Nami

Oto moja Karta Postaci:





Cornelia? Pytacie o Cornelie?! Tę 16-letnią dziewczynę? Szczerze powiedziawszy szkoda gadać. Zachowuje się równie dziwnie jak dziwnie wygląda. Ubiera się cała na czarno, albo na czarno-biało. Czasami zaś kompletnie na kolorowo! Osobiście jej nie znam, i poznać bym nie chciał. Kiedyś zauważyłem ślady po cięciach na jej nadgarstkach i na ramieniu! To okropne...typowa dziewczynka rodem z baśni o EMO.


Moja najlepsza i jedyna przyjaciółka. Rozmawiam z nią o śmierci...bardzo często zatapiamy się w filozoficznych rozmyśleniach. Życie jest okrutne, tyle w nim bólu i cierpienia. Planujemy wspólną śmierć. Nie wiemy jeszcze dokładniej jak byśmy chciały by ona wyglądała. To nie jest łatwe...obie lubimy ból, to nas zbliża i pozwala pojąć ludzką egzystencję. Żyjemy by cierpieć, cierpimy by umrzeć


Żyję jedynie z własnej nieprzymuszonej woli. Muszę jeszcze trochę pocierpieć za ten okrutny świat. Czuje się tu zupełnie obco. Wszyscy odwrócili się ode mnie. Rodzina, przyjaciele...mam jedynie ją - Caroline. Jest moją jedyną miłością jednak nie tak dawno wyjechała. Utrzymujemy ze sobą kontakt, przynajmniej się staramy. Każda rana na moim ciele - na nadgarstkach, ramionach, brzuchu bądź nogach - oznacza chwilę zwątpienia w życie. Nie chce go, to prawda. Gardzę tym, co mam, nie obchodzi mnie ludzki świat. Pielęgnuje ten swój, swój jedyny, ukryty w zakamarkach moich chorych urojeń.
Chcę umrzeć teraz, tak od razu! Jednak jestem wymagającą kobietą...potrzebuje do tego warunków.

 

__________________
Discord podany w profilu