| - Wejdźmy - odezwała się Martha wyjmując klucze i drżącymi dłońmi mocując się z zamkiem. Uporawszy się z nim otwiera drzwi i przytrzymuje je żebyście mogli swobodnie przenieść przez nie dziewczynę.
- Nikt nie powinien nam przeszkadzać - mówi, a jej twarz robi się przez chwilę ponura, jakby przez jakiś niemiłe wspomnienie - ale lepiej jeśli zaniesiecie ją na górę do mojego pokoju.
- Tam już na pewno nikt nie zajrzy - dodaje i znowu przez jej twarz przebiega grymas bólu.
- Dacie radę? Jeszcze tylko kawałek po schodach. Chyba że wolicie chwilę odpocząć? Możemy przenieść ją na górę później - paple jak każdy gospodarz zaskoczony i zmieszany niespodziewaną wizytą.
Zależnie od wyboru zaprowadzi gości do salonu albo do swojego pokoju. |