Kerm

Niebieskie smugi przecięły powietrze i trafiły dokładnie tam, gdzie powinny.
Skutek był natychmiastowy - bestia padła...
Kelven ucieszył się, choć jego radość zmąciła odrobinę świadomość, że powalona przez niego bestia była wcześniej raniona. I to w dodatku nie raz... Do jeża nieco jej brakowało, ale i tak tu i tam sterczały z niej bełty i strzały.

Nim Kelven zdołał się skupić na kolejnym wilku z krzaków wypadł młody jeździec. Najwyraźniej był on uczestnikiem owego polowania, jako że ledwo ujrzał wilki rzucił się na nie z uniesionym orężem. Był jednak mało doświadczony, lub też pech pokierował jego krokami, gdyż młodzian, miast zadać cios, runął na ziemię wypuszczając broń. Jego rumak popędził przed siebie, zaś młody wojownik jął się rozpaczliwie bronić przed atakami wilków, które widać rozpoznały w nim jednego ze swych prześladowców...

Nie było co się wahać... Kolejne magiczne pociski miały poszybować w stronę następnego wilka.