Po pierwszej sesji w systemie.
Wrażenia - rewelacja. Mimo początkowych obaw o kłopotliwość rzutów na 3 cechy przy większości okazji to się sprawdza bardzo dobrze. I pozwala na szybkie wzbogacenie narracji.
Przykłady:
- rzut na jazdę to rzuty na charyzmę, zwinność i siłę. Inaczej mówiąc po rzucie wie się czy udało się utrzymać autorytet u konia
, utrzymać na siodle i pokierować wierzchowca tam gdzie się chce. Wynik rzutu to od razu gotowa historia do opowiedzenia.
- rzuty ma talenty społeczne to najczęściej zestaw: Spryt, Intuicja oraz Charyzma - jak się nie powiedzie od razu widać w czym daliśmy ciała
Po opatentowaniu zasady, że kolejność kolorów kości jest zawsze stała: czyli np pomarańczowa kość to pierwsza testowana cecha, zielona - druga, czarna trzecia testy zaczęły przebiegać sprawnie.
W walce najczęściej rzuca się jedną kością na atak lub parowanie - przebiega to bardzo sprawnie. Dobrze dobrane (i bolesne) kary za pancerz i ewentualne rany dają realistyczny przebieg walki.
Koniec walki człeka uzbrojonego we włócznie czy długi miecz z nożownikiem na równych prawach. Jest możliwa, ale póki nożownik nie zaryzykuje skutecznie skrócenia dystansu nie ma szans na zadanie ciosu. Natomiast jeśli mu się uda doprowadzić do zwarcia (co jest bardzo ryzykowne) to z kolei osoba używająca dłuższej broni znajduję się w naprawdę poważnych kłopotach.
Broń czasem może zostać zniszczona - np przy parowaniu krytycznego ciosu trzeba sprawdzić czy sztylet którym się osłoniliśmy nie pękł.
Wreszcie doceniona broń dystansowa. W takim DnD wojownik najeżony bełtami spokojnie ubije maga jak znajdzie się z nim twarzą w twarz. Tu kary za rany (a każde trafienie z kuszy to zawsze rana) wyrównają ich szanse gdy dojdzie do zwarcia.
Magia - nie testowana póki co. Podobnie religia czeka na przegryzienie się przez niemieckie podręczniki.