abishai

Czytając artykuł i dyskusję miałem wrażenie deja vu...I argumentacja "elita vs. nooby" i argumentacja "stare było lepsze", przewijała się już MiMie (kto dziś jeszcze kojarzy ten skrót ?)... i to zanim wyszła słynna edycja D&D 3.0

RPGi czymś elitarnym? Bzdura...czy żeby grać w RPGi trzeba ukończyć ileś lat? Trzeba pozytywnie zdać jakieś egzaminy? Trzeba cytować dzieła Tolkiena na wyrywki? Nie. Więc gdzie tu ta elitarność?

Rozprawię się z jednym mitem, owych elit... Prawda jest taka, że "zapomniał wół jak cięlęciem był". Większość graczy zaczyna od mało ambitnych sesyjek, które nie służą do tworzenia epokowych dzieł literackich, a zabawie... w bycie bohaterem, wampirem. Z czasem następuje selekcja naturalna, jedni się wykruszą inni wsiąkną, łaknąc nowych doznań, rozwijając się i poszerzając własny warsztat litercki. Odchodzą od zabijania smoków do czegoś ambitniejszego. Więc nie ma co sarkać na nowych. Z nich wykuje się kolejne pokolenie graczy.

A co nowo wydanych tytułów...to są skierowane one do konkretnych odbiorców, a w przypadku wydawnictw zagranicznych (jak słusznie zauważył szarlej) nie jest to odbiorca polski. Co do mnie, czwarta edycja jakoś mnie zachwyciła (może przez wrażenie że jest to MMORPG na papierze), ale cóż...także na podstawie 4 edycji D&D da się zagrać ambitną sesję.
Bądź co bądź podręczniki to narzędzia...a narzędzi każdy używa jak chce.

Zresztą mamy Dzikie Pola, Neuroshimę, Crystalicum...a ostatnio jeszcze Klanarchię, że nie wspominając o serii Nowej Fali. Dość dużo podręczników pisanych pod gusta graczy z Polskiego Piekiełka. Więc nie ma co narzekać.

Ps. W kwestii oceny...jakoś przy zapisywaniu mi pokasowało wstawione wartości.

 

__________________
I don't really care what you're going to do. I'm GM not your nanny.