Cała ta akcja. Ta walka, to było piękne! To było bardziej niż piękne, to było wspaniałe. Niszczycielska siła, ogień i śmierć dookoła. La Danse Macabre, wokół szalało zniszczenie. Jednakże teraz
Alexander czuł, że nadal żyje. Emocja szalały w nim. Takich silnych odczuć, nie czuł w swoim krótkim śmiertelnym życiu. Teraz był wampirem, był Brujahem. Był potężniejszy od każdego śmiertelnego, był księciem tego wszechświata! Nikt go nie mógł zatrzymać.
Jak w transie
Donovan pokonywał kolejnych wrogów, posyłając ich do piekła, czy gdziekolwiek mieli trafić, gdy jego broń rozwalała im głowy. Pierwsza prawdziwą przeszkodą okazała się opętana przez lalkarz służąca. Na początku wampir, nie chciał jej zabić. Jednak kiedy tamta prawie przebiła go pogrzebaczem, powiedział sobie: "Trzeba pójść na całego, nie będę się z nią pierdolił jak matka z łobuzem". Ona albo on. A bądź co bądź
Alex cenił swoje życie dużo bardziej od istnienia jakieś baby.
A mimo wszystko po chwili leżał na trawie, i gdyby nie Nosferatu zapewne zakończyłby już swoje istnienie. Ostateczna śmierć prawie zajrzała mu w oczy. To go trochę uspokoiło. Pierwsza euforia związana z walką minęła. Teraz należało się zastanowić .... tak przynajmniej było gdyby nie, to co przytrafiło się
Vengadorowi.
Chwilę Brujah przypatrywał się leżącemu na ziemi wampirowi. W głowie wciąż słyszał jego głos: "Wyssij moją krew. Stań się wojownikiem". Te słowa wwiercały się w jego czaszkę i przechodziły aż do duszy. To był niebezpieczny proceder, to był zakazany proceder, to była prośba przyjaciela ... ostatnie życzenia, czy wypada takiemu odmówić? Wampir powoli się zaczął zbliżać do leżącego towarzysza. Tamten chciał aby to uczynił. To było zakazane!
Przecież to wszystko logiczne, dzięki temu staniesz się potężniejszy. Starsi się tego biorą, że młodzi, tacy jak ty, pełni wigoru, z ideami, dążący do zmiany, staną się silniejsi. I wtedy z pasją w ich sercu, będą w stanie wywołać burzę, która zmiecie jarzmo starszych, będą w stanie zmienić wampirzy świat, być może będą w stanie zmienić ludzki świat.
Rewolucja wymagała działania. Cel uświęca środki. Nie można się zatrzymać w drodze do stworzenia idealnego świata. To była ich powinność. To była jego powinność za życia i pozostała taka po śmierci. Byli Brujahami! Byli nie tylko potężnymi wojownikami. Mieli też swoje cele, o których wielu innych spokrewnionych zapomniało. A teraz miał szansę to osiągnąć. Musiał to zrobić. Po prostu musiał!.
Zbliżył się do leżącego
Vengadora wyciągając kły
-Zgodnie z twoją wolą. Umarł wojownik, niech żyje wojownik! - a po wypowiedzeniu tych słów, może niezbyt głośnych, a jednak z wewnętrzną siłą, zatopił kły w ciele Nosferatu i zaczął ssać. Wampirza krew, która zaczęła przepływać przez jego ciało. Potężna krew, która go leczyła i więcej ... więcej, siła, która miała go wypełnić. Siła, którą będzie mógł użyć aby zrealizować cele, które leżały przed nim!.
Przypomniał sobie kolejną piosenką, która wypełniła jego głowę, gdy nie życie, jego towarzysza powoli uciekało i wypełniało młodego wampira ...
"Life it seems, will fade away
Drifting further every day
Getting lost within myself
Nothing matters no one else
I have lost the will to live
Simply nothing more to give
There is nothing more for me
Need the end to set me free
Things are not what they used to be
Missing one inside of me
Deathly lost, this cant be real
Cannot stand this hell I feel
Emptiness is filling me
To the point of agony
Growing darkness taking dawn
I was me, but now hes gone
No one but me can save myself, but its too late
Now I cant think, think why I should even try
Yesterday seems as though it never existed
Death greets me warm, now I will just say good-bye"
[Media]http://www.youtube.com/v/YzK_EVul6dQ&hl=pl&fs=1[/media]
*************
Cóż tag media odmawia współpracy, to zapodam starym dobrym sposobem link do umieszczonej wyżej piosenki czyli Fade to Black zespołu Metallica
Edit: Po konsultacji z naszą wspaniałą MG udało mi się to zrobić
Dziękuję Miro :P