| - Cieszę się, że pytasz. Nie wyobrażałem sobie zresztą leniuchowania, chleba za darmo też nie lubię jeść, zwłaszcza, że bark już nie boli, tak jak wcześniej. Wszystko to dzięki pani, znaczy, twojej, troskliwej opiece, jestem o tym przekonany. Jestem żołnierzem, nie umiem wiele, ale dobrze sobie radzę z czytaniem i pisaniem, znam też trochę nauki przyrodnicze, choć pewnie nie tak, jak panna Silversten. Przeto mogę na przykład prowadzić jakieś rachunki, czy uczyć dzieciaki. Mam też sprawną całkowicie jedną rękę. Jak trzeba coś popchać, mogę, coś przenieść także. Znam się także trochę na zwierzętach. Jak każdy zresztą, kto służył w kawalerii. Umiem je czyścic czy karmić. Wprawdzie do tych czas miałem do czynienia z końmi, ale pewnie coś podobnego w taborze też się trafi. Zresztą sadzę, ze jakby co, to zawsze mogłaby mi pani, eee … mogabyś Azo – wszak mówili już sobie przez ty, ale on jeszcze łapał się na oficjalnych zwrotach. Dlatego musiał poprawiać – pokazać, co trzeba, jeżeli dałoby się znaleźć coś, takiego, żebym mógł ci bezpośrednio pomagać. |