| Stinner przeciągną się leniwie. Widocznie nie ma szczęścia. Będzie musiał jeszcze się trochę pomęczyć.
Jak dobrze mieć na taką okazję nieco kociej zwinności - pomyślał i uśmiechną się.
Dokładnie rozejrzał się po okolicy. Wolnym krokiem ruszył w kierunku gór gdzie miał znajdować cię dom Torina. Gdy tylko znalazł się z dala od ludzkich oczy przybrał swą zwierzęcą formę. Tym razem jednak poszedł o krok dalej. Znacznie zmniejszył swój rozmiar i bardziej niż poprzednio zaczął przypominać sporych rozmiarów kota.
Tak powinno być łatwiej, im będę mniejszy tym łatwiej się będę przemieszczał po skałach
Uniósł koci łeb do góry. Jego węch był teraz znacznie czulszy. Starał się wyczuć zapach człowieka. Seria szybkich wdechów i wydechów.
Bogowie coraz gorzej mi to wychodzi, chyba się starzeje, lub co gorsza zostałem oswojony
Stinner nie poddawał się wciąż węszył starając się złapać trop.
__________________
It matters little how we die, so long as we die better men than we imagined we could be - and no worse than we feared.
11-02-2013 - 18 -02.2013 - Nie ma mnie. |