bo coś też o ewangelii mówił. – dziewczyna przeniosła wzrok z towarzysza na obcego „sprzedawcę”, zsiadła z motoru i go wyłączyła. Właściwie to już zapomniała, ze przed momentem zadała pytanie koledze. Odpięła jedną kaburę z bronią i przypięła sobie do pasa. Ruszyła przed siebie i przepchnęła się przez ludzi, tłoczących się dookoła wraków pojazdów.
- Przepraszam, ja mam pytanie – zagadnęła do klechy zaraz jak tylko wysunęła się na przód tłumu – co to jest ta ewangelia? Po ile pan to sprzedaje? W ogóle to dziwną porę sobie pan wybrał na handlowanie. Deszcz zdaje się, ze szybko nie ustąpi. – dziewczyna pogładziła sobie kręcone włosy, które trochę się rozprostowały pod naporem wody. – I… - chciała coś jeszcze dodać, ale nagle urwała wpół-słowa. Przerażona przecisnęła się przez tłum I dobiegła do swojego motoru. Jej obawy sprawdziły się. Jej ulubiony, pluszowy miś przywiązany do kierownicy był cały mokry. Zmartwiło ją to, bo teraz zanim wyschnie minie sporo czasu. A zasypianie z mokrym misiem nie było wcale fajne.
- Dobra, zmywajmy się, gdzieś pod jakieś zadaszenie. Mam już dość tego deszczu. – rzuciła do swojej kompani.

Nicola i jej motor:

13-02-2008, 21:35	#2
sante Reputacja: 1	Nicola zdjęła chustę z głowy I wydrzemała ją z wody. O ile na początku mogła jakoś chronić przed rozwianiem włosów, o tyle teraz jeżdżenie z mokra chustą na głowie mogło źle się skończyć. Właściwie to ją zastanawiało, dlaczego nie zajechali gdzie pod zadaszenie, przecież dalsza jazda w taką pogodę była nie dość, ze niebezpieczna dla motoru i zdrowia, to też i dla nich samych niewygodna. Spojrzała na przemawiającego kapłana. Gadał coś do tłumu. Najwyraźniej ktoś zwał się Sodoma i Gomora. Nicola z zaciekawieniem rozejrzała się po ludziach, szukając osób o które tez mogło chodzić. Dość nietypowe imiona jak na Japończyków, bo tylko oni tu byli. Jurobei Isayama siedział na swoim motorze tuż obok niej, toteż, że był najbliżej zapytała jego. - Ciekawe, które to są laski, ta Sodoma i Gomora. Całkiem dziwne imiona. Zresztą facet też dziwny, bo tłum ludzi przed nim stoi, a on coś plecie na bezczelnego tylko do jakiejś dwójki. Handlarz może, jaki, bo coś też o ewangelii mówił. – dziewczyna przeniosła wzrok z towarzysza na obcego „sprzedawcę”, zsiadła z motoru i go wyłączyła. Właściwie to już zapomniała, ze przed momentem zadała pytanie koledze. Odpięła jedną kaburę z bronią i przypięła sobie do pasa. Ruszyła przed siebie i przepchnęła się przez ludzi, tłoczących się dookoła wraków pojazdów. - Przepraszam, ja mam pytanie – zagadnęła do klechy zaraz jak tylko wysunęła się na przód tłumu – co to jest ta ewangelia? Po ile pan to sprzedaje? W ogóle to dziwną porę sobie pan wybrał na handlowanie. Deszcz zdaje się, ze szybko nie ustąpi. – dziewczyna pogładziła sobie kręcone włosy, które trochę się rozprostowały pod naporem wody. – I… - chciała coś jeszcze dodać, ale nagle urwała wpół-słowa. Przerażona przecisnęła się przez tłum I dobiegła do swojego motoru. Jej obawy sprawdziły się. Jej ulubiony, pluszowy miś przywiązany do kierownicy był cały mokry. Zmartwiło ją to, bo teraz zanim wyschnie minie sporo czasu. A zasypianie z mokrym misiem nie było wcale fajne. - Dobra, zmywajmy się, gdzieś pod jakieś zadaszenie. Mam już dość tego deszczu. – rzuciła do swojej kompani. Nicola i jej motor: __________________ "War. War never changes" by Ron Perlman "Fallout" Ostatnio edytowane przez sante : 13-02-2008 o 21:40.