Pan Starosta

Widać pomoc żadna nie nadchodziła.

- Jak mie, jak mie...jak mie tutej ustrzelicie, to z kłopotów nie wyjdziecie, bo ja dla Pana Kiszcza pracuja, on nie daruje mojej śmirci- łotr wyprostował się, jakby odzyskując przed chwilą utraconą pewność siebie- długo przy życiu waść nie ostaniesz się w Krakowie.

Kolejny raz spojrzał w stronę zaułka.

Uśmiech wykrzywił jego poznaczoną głębokimi bliznami po ospie gębę.
- Jak moi kompani hałas posłyszą to cię waść z konika jaki pocisk ode rusznicy może zsadzić, więc się miarkuj- splunął- jedźta w swoją stronę, ale letko sypiej, bo jeszcze się policzym!