| - Lub mnie zastrzelisz i nie dowiesz się niczego nowego, a z pewnością mam w zanadrzu pewne ISTOTNE informacje – odpowiedział Emil, a jego mlecznobiała twarz nadal nie wykazywała żadnych emocji. Z pewnością nie wiedział nic, co mogłoby być aż tak interesujące dla gburowatego typka o manii wielkości, ale kto mógłby wyczytać z tej beznamiętnej twarzy i chłodnego tonu głosu, że wszystko było czystym kłamstwem?
Zresztą, nawet gdyby owy facet zastrzelił biednego Krzysia, nie miałoby to większego znaczenia dla samego Emila – bo znając życie, weteran z ciekawości wziąłby do swoich brudnych łapsk Upiorną Księgę Ikon, a to dałoby chłopakowi szansę na przejęcie kontroli nad żołnierzykiem.
Lecz analizując całą tą sytuację i plany dotyczące tego, jakże ciekawego, miejsca – nie miał innego wyboru, jak tylko pójść za śmierdzącym typem… I bądź co bądź, nie chciał posiadać TAKIEGO ciała, jakie prezentował owy osobnik.
- Dobrze, doszedłem do wniosku, że pójdę razem z tobą, żołnierzyku – oznajmił, odsuwając dłonią lufę z dala od swojego czoła. – Swoją drogą jesteś bardzo przewidywalny – dodał, ale bardziej do siebie, niż do samego nieznajomego.
__________________
setsugai, setsugai se yo~
意味のないことなんて何もない 僕 の�-では
輝... わたしは ひかる です. |