Dobra, pogadamy jeszcze jutro na gg, bo dzisiaj już czasu nie mam ^ ^' Obgadamy szczegóły i się jeszcze jakoś umówimy
Samo święto Lazar, to swoiste święto państwowe, w czasie którego nikt nie pracuje. Lekarza, policjanta i innych specjalistów można złapać tylko na ulicy, albo w ich domach, bądź poza miastem, gdzie mogą odwiedzać krewnych. Najczęściej wyrusza się do nich odpowiednio wcześniej. Żadne środki komunikacyjne nie działają, jedynie takie we własnym zakresie. Niestety stać na nie znikomą liczbę osób.
Trwa ono 1,5 dnia od wczesnych godzin pierwszego dnia lata do południa następnego dnia. Obfituje w różnego rodzaju atrakcje, zabawy, przebieranki, teatry, uczty uliczne, biesiadowanie, tańce i tym podobne rozrywki.
Na pierwszy dzień przypadają zabawy związane z występami aktorów, czy to amatorów, czy zawodowych artystów. Swoje wiersze odczytują publicznie poeci, sztuki wystawiają dramaturdzy, śpiewacy udowadniają, że siła głosu jest najważniejsza. Trwa to do samego popołudnia. Później nastaje czas dla tzw. Lazarów. Symbolicznego ducha tego święta. Ludzie przebierają się za olbrzymów. Szyte są odpowiednie kostiumy, uczestniczy świczą całymi godzinami. Rzecz polega na zebraniu trojga ludzi. Umięśnionego, szerokiego w barach mężczyzny, który będzie "nogami" olbrzyma, na jego ramionach będzie siedział chudszy mężczyzna, chłopak lub kobieta, zależy od grupy. Ona lub ona będzie "rękami". Na szczucie Najczęściej ustawiana jest osoba niskiego wzrostu, zwinna i lekka, czyli dziecko. On stanowi "głowę" olbrzyma. Przedstawienie, w którego skład wchodzą 2 minutowe sztuczki przygotowane specjalnie przez trójkę artystów. Zależnie od uczestników zabawa może trwać do późnego wieczora.
Po tej części następuje moment ogłoszenia konkursów, w których za odpowiednią opłatą lub też nie można zmierzyć się przygotowanymi wyzwaniami, zadaniami lub też samemu je wymyślać. Bardzo w stolicy jest strzelanie z łuku, gonienie zajęcy, łapanie uciekiniera i bieg z przeróżnymi przeszkodami. W innych miastach popularnością cieszą się także inne dyscypliny. Gra kłamców, poszukiwanie skarbu królewskiego. Zabawy trwają do samego rana.
Ostatnim etapem jest wizyta władz miasta na placu głównym. Dodatkowo w stolicy pojawia się także król ze swoją rodziną. Jest to swoisty moment zaprzysiężenia nowo obranych urzędników, gwardzistów i czasami zbiegało się nawet z koronacją króla. Po oficjalnej części przychodzi czas na zajadanie się smakołykami przygotowanymi przez piekarzy, kucharzy i kucharki z całego miasta.
Zwieńczeniem całej zabawy jest "krąg przyjaźni i obietnic". Mieszkańcy zbierają się na rynku i tworzą wielki krąg. W tym miejscu każdy znajomy lub nieznajomy, to się nie liczy, przyrzeka sobie, że będzie na święcie za rok. Ludzie dzielą się wrażeniami z zabaw, poznają się i żegnają na zakończenie zabawy.
Na wsi przybiera ono nieco mniejszą skalę, choć jest równie barwne i ciekawe. Zabawy są związane z kulturą i obyczajami danego regionu. Jednak w każdym miejscu występują wszystkie pięć etapów.
Trzy pierwsze etapy dzieją się w dowolnym zakątku miasta, na ulicy, w parku, na balkonach, w uliczkach, na rynku, na podwórkach. Dosłownie wszędzie. Dwa ostatnie to głównie rynek główny miasta.
No, w razie jakiś bliższych pytań piszcie