| Zimna ciecz przyjemnie rozlała się po wnętrznościach i dodała sił. Kobieta schowała tusz do rzęs, bo zainteresowało ją to, co było napisane na kartce. Przeczytała sobie po cichu. Spojrzała po waszych twarzach raz jeszcze. Potem zerknęła na stojący nieopodal drewniany wóz wyładowany warzywami. Wóz wyglądał na ciężki i miał tylko dwa koła. Nie był do niczego zaprzężony, ale teoretycznie dwie silne osoby mogłyby go pociągnąć, gdyby znać cel podróży.
Kobieta złapała się za skronie i zamknęła oczy. Przez chwilę intensywnie próbowała myśleć. Wreszcie otworzyła oczy i powiedziała do tych, którzy zbliżyli się do sadzawki z wodą:
- Nie wiem jak wy, ale ja nawet nie pamiętam, jak się nazywam. Znalazłam w kieszeni tą kartkę. - wyciągnęła dłoń pokazując małą, złożoną w pół pożułkłą kartkę papieru.
- Ktoś tutaj napisał:
(...) Skoro nie możesz zaczekać z tym do jutra, to uważaj na siebie. Zabierzcie jedzenie na wóz i wracajcie szybko. Do lasu nie idźcie, bo przed nocą nie zdążycie wrócić. Błagam nie zapomnijcie. Pośpieszcie się, bo zostało mało czasu (...)
-Kompletnie nie wiem o co w tym wszystkim chodzi. - dodała rozkładając ręce na boki. |