| Mischelle
Stojąc pod barem w oczekiwaniu na odpowiedź Mischelle uważnie przysłuchiwała się rozmowie. Słysząc o zwiewającym polu pomyślała - A więc to nie były plotki tylko szczera prawda... Ciekawe jak duże miał gość pole? Po chwili szeryf zaczął mówiąc o wynagrodzeniu dla tych śmiałków. Paliwo = Możność powrotu do domu = wyścigi = kasa - muszę się do nich przyłączyć - pomyślała z dziwnym blaskiem w oczach. Po chwili "obrońca sprawiedliwości" odpowiedział kobiecie. Co za idiotyzm - odparła - Kretyni nie chcą oddać swoich aut pod dobrą opiekę... Nie to nie, łaski bez Rodriguez już chciała coś powiedzieć, lecz wyprzedził ją mężczyzna jeszcze niedawno siedzący z nią przy stole. Poczekała cierpliwie aż skończy analizując wszystko co wychodzi z jego ust i sama zaczęła mówić:
Wy panowie zapewne jesteście żołnierzami. Nie obce wam trudy wojenne, broń i wszystko co robi się na wojnie. Nie chce wam ubliżać, ale może się wam przydać osoba, która mogłaby powiadomić was, że obszar po którym stąpacie jest radioaktywny - tu spojrzała pytająco na gościa, który przedstawił się jako chemik - czy coś w tym stylu. Wyobraźcie sobie, że na środku tej pieprzonej pustyni zepsuł się wam pojazd. Ktoś go będzie musiał naprawić. A gdy już rozwalicie te kupę śrubek zostawicie ją tak? Przecież części z tego żelastwa mogą być coś warte. Pasowałoby mieć w ekipie kogoś kto potrafi to rozebrać... Co wasz szkodzi zabrać ze sobą parę osób, które ułatwią wam życie? Kobieta spoglądała to na jednego to na drugiego z pytaniem w oczach:
Odpalać auto?
__________________
Nie-Kud*aty, ale ciągle z metalu... |