Osobiście uważam że sprawę realizmu powinno się uzgodnić przed sesją.
Jeśli gracze mają ochotę na jakąś nierealną przygodę, to trzeba im dać trochę tej wolności i pozwolić nieść na plecach te kilka kilogramów ekwipunku (kilka = jakieś 1000 kg
).
Jeżeli natomiast zgodzą się na w pełni realistyczną grę, to należy się tego trzymać. Gdy ktoś zarzuci że MG jest zbyt rygorystyczny i nie pozwala na trafienie z AK gościa stojącego 2000m* od postaci, to wystarczy mu powiedzieć że przed sesją zgodził się na takie ograniczenia i teraz nie powinien zmieniać swojego zdania.
Na koniec można mu obiecać że następnym razem realizm będzie bardziej dopasowany do jego potrzeb i grać dalej. Taka obietnica nie tylko złagodzi złą atmosferę, jeśli się taka wytworzy, ale pozwoli też z każdą sesją coraz celniej trafiać w gusta graczy.
Jednak nigdy nie należy przesadzać. Rzut kością na niestrawność po każdym posiłku, czy nawet kęsie, to trochę chore (acz miłe dla prowadzącego) rozwiązanie sprawy realizmu. Niewskazane jest również bezkarne pływanie w zbroi płytowej, czy z kilkoma mieczami dwuręcznymi w ręku (inną sprawą jest to że za dużo takich mieczyków na raz weźmiemy).
* AK ma zasięg 1500 metrów.