| Pan Błażej tuż przed bramą będąc silniej jeszcze spiął konia do galopu i jakoby strzała wypuszczona z łuku popędził prosto na ulice stołecznego Kazimierza.
Minął bramę, wjeżdżając pomiędzy zaskoczonych nagłością sytuacyi ludzi, których niczym burza łany żyta w polu kładzie, po brukach impetem samym rozpędzonego wierzchowca rozłożył.
Wszczął się na panem Błażejem krzyk i hałas okrutny, na które to dziwactwo mieszczańskie pan Błażej nie miał zwyczaju zwracać uwagi.
Po chwili na alei którą pędził pan Błażej zjawił się jego towarzysz, umiejętnie uniknął stratowania końskimi kopytami podnoszących się z ziemi ludzi i ruszył w ślad za panem Błażejem, któren widząc że jest już wewnątrz miejskich murów zatrzymał nagle swojego wierzchowca, pociągnął silnie za lejce i przechylił się w siodle obracając się tym sposobem w stronę nadjeżdżającego towarzysza… |