| Alexadner szedł pod górę, mocno zastanawiając się nad obecną sytuacja. Irytowało go dużo rzeczy, ale kto by pomyślał, że za chwile stanie się coś, co poprawi mu humor. Oto ta śmieszna ścieżka doprowadziła grupę do chatki, która była zdaje się jedyną rzeczą łączącą tą dzicz z cywilizowanym światem. „ Ja, ja to jest bardzo piękna chatka. Ciekawe, czy ktoś w środka jest. Ich finde, dass w środku pusto jest. To chyba sezonowo zamieszkałe w takim pustkowia” Pomyślał Eckert.
Jego zdaniem w chatce nikt nie mieszkał w tej chwili, chociaż nawet, jeśli, to i tak potencjalny mieszkaniec nie miałby wyboru i musiałby wpuścić rozbitków. Alex odwrócił się powoli, aby jeszcze raz przyjrzeć się grupie, z którą szedł. Zsunął kaptur z głowy i podrapał się po łysej czaszce. Kiedy doszedł wzrokiem do Jonathana wzdrygnął się tak bardzo, ze musiał splunąć. „ My taką schwartze twarz to trzymamy nach aussen, ale mus to mus, poświęcę się” zamyślił się Eckert.
- Nie wiem jak wy, ale ja wchodzę do środka. Ordnung muss sein, dlatego ja pierwszy!- nie czekając na odpowiedź, ani też na nikogo innego, Alex podszedł do drzwi szarpiąc za klamkę. Miał nadzieje, że drzwi ustąpią. Jeśli nie to po prostu wybiłby okno i wszedł przez nie do środka. |