Nimsarn

Ay:
Na twe słowa, bruzda głęboka przecięła okolone siwizną czoło, brwi krzaczaste tak ku sobie zbliżając, iż zdało się wszystkim, iż w jedno rychło się zejdą. Starzec zęby zacisnął i czas jakiś w milczeniu wpatrywał się w ciebie. Po krótkiej chwili nieznośnego milczenia, która wszystkim zgromadzonym długa jak rzeka zdawać się mogła, twardym nieco od hamowanego gniewu łamiącym się głosem dalej ciągnął.

- Mądrze waści postępujesz... Sprawa stoi tak.
Za trzy dni od teraz, grupa barbarzyńców, co damy dla okupu więzi, na rozstajach Kohgarskich na trakt Muśnicki wkroczy, nim na południe zdążając.
Waszą sprawą jest zasadzkę, lubo napaść zgotować, damy odbić i ku Szarym Grotom, co na północy Białych Wzgórz się mieszczą, odprowadzić. Tam w starej karczmie na szczycie skały na nas czekać.
Tam też zapłatę otrzymacie.
A żebyś drogi nie zmylił tedy przyjmij zaliczkę ową - co mówiąc mieszek wypchany na stół rzucił - I w hojność naszą ufaj.
A i nie zapomni kompanie jakąś zwerbować, - mówiąc to wzrokiem po zgromadzonych przebiegł - bo wrogów siła na jednego.

Rzekłszy to o krok od stołu twego odsunął się i na ciche chrząkniecie młodzieńca, gwałtownym krokiem, oboje ku odrzwiom uszli. Ziąb przy tym straszny do izby wpuszczając.
Niedługo po tym stukot kopytami tuczonego bruku odjazd ich światu obwieścił.