| - Rób jak uważasz. Nie jestem twoim dowódcą. - odpowiedział mu Valnor, po czym zwrócił się do mięśniaka. - Zabieraj brata i żebym was więcej na oczy nie widział.
Odwrócił się, schował oba sejmitary, po czym podszedł do miejsca gdzie rzucił łuk i podniósł go. Szczerze mówiąc niewiele go w tej chwili obchodziła ich misja. Ten król Martharm był daleko, cesarz był daleko, ale mężczyzna ze Szponem był całkiem blisko. Za blisko jak na gust kapłana.
Valnor podszedł do niego, chwycił za ramię i pociągnął go bez słowa z dala od grupy, tak aby nikt nie mógł usłyszeć ich rozmowy.
- Czy ty zdajesz sobie sprawy co to jest? - nie musiał mówić o co mu chodzi. To było najzupełniej jasne. |