xeper

Kolejny odcinek mojego przynudnawego opisu Ludzkich Królestw. Tym razem kilka słów na temat mieszkańców tego świata.


Malakarowie żyja na zachód i południe od Morza Wewnętrznego. Mają wzrost średni do wysokiego oraz smukłą bądź szczupłą sylwetkę. Ich twarze są owalne, dość krótkie ale zarazem wąskie. Nosy mają w większości proste, zdarzają się o profilu orlim. Włosy malakarów przyjmują kolor od ciemno-brązowych do czarnych, są faliste lub kręcone, rzadko proste. Oczy mają ciemne, nigdy nie występują oczy w kolorze szarym i niebieskie. Ich jest skóra jest biała o odcieniach od jasnej do ciemnej. Mężczyźni mają średni zarost i słabe owłosienie ciała. Kobiety raczej wątłe, o drobnej i wysmukłej budowie ciała.

Tradycyjny męski strój malakarski składa się z tuniki sięgającej nie dalej niż do kolan, skórzanego kubraka bez rękawów oraz długiej, wełnianej sukmany i luźnych spodni noszonych w zimne dni. Kobiety noszą długie do ziemi spódnice, skórzane gorsety i lniane bluzki. Głowy przykrywają czepcami, o różnych kształtach, gdyż moda zmienia się dosyć często.
Strój różni się jakością wykonania, wykończeniami i kolorem w zależności od statusu społecznego i regionu.

Ta rasa dzieli się z kolei na pięć typów. Są to Nidaryjczycy, Thoer, Rotheńczycy, Torillo i Rusanamani.

Nidaryjczycy są w większości wzrostu wysokiego, rzadko średniego. Wśród nich przeważa czarny kolor włosów i są one niemal zawsze proste. Mają jasną karnację skóry. Jak dla wszystkich malakarów religia odgrywa bardzo ważną rolę w ich życiu. Dla nidaryjczyków świat jest dwubiegunowy – dobry lub zły, nie istnieje nic pomiędzy. Są to ludzie szanujący waleczność, bohaterstwo i poświęcenie, gardzący tchórzami i oszustami. Przeciętny nidaryjczyk w większości sytuacji jest poważny i stanowczy w działaniu. Dodać należy, że wysoko cenią sobie kulturę w kontaktach z innymi i higienę osobistą.
Ubiór nidaryjczyków jest nieco inny od tradycyjnego malakarskiego. Mężczyźni zawsze noszą szerokie spodnie kończące się poniżej kolan i wchodzące w obcisłe pończochy; zamiast tunik noszą sznurowane koszule bez rękawów; nidaryjskie sukmany mają podwójne rękawy, te zewnętrzne rozcięte i opadające w dół. Kobiety zamiast czepków noszą chusty.

Rotheńczycy i Thoer to właściwie typowi przedstawiciele rasy malakarskiej. Im dalej na południe tym ich skóra przyjmuje ciemniejszy odcień, a włosy stają się ciemniejsze. Tak typowa dla malakarów duża rola religii w życiu człowieka, dbałość o higienę i zapotrzebowanie na wytwory wyższej kultury są ich cechami wspólnymi. Obie te nacje szanują bohaterstwo i poświęcenie oraz charakteryzują się ambicją i przedsiębiorczością.

Rotheńczycy to ludzie zdecydowani w działaniu, lojalni zarówno wobec swych krewnych, seniorów, jak i przyjaciół oraz towarzyszy broni. Wśród rotheńczyków szczególnie ceniona jest umiejętność do poświęcenia swoich celów, a nawet życia dla większego dobra. Ich opowieści pełne są bohaterów, którzy oddali życie w imię dobra społeczności, zginęli w beznadziejnej walce ze złem tego świata lub rozdali swój majątek potrzebującym, w rezultacie czego zmarli z głodu.

Thoer żyją w najbardziej sformalizowanym społeczeństwie Królestw. Wynika to z ich umiłowania spisywania wszystkich praw, obyczajów i zasad w kodeksy oraz przywiązania do spisanej tradycji i historii. W większości thoer to ludzie apodyktyczni i często aroganccy, starający się narzucić swoje racje bądź opinie innym.

Torillo to najniżsi z malakarów i równocześnie najdrobniejsi. Często wśród nich występują osobnicy z garbatymi nosami. Włosy mają czarne, zawsze ciemne oczy i bardzo bladą karnację skóry. W przeciwieństwie do innych malakarów w ich życiu religia nie odgrywa ważnj roli. Torillo wyznają zasadę, że wszystko można kupić lub sprzedać, byle by cena była odpowiednia. Są to ludzie zachłanni, chciwi i ambitni, dla których „cel uświęca środki”. Charakteryzują się otwartością i szczerością w wyrażaniu swoich poglądów. Nie przywiązują dużej wagi do tradycji i zwyczajów oraz są otwarci na nowe idee i pomysły.

Rusanamani zamieszkują obszary południowego Rothennu. Charakteryzują się ciemną skórą i nieco masywniejszą budową. Ich cechą charakterystyczną są orle nosy. Mężczyźni mają słaby zarost. Religia jest ważną częścią życia rusanamani. W odróżnieniu od innych nacji, wśród rusanamani panuje duże równouprawnienie płci i jawne okazywanie szacunku kobietom. Ludzie ci charakteryzują się stoickim podejściem do życia, uważając że jak by źle nie było to może być jeszcze gorzej. Są spokojni, prawdomówni i opanowani. Szanują bohaterstwo, waleczność i poświęcenie. W obyciu są energiczni i żywiołowi, o dużej dozie niezależności. Szeroko znana w świecie jest ich przysłowiowa gościnność.

SETONICI

Setonici żyją w południowo-zachodniej części Ludzkich Królestw. Są średniego wzrostu, rzadko niscy. Charakteryzują się masywną budową ciała, z tendencjami do otyłości. Ich twarze są kwadratowe do okrągłych (częściej u kobiet), żuchwa szeroka, dość wydatna a nos mały, krótki i szeroki. Proste włosy najczęściej mają kolor ciemno- lub średniobrązowy, rzadko czarny. Oczy zazwyczaj brązowe lub zielone. Cere mają jasną, o żółtawym odcieniu. U mężczyzn zarost jest silny podobnie jak owłosienie ciała. Kobiety setonickie charakteryzują się obfitością kształtów, żeby nie powiedzieć „pulchnością”.

Setonici to najbardziej barbarzyński z ludów Ludzkich Królestw. Ma to odzwierciedlenie w ubiorze. Ubierają się w stroje wykonane z niebarwionego płótna lnianego i wyprawionych zwierzęcych skór, jako ozdób używają piór i kości. Jeśli jakiś setonita nosi się na obcą modłę, oznacza to że jego ubranie jest wojennym łupem.

Na podstawie różnic w wyglądzie, setonitów dzieli się na cztery szczepy. Są to Brahnai, Arba, Havarasan i Vedoni.

Arba to typowi setonici. Arba to ludzie pokrętni, niezwykle podejrzliwi, którzy zawsze i wszędzie wietrzą podstępy skierowane przeciw sobie. Wiąże się to z ich przesądnością i ostrożnością w kontaktach z innymi. Przekorni i kłótliwi, często zmieniają poglądy, przez co nie można na nich w żaden sposób polegać.

Brahnai zdecydowanie częściej mają twarze okrągłe, mężczyźni charakteryzują się bardzo silnym zarostem. Brahnai to chyba najpodlejsi z ludzi zamieszkujących Królestwa. Są brutalni i porywczy, nie zwracają zupełnie uwagi na konsekwencje swoich czynów. W obejścu są grubiańscy, prymitywni i prostaccy, pozbawieni taktu w kontaktach z innymi. To ludzi skąpi, leniwi i zepsuci, którzy pamiętają wyrządzone im krzywdy i mszczą się za nie okrutnie.

Wśród Vedoni nie występują włosy czarne, wszyscy oni mają włosy w odcieniach brązu. Ich cera ma bardzo słabe żółtawe zabarwienie. Vedoni są wyjątkowo uparci, nietolerancyjni i dumni ze swojego pochodzenia. To ludzie brutalni i porywczy, nie znający litości dla wrogów. Są skorzy do gniewu i z natury aroganccy w kontaktach z innymi ludźmi.

Havarasan są najniższymi z setonitów, ich wzrost rzadko przekracza 160 cm. Mają również największą skłonność do tycia, przez co na starość większość z nich wygląda jak beczki. Pod względem zachowania i kultury również zdecydowanie różnią się od innych setonitów. Są cieszącymi się życiem ludźmi, rubasznymi i głośnymi. Cieszą się ze wszystkiego i wykorzystują każdą sposobność, aby świętować. Przyjacielscy i towarzyscy, w kontaktach z innymi lubią się przechwalać i zawsze wyolbrzymiają swoje osiągnięcia i sukcesy, a umniejszają porażki. Są porywczy i pełni „słomianego zapału”, jednak na nieszkodliwy sposób.

RELHADOWIE

Relhadowie to ludzie żyjący na północ od łańcuchów górskich Calak Muir i Rez Nuhaad. Są oni bardzo wysocy i muskularnie zbudowani. Twarze mają w kształcie wydłużonego owalu, z dużym, prostym nosem, wydatną żuchwą i wysokim czołem. Ich włosy są proste lub faliste, raczej jasne – od średnio-brązowych do rudoblond lub popielate blond. Oczy także mają jasne, o niebieskim odcieniu. Relhadowie charakteryzują się różowo-białą skórą, często piegowatą i grubą, co powoduje tzw. grube rysy. Mężczyźni mają średni zarost. Kobiety również są wysokie i masywnie zbudowane o szerokich biodrach i dużych biustach.

Relhadowie dzielą się na południowych, północnych i Hoarn (zwanych też wschodnimi).

Relhadowie południowi są nieco niżsi i mają bardziej krępą budowę ciała. Charakteryzują się wrodzonym spokojem, są cierpliwi, uparci i uważni w podejmowaniu decyzji. Kultywują tradycję ciężkiej pracy i samodoskonalenia przez całe życie. Są to ludzie zapobiegliwi, oszczędni, praktyczni i wytrwali. Zawsze kończą zaczętą pracę i obcy jest im „słomiany zapał”. Cenią słowa do tego stopnia, że zawsze dotrzymują danych obietnic i tego samego oczekują od innych.

Relhadowie północni to wręcz olbrzymy, nierzadko ich wzrost przekracza 2 metry, a waga ciała dorosłego mężczyzny osiąga 130 kg. Ich rysy są „najgrubsze” spośród wszystkich relhaadów, przez co uchodzą za najbrzydszą nację w Ludzkich Królestwach. Podobnie do swoich południowych braci, kultywują tradycję samodoskonalenia i ciężkiej pracy. Są to ludzie ponurzy i posępni, trzeźwo myślący i praktyczni. Charakteryzują się spokojem w obyciu i powolnością w podejmowaniu decyzji, co jest tematem wielu żartów wśród innych nacji. Wyprowadzeni z równowagi, nie tylko tymi żartami są nieobliczalni w gniewie. Często są ostoją tradycji, nietolerancji i zacofania.

Relhadowie w Okarii, ze względu na surowość klimatu noszą ubrania wykonane z wełny i futer zwierzęcych. Mężczyźni chodzą w obcisłych spodniach, koszulach i krótkich kubrakach. Tradycyjne męskie nakrycie głowy to wysoka cylindryczna, czarna czapka. Kobiety zakładają długie, wełniane spódnice w ciepłych barwach i kubraki. Włosy chowają pod białymi czepkami. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety jako okryć wierzchnich używają futer.

Hoarn charakteryzują się bardziej wysmukłą sylwetką i włosami, które zawsze przyjmują rudy odcień. Hoarn to urodzeni pesymiści, często narzekają i podchodzą do życia z wrodzonym fatalizmem. Rzadko się cieszą i są na ogół małomówni, gdyż wielce cenią sobie słowa – nie mają zwyczaju „rzucać ich na stepowy wiatr”.

Stroje Hoarn wykonane są zawsze z materiału w kratę. Mężczyźni noszą kilty sięgające kolan, obcisłe nogawice, latem białe, sznurowane koszule a zimą grube, wełniane kubraki. Tradycyjnym nakryciem głowy jest płaski kapelusz z szerokim rondem. Kobiety noszą proste suknie sięgające do połowy łydki i krótkie (do pasa), obcisłe kubraczki. Włosy zaplatają w warkocze. Zimą popularne są grube, barwione na czerwono futra.

VESOWIE

Vesowie to skarlała rasa żyjących pod ziemią humanoidów. Wzrost, nie przekraczający 150 cm, zazwyczaj 110 do 130 cm. Beczkowata i masywna budowa ciała, z grubymi kończynami i okrągła głową, prawie niewidoczna szyja. Mają twardą skórę, o fakturze zaschniętego błota w kolorze brązowym o różnym odcieniu. Często na skórze znajdują się narośla kostne w formie płyt, wyglądających jak pancerz lub kolców. Zamieszkują obszar nazywany Veslandem, położony na wschodnim krańcu Gór Czarnych. Ich podziemne siedziby połączone są z kopalniami, w których wydobywają rudy metalu i cenne kruszce. Nie jest to rasa wojownicza. Do walki stają tylko wtedy, gdy ich terytorium jest zagrożone. Sami zazwyczaj nie zajmują się rzemiosłem. Wiadomo tylko o istnieniu dwóch veskich hut, w których przetapiają rudę strettu. Większość urobku ich kopalń trafia drogą handlu do Ludzkich Królestw. Od ludzi kupują wszelkie przedmioty, jakie są im niezbędne do życia i pracy pod ziemią.
Nie jest znany sposób ich porozumiewania się między sobą – nigdy nie słyszano aby ves wydał jakikolwiek dźwięk. Z ludźmi porozumiewają się za pomocą pisma.

SHAER

Shaer to rasa potężnych istot, osiągających od 2,5 do 3 m wzrostu. Mają muskularne ciała, szarą bądź brunatną skórę. Około jedna czwarta populacji tych stworzeń posiada cztery górne kończyny. Głowy mają nieco podobne do byczych, zwieńczone potężnymi rogami. Oczy zazwyczaj czerwone. Sierść rośnie im zazwyczaj tylko na głowach, ma kolor rdzawy bądź czerwony. Tworzą prymitywne społeczeństwo zamieszkujące nieprzyjazne regiony półwyspu Grynneal, obecnie zwanego od nich Shaer. Shaerowie pracę uważają za zajęcie haniebne, wolą więc podczas łupieżczych wypraw zdobywać niewolników, którzy potem pracują na polach i w warsztatach,. Wyprawy te mające też na celu zdobywanie żywności i dóbr użytkowych, osiągają tak dalekie od ziem rodzinnych Shaerów strony jak wybrzeża Cesarstwa Thoertiańskiego. Pojedynczych shaerów spotkać można czasami jako najemników w armiach Ludzkich Królestw. To Shaerowie po zakończeniu Okresu Burzliwej Magii zniszczyli jedno z północnych królestw – Valantię i osiedlili się na jej ziemiach.
Shaerowie w ograniczonym stopniu opanowują ludzkie języki, którymi posługują się ich niewolnicy, zazwyczaj posługując się ich mieszaniną.

LIVOWIE

Livowie są to istoty człekokształtne o wzroście wysokim, często przekraczającym 2 metry, bardzo szczupłej sylwetce i wydłużonych kończynach. Dłonie i stopy mają cztery palce o długości dochodzącej do 40 cm, zakończone ostrymi pazurami. Skóra o fakturze przypominającej korę drzew, w kolorze od zgniłej zieleni do ciemnego brązu, z charakterystycznymi podłużnymi żebrowaniami na twarzy (w jasnym kolorze). Oczy głęboko osadzone pod wydatnymi łukami brwiowymi, przez co niemalże niewidoczne, koloru jednolicie czarnego. Ich ciała całkowicie pozbawione są zarostu.
Livovie żyją na nieprzyjaznych, bagnistych terenach zwanych Ziemiami Livów lub Krainą Tysiąca Jezior, pomiędzy Górami Czarnymi na południu a pasmem Calak Muir na północy. Nie tworzą żadnego zorganizowanego społeczeństwa ani osadnictwa, przemieszczając się wedle potrzeby za pożywieniem bądź w poszukiwaniu schronienia. Nie uprawiają ziemi, nie używają broni ani przedmiotów.
Livowie nie używają języka werbalnego, komunikując się w obrębie własnej rasy i z obcymi telepatycznie.

STARSZE RASY

ASGAARIONI

Asgaarioni są rasą wodno-ziemnych istot zamieszkujących od dawien dawna podwodne jaskinie rejonu zatoki Asgaar i archipelagu Boronga. Typowi przedstawiciele tego gatunku mają około 150 cm wzrostu i silnie wydłużone ciało, całe pokryte zielono-niebieską łuską. Duże szare, oczy osadzone są blisko czubka głowy. Palce połączone mają błoną pławną, nie na całej jednak długości co umożliwia im używanie narzędzi. Zajmują się połowem ryb i innych stworzeń morskich a także wyrobem wielce cenionych przez ludzi przedmiotów użytkowych. Są to istoty jajorodne, stadne. Mieszkają w koloniach liczących do stu osobników, o ustalonej hierarchii i zakresie obowiązków.
Asgaarioni z łatwością uczą się języków ludzkich i takimi posługują się między sobą. W ich ustach mają one jednak obce, głębokie i charkotliwe brzmienie.

GROENGOCI

Groengoci to autochtoniczna rasa zamieszkująca obszar półwyspu Grynneal (Shaer) przed przybyciem ludzi. Wyglądają jak ludzie, jednak są niższego wzrostu (dorosły osobnik mierzy nie więcej niż 160 cm) i cali porośnięci są białą lub szarą sierścią. Ich twarze są nieco bardziej zwierzęce od ludzkich, z wysuniętymi, wąskimi szczękami i długimi kłami. Oczy mają wąskie i lekko skośne, zazwyczaj w kolorze ciemnoniebieskim.
Tworzą prymitywne społeczeństwa klanowe, zajmujące określone obszary i prowadzące na nich gospodarkę łowiecko-zbieracką. Potrafią wyrabiać prostą broń z drewna i kamienia, tkaniny i wyroby z gliny.
Przed przybyciem ludzi groengoci zamieszkiwali tereny całęgo Półwyspu Grynneal i tereny zachodniej Okarii. Potem musieli ustąpić pod naporem ekspansji człowieka i ich tereny skurczyły się do trudno dostępnych części Gór Groengockich. Po zniszczeniu Valantii przez shaerów tereny groengotów ponownie się rozszerzyły o doliny górskie, jednak od tego czasu trwa ciągła wojna między shaerami a groengotami.
Posługują się własnym językiem werbalnym, dosyć prostym do nauki. Wśród nich wielu jest osobników obdarzonych prostymi zdolnościami magicznymi.