| Róża kątem oka obserwowała co robią te bandziory. Zamykała oczy gdy tylko ktoś spojrzał w jej kierunku. Strach bardzo ją paraliżował i właściwie jedyny ruch to unoszenie się klatki piersiowej i właśnie mruganie oczami. Strach to... straszna rzecz.
I nagle to dziwne uczucie, jakby drżenie, falowanie powietrza. To nie jest coś co na ogół widzi się w bankach. Róża myślała że to zmysły płatają jej figla, ale kiedy spojrzała na innych ludzi także wydawali się zdezorientowani. To wydarzenie wkrótce nie było już w centrum uwagi bo oto jakiś człowiek znalazł się w opałach. Ludzie szlachetnie rzucili się mu na pomoc ale Róża miała to głęboko gdzieś. Jak dla niej koleś mógł tu wykitować byle zamieszanie było jak najdalej od niej. Nie, zdecydowanie nie miała zamiaru pomagać mężczyźnie, i zdenerwowała się że Eryk się zaoferował. Pierdolony zbawca świata... ciekawe jak będzie zbawiał ten świat z kulką w głowie.
"Głupi" powtarzała w myślach dziewczyna.
__________________
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher |