| Najemnik, ha! Jeśli jest tacy jak inni, to pewnie sprzedał własną matkę za garść miedziaków. Chociaż... w sumie zachowaniem nie przypomina tych, na których natknąłem się wcześniej. Nie zachowuje się jak grubiański cham, nie wrzeszczy od progu i nikomu jeszcze nie groził poderżnięciem gardła.
- Durkon Norfolk, syn Rokhara z Cytadeli Adbar, do usług – przedstawił się. Widząc i słysząc, że towarzysz nie ma nic do dodania, ponownie wbił wzrok w notatki opisujące faunę i florę widziane na trakcie prowadzącym do Hełmu Peldana. Cisza nie trwała jednak długo. Wysłuchał opinii elfa ze spokojem, lekko tylko unosząc brwi na wspomnienie o porozbijanych kuflach. Pobratymcy nie próżnują, eh... Zauważywszy zbliżającą się kobietę, schował notatki do skórzanej tuby przymocowanej rzemieniami do plecaka.
- Dziękuję – rzekł do kelnerki, gdy ta postawiła na stole dwie butelki czerwonego wina oraz kielichy. Pewnie jakiś lokalny specjał pomyślał nalewając trunku do kielicha i pijąc mały łyczek.
Gdy tylko kobieta odeszła, odpowiedział Thersosowi.
- Proponowałbym na pewien czas odstawić mniej lub bardziej krzywdzące stereotypy. Sam waszmość elfem będąc nie przyniósł ze sobą łuku, lutni ani księgi z zaklęciami. Mało tego, chodzi pan, panie Quamar, w krasnoludzkim napierśniku, chociaż temu akurat nie sposób mi się dziwić – rzekł i odchrząknął. – Co do wina zamiast piwa... Żaden ludzki browar nie jest w stanie stworzyć napoju, który dorównałby smakiem krasnoludzkiemu piwu z północy. A nawet jeśli je importują, to żądają zań niemałych pieniędzy. Pozostało mi więc przestawić się na wino, jeśli cię to tak interesuje, Thersosie - gdy skończył, zauważył powracającą już rudą kelnerkę, niosąca miski z mocno przyprawionym majerankiem mięsnym gulaszem oraz garnek grochu z kapustą.
__________________
Wszystko wolno, hulaj dusza
Do niczego się nie zmuszaj
Niczym się nie przejmuj za nic
Nie wyznaczaj sobie granic |