Fistus napisał:
Cytat:
|
Jak wychować początkujących graczy, żeby coś z nich wyrosło ?
|
Zatem mowa o początkujących graczach. Graczach dla których to dopiero pierwsze spotkanie z RPG. Zazwyczaj ludzia tacy nie mają pojęcia jak grać przez co robią mnóstwo koszmarnych głupot. Nie wydaje mi się, iżby wkładanie ich pod klosz "zawieszonych praw przyczynowości i skutku" pomagało im w nauczeniu się gry... Powiem więcej jestem tego pewien.
Karionie czy lubisz grać w gry, w których wygrywasz od samego początku? Sądzę, że nie - bo szybko się nudzą... I tu jest tak samo. Gracz najpierw widzi, że jego postacie żyją coraz dłużej, z czasem zaczyna je CZUĆ, ZŻYWAĆ się z nimi - po to, aby pewnego dnia nimi się stać. Gdyby MG zawieszał przyczynowość dla tego, że jakiś gracz jest na swojej pierwszej sesji to chyba nikt nie bawiłby się dobrze... To nie niszczy graczy, bo co miałoby ich niszczyć? Gracze w ten sposób uczą się realiów i zasad gry...
Kiedy gracze wiedzą już o co chodzi - napisałem - wtedy nie jest już koniecznym wychowywanie ich... A przynajmniej nie w ramach tego tematu (BO TEN TEMAT TRAKTUJE O POCZĄTKUJĄCYCH GRACZACH).
Tak ja jak i moj adrużyna wychowywaliśmy się właśnie w ten sposób - i było dobrze, powiem więcej było doskonale...
Ale potem przyszło D&D, nowi członkowie drużyny... Chcieliśmy być wyrozumiali, przymykaliśmy oczy na wiele rzeczy... I skończyło się granie... Bo każdy się znudził, albo miał dość takiej żenady... Bo nowi gracze jak grać nie umieli tak po ponad roku wciąż nie potrafią, a stara krew się wzburzyła, wymieszała z żłócią i ma dosyć...
Wychowanie zawsze wymaga kija i marchewki. Nie inaczej.