Uwialbiam Sabat i tu masz moje zainteresowanie. Jednak czytając dalej, euforia nieco opadła. Swoją wizję Sabatu opierasz chyba jedynie na ścieżce oświcenia Katarów. Dla większości innych ścieżek, sprawa przedstawia się nieco inaczej. Mam tu na myśli szczególnie:
Cytat:
|
Członkowie Sabatu lubią szokować – nie ważne, w jakim zakresie, byle tylko pokazać innym, a przede wszystkim sobie samym – jak bardzo różnią się od śmiertelników i reszty kainitów. Nawet ubierają się nie tyle prowokująco, co skandalicznie, byle tylko podkreślić, że nie obowiązują ich żadne normy. Polują otwarcie, najchętniej podkładając tym sposobem świnię swoim wrogom z Camarilli. Znęcają się nad ofiarami żeby pokazać, że są dla nich tylko zabawkami i pokarmem. Prowadzą świętą wojnę, choć większość z nich widzi w niej tylko okazję do popełniania zbrodniczych czynów i jeszcze większych niegodziwości.
|
Pierwsza z brzegu ścieżka Kaina zabrania wampirowi wpadać w szał. Wampiry podążające nią uważają, że są silniejsi od bestii, która jest ich prawdziwym wrogiem. Nie płyną na fali tak jak Katarzy. Poszukują mądrości poprzez powściągliwość.
Scieżka Harmonii - Ludzkie życie powinno być odbierane tylko wtedy, kiedy jest to konieczne.
Ścieżka Harmonii nie pozwoli wampirowi przy okazji świętej wojny realizować swoje własne cele, szczególnie jeśli stoją w sprzeczności z rozkazami przywódcy etc.
Większość ścieżek ma sobie za nic śmiertelników, ale to nie powód aby się nad nimi znęcać. Czasem wręcz okazywanie ludzkich emocji, nawet w stosunku do ludzi, jest uważane przez Sabat (w szczególności ścieżka Duszy i Śmierci) za żałosne.
W związku z tym mam pytanie. Czy przyjmujesz do gry jedynie bohaterów podążających ścieżką Katarów?