Często i gęsto określany jako jeden z najgorszych władców w naszej historii, osobiście stawiam go bardzo wysoko, być może i najwyżej.
Stanisław August Poniatowski
Był postacią wybitna i tragiczna jednocześnie.
Królem został w 1764 roku, przy wsparciu Rosji, ale mimo że Stanisław był zakochany w carycy Katarzynie i miał z nią bliskie kontakty, był człowiekiem który mógłby przedłożyć dobro kraju nad własną prywatę.
To ona (Katarzyna) otwarcie wspierając go, stawiała lud którym miał rządzić, w nieufnosci wobec niego.
Szlachta blokowała wszelkie ruchy Poniatowskiego, myślac, ze wszystko robi dla Rosji, podczas gdy on chciał jak najbardziej umocnić kraj. Nie bez znaczenia było też to, że król chciał zmienić ustrój Polski i pożegnać sie ze "Złotą wolnością szlachecka", która już zdążyła doprowadzić państwo do ruiny.
Przeciw szlachcie 'dobrotliwa' Katarzyna podawała co i rusz pomocna dłoń, a Poniatowski brany w dwa ognie często z niej korzystał.
Nie dziwie mu sie, sam ze szlachta użerac sie nie miał szans.
Gdyby ją ujarzmił nawet ze wsparciem Rosjan, to chciał zacząć przekształcać Polskę w silne państwo, które w końcu mogłoby sie Rosji przeciwstawić bez obawy o własne istnienie.
Naiwny? Fantasta?
Praca tytaniczna i z naszego punktu widzenia powodzenie zerowe, ale może on widział jakieś światełko w tunelu.
Fakt że nie brał pod uwagę biedak fanatycznej upartości szlachty i jej głupoty, oraz perfidii carycy, która prędzej wolałaby zobaczyć własne ucho bez pomocy lusterka niż silną Rzeczpospolita - daje do myślenia. Tak światły człowiek jak on nie mógł być aż tak oderwany od rzeczywistości. Czyli jednak fantasta, a może miał jednak 'master plan', tego nie dowiemy się nigdy.
Był przecież człowiekiem inteligentnym, kulturalnym, z dużą wiedza i ambicjami.
Opowiadal sie za poprawa sytuacji chlopow, tolerancja religijna.
Pierwsze lata panowania były niewesołe, na poczatku miał jak wiadomo związane ręce przez nieufnych Polaków i zrecznę manipulacje ambasadora Rosji - Repnina (mistrzem prowokacji go nazywano
).
Gdy król wspierał tolerancje religijna i prawa innowiercow, Repnin zainicjował konfederacje Radomska w celu obrony katolicyzmu - przeciw królowi. Rosja oczywiście była prawosławna i z wspieraniem katolicyzmu miała tyle wsplnego co żaba ze skokami narciarskimi - wiec mozna sobie wyobrazic jakiej wody byly dzialania Rosjan w Polsce.
Co najlepsze, szlachta to kupiła i postawiła się królowi :sciana:
Potem był okres konfederacji Barskiej, Staś do końca liczył, ze Francja ujmie sie za Polakami, ale nadszedł I rozbiór i początek końca
Nie załamał się tym i zajął się gospodarką.
Manufaktury, huty szkła, cegielnie, browary i wiele innych ośrodków przemysłu rosło jak grzyby po deszczu. Wybudowano kanały: Ogiński i Królewski łączące Bałtyk z Morzem Czarnym. Wybudowano wspaniale okazy architektoniczne, a wobec jego inicjatyw niektórzy magnaci sami decydowali sie na ulżenie chłopom czynszem zamiast pańszczyzny.
Niewyobrażalne triumfy święcila nauka i sztuka, przy wsparciu wlasnie wladcy, ktory mieniony byl i jest wielkim mecenasem sztuki. Powstala tez Komisja Edukacji Narodowej pierwsza taka na świecie bodajże.
Poniatowski w końcu doprowadził do opuszczenia Warszawy przez wojska Rosyjskie.
Jaki był efekt? Szlachta wciąż trwała w opozycji do króla.
Carycy zaproponował sojusz w wojnie z Turcja. polska miała wystawić 45 tyś bitnego żołnierza
dozbrojonego przez Rosjan. W efekcie uzbroiłby wojsko Polskie rękoma wroga. Katarzyna przyjęła propozycje tylko czesciowo, powstał kilkunastotysięczny korpus.
Przed drugim rozbiorem zaczęło iść coraz lepiej. Zebrał się Sejm Wielki ostatecznie zakonczony uchwaleniem konstytucji. Zapoczątkowano reforme ustroju i armii. Bojac sie reakcji Rosji na taki rozwój spraw i umacnianie państwa, król zawiązał z Prusami sojusz wymierzony właśnie w Rosję.
Paradoksalnie wtedy szlachta magnacka która oskarżała króla o konszachty z Rosją - zawiązała Konfederacje Targowicką i poprosiła caryce Katarzyną o pomoc
Jedyna skaza na jego życiorsie jest przystąpienie do konfederacji targowickiej, w czasie wojny z Rosja. Wojna szla całkiem nieźle, mimo żadnego wsparcia ze strony Prus, ktore były z nami w sojuszu. Król Fryderyk Wilhelm II, zamiast wywiązać sie z zapewnień o pomocy, zacząl sie przygotowywać do zajęcia Wielkopolski...
Poniatowski zrozumiał że wszystko skończone...
Z jednej strony Rosja, wielkie mocarstwo, z drugiej Prusy, które już sie szykowały na atak, do tego naród podzielony, bo część walczyła pod sztandarami zdrajców z targowicy.
Miał nadzieje na dogadanie sie z caryca, w końcu coś ich łączyło, miał nadzieje, ze skoro polityczna opcja Prus okazała się trumną, to należy skierować sie ku Rosji by ratować choć cokolwiek z Państwa, którego dalsze istnienie było pod poważnym znakiem zapytania.
Mylił sie, ale czy to jego wina?
W każdym razie przystępując do Targowicy, stawał przeciw konstytucji która w dużej mierze była dziełem jego życia
Nie wierze, żeby zrobił to bez wyraźnego i niemożliwego do przeskoczenia powodu.
Rozbiory według mnie to najlepsza rzecz jaka przytrafiła się Polsce w czasach nowożytnych.
Dzięki nim wykształciło się z sarmackiego bagna pojęcie narodu, nie byłoby tego gdyby nie Poniatowski, gdyby nie to co zrobił, choć nie uchronił swego kraju przed stoczeniem się w przepaść.
Dla mnie to wyjątkowo ciekawa i tragiczna osobowość, szczególnie że teraz wielu psy na nim wieszać zwykło.
Nie jestem specem od tego okresu, możliwe że kryją się w tym powyżej jakieś błędy, to tylko moje prywatne przemyślenia na podstawie wiedzy jaką mam. Chętnie wysłucham jakichś 'prostowań'
