| Emil, bądź też Krzysio, a raczej oboje, wykrzywił usta w uśmiechu pełnym drwiny. Wszystko zaczynało być coraz bardziej interesujące. Z dziczy, przypominającej wiśniowy sad, wyskakuje dzikus z wyrazem twarzy, jakby dopiero co wyszedł z psychiatryka, celując w ‘opętane’ ciało kałasznikowem. Na dodatek cuchnęło od niego na kilka metrów – aż dziwnym było, że pobliskie rośliny nie wyzionęły 'ducha'.
Chude ręce oplotły mocniej mroczną Księgę, jakby obawiając się, że zaraz temu psycholowi z bronią przyjdzie do głowy myśl o powtórnej edukacji…
Twarz mężczyzny, choć blada niczym papier ledwo co rozpakowanej książki, nie wyrażała zupełnie żadnych emocji, nie licząc tego drwiącego uśmieszku i spojrzenia pełnego pogardy.
- Nie – odpowiedział sucho, nie ruszając się ani o krok z miejsca, w którym stał.
Emil, który miał w głowie zupełnie inne plany, nie miał zamiaru wykonywać rozkazów jakiegoś pijanego weterana wojennego; lecz postanowił poczekać na reakcję owego pana, gdyż nie chciał narażać się na podziurawienie, odchodząc w swoją stronę.
__________________
setsugai, setsugai se yo~
意味のないことなんて何もない 僕 の�-では
輝... わたしは ひかる です. |